Waarom stoppen?
"Je moet ophouden met roken, dat is slecht voor je". Jammer genoeg is het ook slecht voor je. Ik geloof dat ik en de rest van rokend Nederland (en de wereld 'for that matter') dat nu wel weet. Maar bedankt voor de herinnering! Ik ga wel stoppen met roken, dat staat vast. Maar niet nu. En het ergste is nog dat ik niet eens zou stoppen voor mijn eigen gezondheid. Ik stop met roken op het moment dat ik zwanger wil worden of ben. De gezondheid van het kind gaat voor. Dit betekent voor mij dus ook dat mijn vriend moet stoppen. Het is alles of niets. Ik ben zelf in een rokend gezin opgegroeid en zelf gaan roken is dan toch een stuk vanzelfsprekender. Als je ouders zeggen "dat moet je niet doen", dan komt dat niet echt geloofwaardig over. Ik ga dus het 'goede' voorbeeld geven.
Tot die tijd word ik, waarschijnlijk, nog uit ieder kantoorgebouw verbannen naar de straat om mijn dagelijkse nicotineshot te halen. En hoewel dit zeer demotiverend werkt, is het nog steeds niet genoeg aanleiding om te stoppen. Het maakt me zelfs een beetje opstandig. Ik respecteer iedereen die niet rookt, en roken op de werkplek vind ik persoonlijk onzin. Maar om nou iedereen die wel rookt te discrimineren door ze naar buiten te sturen gaat me te ver. Er moet toch altijd wel één plek in het gebouw te vinden zijn waar alle 'paria's' zich kunnen verzamelen om te roken? Zo toon je toch ook een beetje respect voor de mensen die er voor kiezen om ongezond te leven? Er zijn genoeg collega's die het 'niet normaal' vinden dat iemand in de vrieskou buiten moet gaan staan om te kunnen roken. Naar buiten gaan kost meestal nog meer werktijd ook.
Al deze redenen en ideeën dreun ik altijd braaf op als iemand tegen met zegt, of aan me vraagt waarom ik nog rook of dat ik moet stoppen met roken. De blik die ik dan meestal krijg zegt zoiets als: "Maar het is toch slecht voor je, dan stop je toch!?". En de blik die ik van mensen krijg die zelf zijn gestopt met roken verschilt per keer. Maar er zijn duidelijk twee categorieën in te onderscheiden. De eerste denkt alleen maar "Natuuuurlijk stop je dan met roken..." en de tweede kijkt me aan met een blik van "ik mis het zo, rook er voor mij ook één?"
Aan het einde van mijn gedachtegang over mijn favoriete zonde blijft er altijd één vraag hangen: "Wanneer zal ik iemand tegen komen naar wie ik kan kijken met een blik van; ik mis het zo, rook er voor mij ook één?"
