review

Evenement: U2 in Amsterdam

Rick (Toffe_Ellende)
De die-hard U2-fans waren al vroeg in de ochtend bij de Amsterdam ArenA aanwezig om de beste plaatsen bij het podium (met twee catwalks) te krijgen. Zij zaten in de zon in rijen compleet met koelboxen en stoeltjes die later, als het tijd was om de ArenA te betreden, vakkundig werden achtergelaten. Zelfs op de meest lelijke en ongezelligste plek van Amsterdam heerste er door dit 'kamperen' een sfeer. Ondergetekende liet de menigte voor wat het was en zat al in de binnenstad van de hoofdstad alvorens menigeen 'U2' had kunnen zeggen om pas weer rond een tijdstip dat normale mensen aan hun avondeten beginnen terug te komen voor het voorprogramma.

Kaiser Chiefs en The Killers mochten voor de grootmeesters openen en deden dat met wisselend succes. Het geluid van Kaiser Chiefs beloofde niet veel goeds voor de rest van de avond. De gitaarpartijen van Andrew White echoden alle kanten op. Waren de spookverhalen over de galmbak ArenA dan echt waar? Het bleek gelukkig een tijdelijk euvel te zijn en de band uit Leeds kon toch een aardige show afmaken. Maar of Kaiser Chiefs ooit nog op eigen kracht in stadions zullen spelen is maar net de vraag. Dat geldt ook voor de dansbare garagerock van The Killers. Die hebben zeker een paar aardige nummers maar die kunnen enkel langer dan drie kwartier boeien in een rokerig zaaltje. Niet in het stadion van de hoofdstedelijke voetbalclub.

Intussen is de temperatuur in de ArenA opgelopen tot abnormale hoogten. Of het nou door de opwinding komt of omdat het dak van het gebouw dicht is, het is er bloedheet en dan is het stadion nog niet eens helemaal gevuld. Als Bono, The Edge, Larry Mullen en Adam Clayton de heksenketel enteren is dit wel het geval. Uitzinnigheid alom.

Bono preekt
Foto: Cyril Witthoff (c)


Voor U2 moet deze tour na vorige week donderdag een bepaalde emotionele lading hebben gekregen. De dag die voor Bono het startpunt van iets positiefs moest worden viel bijna in het water door terrorisme van het akeligste soort. In de week die volgde vroegen veel Amsterdammers zich af wanneer zij aan de beurt zijn. Vroeg of laat zal er ook iets gebeuren en dan zullen ongetwijfeld veel mensen die vanavond aanwezig zijn terugdenken aan 13 (of 15 en 16) juli 2005.

Bono zou Bono niet zijn als hij niet op gepaste wijze ons betrekt bij zijn strijd voor vrede, eenheid, verbroedering en rechtvaardigheid in de wereld. Met een ode ('Running to Stand Still') aan Theo van Gogh en Pim Fortuyn maar ook met het hoofdthema van deze avond (en van de hele tour): Coexist. Geschreven met de halve maan als 'C', de Davidsster als 'X' en het kruis van Christus als de 'T'. 'Opdat wij niet langs elkaar zullen leven'. Of neem de universele rechten van de mens die op de gigantische videowall verschijnen. Het is het grote gebaar waar U2 al meer dan 25 jaar bekend om staat en waar sommige politici nerveus van worden. En terecht. Bono is een oprechte leider die meer voor elkaar krijgt dan menig bureaucraat. Ook vanavond als hij het publiek oproept om een SMS te sturen ten bate van het goede doel. De fans hangen aan zijn lippen. Hij heeft charisma en bespeelt het publiek als een spiritueel leider. Een U2-concert is een religieuze bijeenkomst van een religie zonder bloed aan haar handen en Bono is de predikant waar je graag je geld naar stuurt. Je weet dat je geld toch wel goed terechtkomt.

Van 'Vertigo' tot 'Vertigo' (alleen U2 komt hiermee weg) is de boodschap alom present. Begeleid door een schitterend lichtspektakel vaart het vlaggeschip U2 langs alle grote hits en komt tussendoor met verrassingen als 'Running to Stand Still', 'The Electric Co.' en stukjes The Clash, Smashing Pumpkins, The Who en The Beatles. Zelfs 'Amazing Grace' komt voorbij. De nadruk ligt verder op de meest recente cd: How to Dismantle An Atomic Bomb. Het valt op de nummers van die plaat naadloos aansluiten bij de overbekende nummers als 'Pride' of 'Sunday Bloody Sunday'. Qua geluid maar zeker ook qua niveau. Er is geen band ter wereld die dat na 25 jaar (en net zoveel hits) kan na doen. Als God een DJ is dan draait ie voornamelijk U2.

Lichtshow
Foto: Rens Essink (c)


Uiteraard is perfectie iets voor de goden en ook U2 maakt fouten. 'With or Without You' bijvoorbeeld, wordt door Bono nogal nonchalant gezongen en krijgt door ingrijpen van het publiek toch een uniek einde. De samenzang en saamhorigheid is verbluffend en dan weet je het zeker: ik heb iets bijzonders ondergaan in een tijd dat het keihard nodig is. Hoop.

Met beide benen weer op de grond telt dit concert enkel voor de statistieken. Ik heb inmiddels een niet misselijke lijst van optredens die me om een bijzondere reden zijn bij gebleven. Dertien juli 2005 komt bij mij op 1 of 2. Zoveel is zeker.




Organisator: Mojo Lokatie/datum: Amsterdam ArenA 13-07-05
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!