Verantwoordelijkheid toen en nu
Dat zat er aan te komen. Het stukje verbaast me als zodanig dan ook niet. Er zit alleen een zin in waar ik niet helemaal mee uit de voeten kan:
"Maar veel van deze jongeren worden door hun ouders gedropt in de disco waar ze tot diep in de nacht verblijven, met alle negatieve gevolgen van dien".
Droppen ouders hun kinderen? En claimt de horeca door dat statement geen schuld? En wie claimt er verantwoordelijkheid? Niet de horeca want die zijn de ouders niet. Niet de ouders, want die laten (blijkbaar) hun kind achter bij de horeca. Is een kind van 14 tot en met 16 dan 100% verantwoordelijk? Was ik toentertijd 100% verantwoordelijk voor mij eigen doen en laten?
Ik ben nooit ergens gedropt en toch toen ik 14 was en aan het drinken in de disco of café. Dat mag dan wel het geval geweest zijn, maar dit is iets is waar ik het, met terugwerkende kracht, niet mee eens ben. Ik begrijp nu ook niet dat ik dat destijds van mijn ouders mocht doen. Een tegenstrijdige gedachte, omdat ik toen niet begreep dat kinderen dat niet mochten van hun ouders. Maar naar mate ik ouder (volwassener?!) wordt, veranderd mijn perceptie over de dingen en kan ik beter (nuchterder?!) terug kijken op alle indrukken en invloeden van die tijd. Vandaar dat dit stuk ook onvolledig op mij overkomt.
Als ik een potje stond te poolen met mijn 14 jaren met een witte Martini naast me, kwam het nooit in me op dat het misschien wel 'vreemd' zou zijn om die combinatie te maken. Poolen plus drank is plezier...Wat klopt hier niet? Als ik nu ga poolen en ik zie drie 14-jarige meisjes naast me denk ik "dat kan toch niet?!" Hoe haal ik het in mijn hoofd om zo te denken? Op die manier veroordeel ik mezelf daar aan die pooltafel een aantal jaartjes terug. Wat deed ik daar dan, en waarom? Ik was altijd wel met iemand, heb het altijd gezellig gehad, maar het was nooit echt mijn eigen idee.
Mijn ouders zijn altijd 'makkelijk' geweest. Zij drinken 's avonds een glaasje wijn en toen ik vroeg of ik ook eens een slokje mocht, was dat geen probleem. Altijd onder het mom: "probeer het eerst maar eens hier om te zien of het je wel bevalt." Zou die uitspraak dan ook gelden voor ouders die hun kind 'droppen' in de disco? Probeer het maar eens en als het bevalt doen we het vaker? Mijn ouders hebben me nooit 'aangemoedigd' om uit te gaan. Ik ging altijd gewoon en bleef vaak tot diep in de nacht feesten. Moet ik nu niet aan denken! Ik ga veel liever een hapje eten, filmpje pakken en nog even ergens na praten.
Als ik er zo over nadenk lijkt het wel de omgekeerde wereld. Ik deed dingen voor mijn zestiende die ik eigenlijk pas na mijn zestiende had moeten doen. Wat heeft het me nu opgeleverd? Of misschien is het wel beter om me af te vragen wat ik daardoor allemaal heb gemist...
Ik had graag wat meer structuur in mijn puberleven gezien. Meer grenzen die ik kon testen, in plaats van grenzen die ik kon overschrijden. Zouden we dan nu misschien terugkomen op het idee dat kinderen hun eigen leven moeten leiden en hun eigen grenzen moeten bepalen? En dat alleen omdat er nu met vingertjes gewezen wordt?
Het is een goede stap om alcohol onder de 16 in openbare plaatsen te verbieden. Thuis een biertje drinken moet kunnen. Je moet toch ergens op voorbereid zijn. Een disco-, dus uitgaansverbod, gaat mij te ver. Laat ze maar wennen aan het 'uitgaansleven' maar dan wel zonder de associatie van alcohol = plezier. En met op tijd thuis zijn is ook niets mis.
Dit kan de horeca wel in gang gaan zetten, maar er komt ook een stuk verantwoordelijkheid van de ouders bij kijken. In hoeverre voedt de ouder het kind nog op?
Door mijn ervaringen weet ik wel dat ik het zo nooit meer zou doen. En mijn (toekomstige) kind zal ook zeker niet tot laat in de nacht in de stad te vinden zijn voor z'n zestiende. Of het kind het daar mee eens is zijn betwijfel ik, maar ik zal in ieder geval een stuk beter slapen.
Of deze maatregelen door de horeca na te leven zijn is een hele andere vraag, maar ik denk wel dat het een gezonde discussie doet opleven over het welzijn van het kind.
Als ik iemand tegen de schenen trap met het veelvuldig gebruik van het woord 'kind', mijn excuses. Maar jongeren dekt in dit stuk niet de lading.
