Rush
De Formule 1 kan vaak een saaie sport zijn. Zo is in het huidige seizoen de strijd om de 2e plaats altijd spannender dan de koppositie, want er rijdt toch altijd een Duitser ver voor op de rest. Gelukkig zijn er nog steeds seizoenen waar de spanning vanaf druipt. Zo had je de spectaculaire laatste race van het seizoen 2012, maar er is één seizoen wat nooit vergeten zal worden: het seizoen 1976. Over dat jaar met hoogte- en dieptepunten vertelt de film Rush, en dan met name over de strijd tussen James Hunt en Niki Lauda.
De film begint aan de start van de carrière van beide helden. Hunt is een succesvol coureur in de Formule 3, en gaat brutaal de strijd aan met concurrent Niki Lauda. Er ontstaat al snel de nodige frictie tussen de twee die steeds hoger oploopt. Beiden weten zich op hele andere manieren tot een wagen in de Formule 1 op te werken. Lauda wordt kampioen en Hunt moet zijn verlies nemen. Hunt is hierdoor echter vastbesloten zich dit seizoen te wreken. Beide mannen gaan vol voor de winst, tot een dramatisch ongeluk van Lauda het hele seizoen op zijn kop zet.
Rush is een autobiografisch drama waarbij de psyche en belevenissen van zowel James Hunt (Chris Hemsworth) als Niki Lauda (Daniel Brühl) uitgebreid aan bod komen. We maken kennis met hun angsten, hun vrouwen, en hoe verschillend de twee in het leven staan. Met een voice-over bij beide hoofdpersonen wordt één en ander toegelicht. De film staat of valt voor een groot deel op de acteerprestaties van beide hoofdpersonen.
De twee coureurs zijde aan zijde
Chris Hemsworth blijkt in deze film meer in zijn mars te hebben dan het zwaaien met een hamer. Helaas is dit niet voldoende om de kijker volledig te overtuigen. Dit valt extra op omdat Daniel Brühl wél een uitstekende acteerprestatie wegzet. Een eigenwijze, gedreven coureur met een passie voor het racen, maar van binnen een eenzaam persoon. De make-up en de directe nasleep van de crash zijn gruwelijk om vanaf de zijlijn mee te beleven, waardoor het besef van een kleine misstap in deze sport pijnlijk duidelijk wordt.
De belangrijke gebeurtenissen worden snel afgehandeld binnen de speelduur van iets meer dan twee uur. Doordat het tempo er goed inzit, verveelt de film geen moment. Hierdoor blijven sommige aspecten helaas onder belicht, waardoor een aantal momenten wat gehaast aanvoelt. De races zijn prima gechoreografeerd, waarbij er rekening mee is gehouden om alles zoveel mogelijk authentiek te houden. Ook de crash van Niki Lauda is tot in detail nagemaakt met de hedendaagse visuele effecten.
James Hunt in zijn element
Al met al is Rush een prima film voor mensen die meer willen weten over Niki Lauda en voor mensen die houden van een biografisch drama. De film onderhoudt goed gedurende de twee uur maar weet de kijker nét niet voldoende te raken om de film hoger dan met een 7 te kunnen beoordelen.
