Onbeantwoord
Vorige week was Leo aan het werk aan een project waar Anna bij zou helpen. Ze kwam niet opdagen en eigenlijk vond hij dat al niet leuk. Een beetje depri maar wel tevreden over zijn werk loopt Leo naar het volgende project. "Hallo vreemdeling! Heb je me gemist?" Hij draait zich om en houdt even zijn adem in. Ja, hij heeft het zwaar te pakken. Ongeïnteresseerd knikt hij en loopt voor haar uit. Anna babbelt vrolijk over alles en niets en stiekem bekijkt hij haar met andere ogen dan de dag ervoor. Zou ze iets weten? Wil ze het wel weten?
Als ze rustig aan een tafeltje zitten kijkt Anna hem aan, zijn keel knijpt dicht en hij kijkt terug maar er komt geen woord uit. "Ik weet het heus wel hoor, en ik kan er van alles over zeggen, maar dat moet je dan wel zelf willen." Leo weet dat ze gelijk heeft en laat haar praten. Veel heeft hij niet te zeggen. De beelden uit zijn droom van vannacht spoken door zijn hoofd en hij schuift wat ongemakkelijk op zijn stoel heen en weer.
Als ik haar nou gewoon eens kon aanraken, haar hand vast houden, even haar wang aanraken, misschien zelfs heel even van dichtbij... Nee! Dat mag ik niet denken, hou op! Denk aan iets anders, het zit allemaal in je hoofd, het is niet echt, ze heeft geen idee en geen intentie tot dit alles! Maar ach, ze is zo overweldigend aanwezig en straalt als geen ander. Ze kent me ook al kennen we elkaar niet, ze ziet dingen die ik zelfs niet durf te zien. Ze hoeft mijn hand maar aan te raken en ze weet precies wat er gaande is.
Anna spreekt over dingen die zijn hart sneller doen kloppen, die zijn ziel in beroering brengt. Het brandt van binnen en de twijfel groeit. Is dit echt? Nee, Leo weet het maar wil het nog niet onder ogen zien. Het heeft niets met verliefdheid te maken, dit is acceptatie van de persoon die hij is, wil zijn en kan zijn.
Hoe kom ik hier vanaf? De illusie verbreken door het in aanraking te laten komen met de werkelijkheid is te riskant, maar op dit moment zie ik geen andere manier. Het voelen, aanraken, het tastbaar maken voor bevestiging, of liever de ontkenning. Ze legt haar hand op zijn wang en komt langzaam dichterbij. Hij voelt haar adem langs zijn gezicht en hij kan haar haar ruiken...
Leo schrikt wakker en blijft de rest van de nacht naar het plafond staren.
