Concert: Nine Inch Nails in 013

Rick (Toffe_Ellende)
****bevat spoilers voor diegenen die de Paradiso-concerten gaan bezoeken****

Bovengetekende zal er wel nooit meer overheen komen: de genialiteit van Nine Inch Nails ontdekken vlak ná het legendarische optreden van 28 november 1999 in 013. Pas meer dan zes jaar later werd het enigszins goed gemaakt tijdens Rockin' Park met een wervelend optreden in de tent aldaar. Maar de drang om Nine Inch Nails in één van de beste zalen van Nederland te zien bleef. Toen bekend werd dat Trent Reznor en co. naast twee keer Paradiso dus ook weer naar Tilburg zouden komen was ik vanzelfsprekend blij.


Sinds 1999 is er veel veranderd bij Nine Inch Nails. Trent Reznor zou nu echt helemaal van zijn verslavingen af zijn, er is een compleet nieuwe (live-)band en het aantal albums staat vanaf volgende maand op vijf als Year Zero het levenslicht ziet. Hoe meer de dingen veranderen hoe meer ze bij hetzelfde blijven moet Trent Reznor gedacht hebben bij het samenstellen van bijvoorbeeld de setlist. Zijn band opent de show met 'Mr. Self Destruct' alsof het 1994 is. Het album waar dit nummer van afkomstig is, The Downwards Spiral, is sowieso lijdraad voor het hele optreden. Is dat erg? Is het een doodzonde dat je als artiest terug moet vallen op je grootste successen om je fans te bedienen? Ik vind het steeds minder relevant worden eerlijk gezegd. Bovendien wordt er zichtbaar genoten van recentere nummers als 'The Hand That Feeds' en 'Only' en de twee nieuwelingen 'Survivalism' en 'The Beginning of the End'. Ook de keuze om slechts 'La Mer/Into the Void' en 'No You Don't' van het populaire The Fragile te spelen, past niet in de theorie van de slaafse houding ten opzichten van het publiek.


Bijgestaan door veel rookontwikkeling op het podium, stroboscoop- en hangende lampen, razernij en ernst kan Trent Reznor anno 2007 blijven rekenen op veel respect en bewondering. Hij mag dan helemaal niks te vertellen hebben, het publiek vindt het wel goed allemaal. Regelmatig worden er pits gebouwd (de songs van Broken lenen zich er uitstekend voor) en de handen gaan zelfs tíjdens nummers op elkaar. En dat is zeker terecht. Nine Inch Nails speelt zelden slap en ongeïnspireerd. In iets meer dan anderhalf uur laat de band een verwoestende indruk achter. De weinige rustpunten ('Hurt', 'La Mer') zijn om op adem te komen.

Het geluid is dik in orde (overal waar je staat), evenals het muziekspel gezien over de hele avond (Ladytrons electriek doet je smachten naar meer gitaren, dat op een bepaalde manier dus positief werkte). Toch vertoond de aankleding van de show enkele hiaten. Het schijnt dat de videoschermen niet meegenomen zijn op deze Europese tournee. Visueel blijft er niet veel over dan je blind staren op het stroboscooplicht.

Was dit het optreden waar ik op gehoopt had? Het antwoord is bevestigend maar met een kleine appendix: anderhalf uur is wat aan de korte kant voor een band van dit kaliber en de Europese tour moet geen lightversie zijn van de Amerikaanse.


Setlist

1. Mr Self Destruct
2. Last
3. Terrible Lie
4. March of the Pigs
5. Piggy
6. The Beginning of the End
7. Closer
8. Burn
9. Wish
10. Help me I'm in Hell
11. Eraser
12. La Mer / Into the void
13. No you don't
14. Survivalism
15. Only
16. Gave up
17. Hurt
18. The Hand That Feeds
19. Head like a Hole

Gezien Nine Inch Nails Datum: 16 maart 2007 Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!