Nederlandse trots om Ocean's Twelve
Ik beken. Ik zou het liefst nu een maand vakantie opnemen en in een slaapzak voor het Amstelhotel gaan liggen in de hoop een glimp van George, Brad of Matt op te vangen. Of ik zou via de dienstingang naar binnen willen glippen om verkleed als liftboy voor 20 seconden in één ruimte te staan met Jennifer. Ocean’s Twelve wordt opgenomen in Amsterdam en het dichtste dat ik bij hen kom is als ik straks in de bioscoop naar het eindresultaat kijk.
Nationale trots is iets vreemds. Het is er weinig, meestal kankeren we op Nederland en dan het liefst op elkaar. Of het nu gaat om politiek, het weer, de belasting, voetbal of het Eurovisie Songfestival, we vinden het allemaal niets en weten het allemaal beter.
Als je wint heb je vrienden, zongen Brood en Vrienten ooit. En zo is het ook. Nederlanders klagen het liefst over Nederland, totdat er iets gebeurt dat iedereen leuk vindt.
Was Nederland nog verdeeld om de escapades van Beckham met onze nationale hoer Rebecca Loos, nu er een heuse Hollywoodproductie met klinkende namen Clooney, Pitt en Damon die ons weer samenbrengt. Ocean’s Eleven was een instant hit en een vervolg kon niet uitblijven. De scenarioschrijvers bedachten de diefstal van De Nachtwacht, maar helaas het Rijksmuseum staat in de steigers. Nu stelen ze een VOC-schat.
Niet iedereen is nog enthousiast trouwens. In Amsterdam klagen MKB’ers steen en been. De Keizersgracht is hermetisch afgesloten en de klanten kunnen de winkels niet bereiken. Gezeik dus. De opnames op de Keizersgracht duren een paar dagen en straks komt iedereen de gracht bezoeken om te kijken waar de sterren zich hebben opgehouden.
Amsterdammers klagen trouwens massaal over filmopnames in hun stad. Parkeervergunningen worden overruled door de gemeente die speciale verordeningen uitvaardigt zodat parkeerplaatsen worden omgetoverd tot filmsets. Maar als straks de film in de bioscoop draait en ze zien hun eigen wijkje voorbijkomen, al is dat maar een seconde, dan zijn ze het leed vergeten en zijn ze trots dat Julia in hun straat voorbij loopt.
Heel Nederland is trots op een filmproductie als Ocean’s Twelve. Er wordt een maand gefilmd en waarschijnlijk is het totale aandeel van de meesteroplichters in onze hoofdstad slechts een minuut of drie maar kranten brengen foto’s van een zwaaiende George Clooney zeskoloms op de voorpagina, Netwerk en Nova besteden er items aan, waar anders reportages te zien zijn van Irakese gevangenen of Tsjetsjeense rebellen. Dus blijkbaar maken bekende Amerikaanse koppen een hoop los bij ons.
Dat er ook zoiets bestaat als een overkill aan bekende Amerikaanse sterren bleek overigens vorige week toen Britney Spears na haar concert een bezoek bracht aan The Bulldog op het Leidseplein. Dat deed ze samen met haar nieuwe vriend die zijn zeven maanden zwangere vrouw voor Britney in de steek liet. De zoon van Joop van Tellingen wist het stel op de foto te zetten en had daarmee een wereldprimeur. En zo wordt Nederland toch maar mooi weer op de kaart gezet. Iets om trots op te zijn.
Volgende maand begint het EK en ook dan hebben we weer kans om ons Nationale Gevoel een boost te geven. Al stel ik me daar weer niet al teveel van voor. De kans is groter dat ik zaterdag Brad Pitt in Bolle Jan tegenkom dan dat Nederland de cup wint. Nee, ik zorg er wel voor in december, als Ocean’s Twelve uitkomt, dat ik met mijn oranje sjaal, mijn gebreide Nationale Nederlandenmuts en toeter in de bioscoop zit. En dan joelen als George en Matt met een van onze kunstschatten over het Museumplein lopen..
