Nachtrust á ¤350,-

Eigenlijk heb ik het gemakkelijk. Als chronisch patiënt – diabeet – maak ik me niet druk over dat eigen risico. In maart heb ik alweer voldoende insuline, naalden en teststrips gehaald om in rap tempo die €350,- er doorheen te jagen. Daarna kan ik – indien nodig - kosteloos aan de chemo.

Nu blijft €350,- altijd €350,-. Alleen heb ik weinig keuze. Als ik de aanschaf van insuline uitstel, sterven in februari mijn voeten af en ben ik eind maart de pijp uit. Prettig gegeven: ergens in juni krijg ik nog een paar honderd euro 'tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten'. Het is dus nog redelijk te plannen. Mijn zorgverzekeraar is vreselijk traag in het versturen van de rekeningen, dus die komen zo'n beetje gelijk met die toeslag binnen.

Nu zie ik wel een béétje het nut van zo'n maatregel. Ooit had je het probleem dat mensen voor iedere scheet al in de wachtkamer zaten. De kosten voor de zorg liepen gruwelijk uit de klauwen en dan is dát wel het eerste waar je op wilt bezuinigen. Een paar tientjes om naar het gerommel in je onderbuik te laten luisteren of een vinger in je reet te krijgen is nogal wat. Zeker als je geen flikker mankeert. Ik neem aan dat die lui inmiddels alleen de buurvrouw nog lastig vallen met verhalen over hun haperende of juist spetterende stoelgang.

Maar vorig jaar zagen we al de eerste minder gewenste effecten. Mensen bleek minder vaak gebruik te maken van een doorverwijzing naar de psycholoog of fysiotherapeut. Nu zul je ook dáár best wel wat aanstellers tussen hebben gehad, maar wat zijn de gevolgen voor patiënten die noodzakelijke zorg weigeren? Een échte psychiatrische aandoening verdwijnt echt niet door gewoon wat vaker een rondje met de hond te lopen. Bij een verslaving blijft behandeling de beste weg. En voor een verrotte rug kun je niet op YouTube een paar geinige oefeningetjes opzoeken. Volgens mij glijden deze mensen alleen maar nóg verder af in nog grotere problemen, waarvoor de behandeling uiteindelijk alleen maar veel duurder wordt.

Inmiddels blijkt ook het advies voor het maken van röntgenfoto’s of het laten doen van laboratoriumonderzoek niet meer te worden opgevolgd. Laat me dat even in de juiste context plaatsen.

Een huisarts onderzoekt een patiënt. Een huisarts heeft er commercieel gezien baat bij om een behandeling zelf uit te voeren. En toch is die huisarts dan zo ongerust dat hij de patiënt doorverwijst voor onderzoek. De patiënt is vervolgens zo bang voor de kosten, dat er maar van af wordt gezien. Infecties, misvormingen of breuken aan ledematen of gewrichten, besmettelijke ziektes of zelfs kwaadaardig knobbeltjes blijven dan dus buiten beeld.

Tenminste. Wel buiten beeld. Ze zullen alleen niet door goddelijke interventie verdwijnen, omdat een kabinet dit zo heeft geregeld. Financieel is het natuurlijk absolute winst als een kankerpatiënt vroegtijdig de pijp uit gaat en voorafgaand aan dat vroegtijdig overlijden amper geld heeft gekost aan 'kostbare' bloedtestjes en chemotherapie.

Ik vraag me alleen of of je nog kunt slapen als dat veelvuldig het gevolg van jouw beleid is.