Onverwacht?

Kun je het je nog herinneren? Die avond? Je weet wel, die avond dat we wat waren wezen drinken, dat je de plee nog onderkotste? Weet je het niet meer? Ach, dat is ook makkelijk voor je! Zal ik kijken of ik je geheugen kan opfrissen? Nee? Wil je dat niet? Wat jammer nou!

We liepen lekker hand in hand door de binnenstad. Lekker mensen kijken, kusjes uitwisselen. Ja we hadden het fijn. Ik had je net een kettinkje gegeven omdat we al een halfjaar samen waren. Je ogen begonnen helemaal te glimmen toen je het kreeg en op dat moment hield ik nog meer van je. Ja, we hadden het goed samen. Ik wilde je nog mee uit eten nemen, naar de Thai die je normaal altijd zo lekker vindt, maar je had niet zo'n trek. Maakt niet uit! Het is lekker weer, we gaan gewoon op een terrasje wat drinken!

Weet je het nou alweer? Nee, nog steeds niet? Niet weglopen! Luisteren!

We hadden zo'n leuke avond; lekker wat drinken, aapjes kijken, praten en oh, wat was ik verliefd! Je was aardig aan de alcohol, maar ach, het is zomer, het mag. Maar je had niets gegeten en jouw dronk is niet altijd de vriendelijkste. Je begon harder te lachen en een beetje te lallen. Niet vervelend, maar toch opvallend genoeg om de aandacht te trekken. Je wilde dansen. Dus gingen we dansen.

Zie je wel! Je weet het wel! Maar we zijn er nog niet! Huilen kan later!

Je was als een wervelwind! Ik kon je nauwelijks bijhouden, maar we gingen door. Ik moest naar het toilet, ik gaf je nog wat geld voor een Baco, je lachte nog naar me...
Daar stond je, armen om hem heen, handen in zijn haar, tong achter in zijn keel.
Daar stond ik, als bevroren, tranen in mijn ogen en een woede waar ik niets mee kon.

Ik liep naar je toe, weet je nog? Ik trok je van hem af. Je lachte en wilde mij zoenen. Ik moest niet zeuren, ik had het toch nooit eerder gemerkt?

Ik ging zitten, je zat naast me. Je wilde me vasthouden. Ik walgde van je. Je dronk mijn duur betaalde Baco op en trok groen weg. Ik schrok toen ik je zo zag en pakte je vast en nam je mee naar de toiletten. "Geen gekots in mijn toilet!" riep dat dikke viswijf nog. Je ging over je nek, ik hield je haar vast. Trillend hield je op en ik hielp je naar de wasbak. Na tien minuten ging het weer wat beter en je kon weer op je eigen benen staan.

Ik wilde het je vergeven, je was dronken, we hadden het zo leuk kunnen hebben samen...

We stonden bij de bar, je keek me niet aan. Ik wilde je vasthouden. Er kwam weer een glimlach rond je mond en ik lachte terug. "Ik ben zo terug" zei ik. Ik haalde kauwgom en liep terug naar de bar. Je stond er niet meer. De blik van de barman vertelde me genoeg. Je was er met hem vandoor. Hij bood me nog een Baco aan, maar na die avond drink ik geen Baco meer.

Ik hoop trouwens dat je je spullen nog op de vuilnisbelt hebt gevonden! Daar woon je toch? Tussen al het andere afval?

Hoe is het verder met je? Leuk leven?

Drie kinderen en een uitkering! Wauw! Klinkt goed.

Je mist me? Je wilt vaker met me afspreken?

En de vader dan? De vader van je kinderen?

Ah, natuurlijk... die heeft het nooit eerder gemerkt.