CD: Milow - Silver Linings
Silver Linings is alweer het vierde studioalbum van Jonathan Vandenbroeck, beter bekend als Milow. De Belgische singer-songwriter bracht de afgelopen twee jaar in Amerika door, om in alle rust te kunnen werken aan de opvolger van North and South. Silver Linings werd live opgenomen in de Sound City Studios, tegenwoordig in handen van producer Kevin Augunas (o.a. Cold War Kids en Lumineers).
Milow - Silver Linings
‘Learning How To Disappear’, de opening van het album, is evenals ‘Against The Tide’ een levendig, opgewekt nummer. Zonder grote verassingen en met gebruik van de akoestische gitaar, zijn dit de nummers waaraan we Milow meteen herkennen. ‘Echoes In The Dark’, een duet met Courtney Marie Andrews, is een prachtig, dromerig nummer. Samen met ‘We Must Be Crazy’ zijn dit de twee nummers met de meeste hitpotentie. Al dringt ‘We Must Be Crazy’, als eerste single van het album, nog niet echt door in de hitlijsten. Het nummer ‘Mistaken’ is opnieuw een rustig, dromerig nummer zonder enige verrassing. ‘Blue Skies’, een cover van Irving Berlins uit 1926, voegt op de mondharmonica na, weinig nieuws toe. ‘Wind me Up’ is een melancholisch, droevig nummer, waarbij de muziek perfect de tekst verwoord. In dit nummer komt de zin "Every cloud has a silver lining" voor. De titel van dit album, Silver Linings, is hiervan een afkorting en betekent: hoopvolle vooruitzichten ten tijde van droefenis. ‘You’re Still Alive In My Head’ borduurt op ‘Wind Me Up’ voort. Het opzwepende nummer ‘The Golden Hour’ brengt weer wat vrolijkheid naar voren. Het laatste nummer, ‘My Mothers’s House’, gaat over het onverwachte verlies van de man van Milows moeder. Een gevoelig, opzwepend nummer. Het album bestaat uit tien nummers, die samen nog geen 35 minuten duren. De nummers zijn allemaal aan de vrij korte kant. Als het nou allemaal steengoede nummers zouden zijn, was dit geen probleem geweest. Maar dit blijkt helaas niet zo te zijn. Het overgrote deel van de nummers is vrij eentonig en op veel punten mis je enige variatie. Er staan zeker een paar interessante nummers op het album: ‘Echoes In The Dark’, ‘Wind Me Up, en ‘The Golden Hour’, maar dit zijn er te weinig.
Op de bijgevoegde live-cd staan een achttal live opgenomen akoestische liedjes. Met deze nummers, geschreven voor de nieuwe plaat, ging Milow in 2012 op tour. Milow vond deze nummers echter niet goed genoeg en begon opnieuw met schrijven. Blijkbaar waren deze nummers wel goed genoeg voor een bonus-cd. Deze cd lijkt in het verlengde te liggen van Silver Linings. Ook hier ontbreekt de variatie en blijft het bij rustige, vreedzame ballads. Op ‘Minus One’ komt de mondharmonica weer tevoorschijn. ‘Eye Of The Storm’ is opnieuw een duet, ditmaal met Laura Janssen. Ook op de bonus-cd mis ik de climax; de liedjes blijven te soft. De bonus-cd is een mooie toevoeging om de (te) krappe 35 minuten op het eerste schijfje te compenseren, maar voegt weinig unieks toe.
Milow (Foto: Brantley Gutierrez)
Ik had hoge verwachtingen van de opvolger van North and South, met onder andere de hitsingle ‘You Don’t Know’. Helaas maakt Jonathan deze verwachtingen maar deels waar. Als je al zo’n korte cd maakt, moet ieder nummer perfect zijn. Als dan blijkt dat er maar drie nummers interessant genoeg zijn om vaker te beluisteren, dan vind ik dit persoonlijk te mager. Desondanks moet ik bekennen dat ik ‘The Golden Hour’ inmiddels in mijn Spotify playlist heb opgenomen. Ook ‘Echoes In The Dark’ en ‘Wind Me Up’ zijn erg geslaagde nummers. Het niveau van ‘Ayo Technology’ en ‘You And Me (In My Pocket)’ weet Milow echter niet te bereiken op Silver Linings. Het is geen verkeerde muziek en Milow zal er ongetwijfeld mensen blij mee maken, maar ik raak er niet genoeg door geprikkeld.
