Blessuretijd verziekt het voetbal
Voormalig Manchester
City-coach Mark Hughes vermoedde na een overwinning van Manchester
United in blessuretijd dat de scheidsrechters de rivaal bewust meer
blessuretijd gaven als zij gelijk of achter stonden. Dit is nagezocht,
en de coach leek gelijk te hebben. Bij 48 duels stond Manchester United
op voorsprong, de blessuretijd bedroeg dan gemiddeld 191,35 seconden.
In de andere twaalf duels, toen de Mancunians op een remise of
achterstond stonden, bedroeg de extra tijd gemiddeld ruim een minuut
langer, namelijk 257,17 seconden.
Of dit nu bewust gebeurde of
toeval was, dit soort discussies wil je eigenlijk helemaal niet hebben.
Want hoe wordt nou precies bepaald hoeveel blessuretijd er bijgetrokken
wordt? Soms zie ik in 45 minuten voetbal wel vijf
blessurebehandelingen, en vervolgens wordt er drie minuten blessuretijd
bijgetrokken. Het spel heeft dan toch echt ruim tien minuten
stilgelegen. En wanneer moet de scheidsrechter nou precies affluiten?
Frank Rijkaard scoorde eens van eigen helft met een lange trap in
blessuretijd een doelpunt, maar omdat de scheidsrechter nooit had
verwacht dat er vanaf het middenveld zo snel een aanval opgebouwd kon
worden floot deze al af. Doelpunt afgekeurd. In andere sporten hebben
ze hier de oplossing allang voor gevonden: werk met zuivere speeltijd.
Marco van Basten stelde het jaren geleden ook al voor, en hij heeft
gewoon gelijk.
Zuivere speeltijd heeft meerdere voordelen.
Discussies als voorgaande kunnen namelijk nooit meer ontstaan. Mocht
er een keer een belangrijke finale beslist worden in de vierde minuut
van de blessuretijd beslist worden terwijl er maar drie minuten extra
tijd bijgetrokken zijn, heb je de poppen aan het dansen. Bovendien ben je
gelijk van al dat misselijke tijdrekken af. Hoe vaak zie je het niet
dat spelers van een ploeg die met 1-0 voor staan vanaf ongeveer de
tachtigste minuut bij een overtreding ineens tachtig keer doorrollen,
aan de andere kant van het veld helemaal duizelig pas weer tot
stilstand komen, vervolgens drie minuten blessurebehandeling nodig
hebben en daarna direct weer opspringen om verder te kunnen spelen
alsof er niets aan de hand is? Of van die fijne wissels met nog twee
minuten te gaan waarbij de gewisselde speler tergend langzaam naar de
kant loopt? Het ergste wat hem kan gebeuren is dat hij geel krijgt,
lekker belangrijk.
Het kan zo simpel zijn: geef de
scheidsrechter een stopwatch mee, en zodra hij het spel stillegt drukt
hij de tijd stil. Zodra hij fluit om het spel te hervatten, herstart
hij de klok weer. In plaats van 45 minuten verkort je de speeltijd naar
30 of 35 minuten zodat de wedstrijden alsnog even lang duren en zijn er
direct twee grote problemen in het voetbal verholpen: tijdrekken en
discussies over de blessuretijd.