Doug is ziek
Doug is ziek. Erg ziek. Hij heeft een beroerte gehad. Zijn vrouw had hem gevonden, liggend naast het bed. Eerst dacht ze nog dat hij te vlug was opgestaan, of gestruikeld was en vast zat. Maar niets van dat alles, hij kon niet meer opstaan omdat zijn hersens daartoe niet meer in staat waren. Met spoed werd hij naar het ziekenhuis gebracht en kwam op de intensive care te liggen. Langzaam ging het weer wat beter. Zijn onverstaanbare gebrabbel werd langzaamaan weer begrijpelijk praten. Gevoel in lichaamsdelen kwam weer terug. Hij mocht van de intensive care af. Hij had geluk gehad.
Het Lot bepaalde dat hij aan de beurt was. Een draai aan het wiel van de Roulette van Ongeluk "en de Lucky Loser is.... Doug! Om..." een nieuwe draai aan het wiel, "7:53. Heb jij even mazzel, dan is je vrouw nog niet naar haar werk. Je hebt nog een kans." Zo gaat dat. Je staat zelden op met het idee dat dit je laatste dag kan zijn. Net zo min als dat je naar bed gaat met het idee dat je misschien nooit meer op zal staan. Soms, heel soms, ben je je ervan bewust. Meestal niet. En dan slaat Het Lot toe. Of de slechte genen, de zwakke aderen of de slechte leefgewoontes. Hoe dan ook, voor je het weet, lig je op de intensive care, aangesloten op allerlei machines die hun best doen je in leven te houden, soms tegen beter weten in. Dan heb je geluk gehad.
Ik ken Doug zoals je iemand kent die je vaker ziet in je stamkroeg, of op de sportvereniging. Je praat wat met elkaar, lacht met elkaar. Je bent niet echt vrienden, meer goede kennissen. Alleen ken ik Doug niet van de kroeg of de vereniging maar ik ken hem van usenet. De moeder aller forums. Het protoplasma van internet. Doug woont in Amerika. We praten met elkaar over allerlei dingen, we maken grappen, online. Een gesprek met een tijdvertraging variërend van een aantal minuten tot een aantal uur of zelfs dagen. Het soort contact dat Beatrix bestempelt als negatief, egocentrisch en vervreemdend van de maatschappij. Wat weet zij er nou van.
Misschien helpt bidden, zei iemand. Als je er in gelooft dan werkt dit misschien. Het levert wel meteen een dilemma op. Ervan uitgaande dat alles voorbeschikt is, dan wel de bedoeling is van god, is het een beetje vreemd om middels bidden daar tegenin te gaan. Je vraagt god immers iets terug te draaien wat hijzelf in werking gezet heeft. Daarmee geef je aan dat hij een fout heeft gemaakt. Sterker nog, stel dat de persoon weer beter wordt, dan zou het betekenen dat god in heeft gezien dat hij een fout heeft gemaakt. Dan kan je toch niet meer geloven in een almachtige?
Maar dit gaat niet over religie, dit gaat over Doug. Doug had geluk gehad, zei men. Als zijn vrouw hem niet had gevonden, was hij waarschijnlijk dood geweest. Nu lag hij op zaal in een ziekenhuis bij te komen. Tot hij er een hersenbloeding overheen kreeg. Hij werd weer snel naar de intensive care gebracht. Daar bleek hij halfzijdig verlamd te zijn aan de linkerkant. Zijn spraak was verdwenen. Zijn gehoor was slecht en zijn zicht vrijwel verdwenen. Hij werd weer aangesloten op dezelfde machines die hem eerder al in leven hadden gehouden. Dit keer waren de vooruitzichten niet zo best. De kans is groot dat zijn huidige situatie zich niet of nauwelijks zal verbeteren.
Wat een geluk heeft Doug toch gehad. Verder leven als een kasplantje. Afhankelijk van zijn vrouw, familie, vrienden of professionele hulp voor de rest van zijn 'leven'. Niet in staat om zich te uiten of te doen wat hij wil. Niet even een biertje gaan drinken in de plaatselijke kroeg. Niet naar de sportvereniging en niet meer praten met zijn vrienden op usenet. Nou, wat een geluk heeft Doug gehad. De machines hielden hem in leven en nu heeft hij een leven dat geen leven meer is.
