review
DVD: The Motorcycle Diaries

Verwacht echter geen politieke film. Gelukkig, zou ik haast zeggen. Nergens verzandt de film in een echt wijzend vingertje of de stijl van een zware documentaire. Nee, het is een wonderschone roadmovie. De twee komen in contact met de meest uiteenlopende personen, langzaam afzakkend in de sociale klassen. Dit proces valt samen met het verval van hun motor en tevens wordt de film steeds wat serieuzer. In het begin zit er nog redelijk wat humor in, passend bij de onbevangenheid van de twee. Hierdoor, en door het charismatische hoofd van García Bernal in de rol van Fuser, zal de kijker zich zonder moeite kunnen verbinden met de twee en haast door hun ogen zelf de ellende meemaken.
Erg belangrijk, aangezien de film zelf geen duidelijke conclusie aan het geheel verbindt maar dit feitelijk overlaat aan de kijker. Misschien komt de slotspeech van Che in de leprakolonie midden in de Amazone en zijn zwemtocht door de rivier daarom voor sommige uit de lucht vallen, maar het klinkt de voorafgaande beelden vast op je netvlies. Misschien is de overduidelijke haast religiueze symboliek, net als de afsluitende tekst over de toekomst van Che, een iets te duidelijk statement van wat je toch al wist.

Daarbuiten wordt er alles uitgehaald wat er maar uit een roadmovie te halen valt. Machtige beelden van de natuur, afgeschilderd in een schimmig grauwgrijs palet doorbroken met pasteltinten in vooral groen. Van weidse vergezichten met bergtoppen tot de verlaten woestijn. Simpele, maar indrukwekkende gesprekken en gebeurtenissen. In tegenstelling tot de expressieve Granada, doet Fuser er voornamelijk het zwijgen toe, maar zie je de woede over al het onrecht achter zijn gezicht groeien. Woede uit liefde voor dit continent.

De extra's op deze twee DVD uitvoering zijn zeker niet te versmaden. Buiten het standaard receptuur zoals deleted scènes - deze bevatten vooral humoristische scènes. Op zich aardig, maar het is duidelijk een goede keuze geweest deze weg te laten - en interviews met de regisseur García Bernal en de producenten, speciale aandacht voor de documentaire over de nog levende Alberto Granada. Deze man voorzag tijdens de opnames de regisseur van aanwijzingen. Het geeft het haast onwaarschijnlijke verhaal een extra dimensie. De emotie op zijn gezicht bij het zien van de replica van de motor is onroerend. Mooi, meeslepend, indrukwekkend. Een 8, zowel voor de film als de extra's.
|
128 minuten inderdaad. 't Copy Paste van de tabel heeft toch weer wat verneukt. foto
<a href="http://goo.gl/gYvZFq" target="_blank">Geel is een zonnige en vrolijke kleur, als hij tenminste enigszins warm is gekleurd en wat naar het oranje neigt</a>
Reviewer, ik vind het zeer naief om dit geen politieke film te noemen. Hij is van voor tot achter idolaat van Che, en van enige balans is geen sprake. Als ze een misdrijf (het gedoe rond de motor) plegen wordt dat op kwajongensachtige wijze vergoelijkend neergezet, terwijl kleine symbolische zaken (het niet aantrekken van de handschoenen bv.) zeer duidelijk uitgemeten worden.
Dit schijnt het eerste deel in een serie van twee te zijn, en we zullen zien welk standpunt de regisseur inneemt op het moment dat er onder totalitair regime (veel) doden vallen. Maar op de adoratie van zijn leven als geheel valt het een en ander af te dingen, en zijn cultstatus (er lopen mensen met zijn portret op hun t-shirt ffs!) is wat mij betreft hoogst twijfelachtig. Ik ben benieuwd.
Oh, niet te vergeten: de film zelf was prachtig, en ik heb ervan genoten. Zien als je 'm niet gezien hebt, maar lees je wel even in over wie Che nu eigenlijk was.
Zoals gezegd worden inderdaad bepaalde dingen (te) sterk naar voren gebracht. Waaronder inderdaad de zwemtocht - in de documentaire verteld Granado ook over dat het een overwinning op zichzelf was - en het handschoenen, waar haast een bijbels verhaal van wordt gemaakt. Past dat ook niet eerder bij dat cultsymbool, zoals je zelf al aanhaald, en minder bij een politieke leider? Over de wenselijkheid van de idolisering van Che, daar kun je inderdaad een boel vraagtekens bij zetten, maar zal ook het tijdsbeeld niet dienen te worden vergeten.
Persoonlijk zie ik deze film niet zozeer als een film die Che tot godheid probeert te verheffen. Natuurlijk wordt hij wel erg positief afgeschilderd, maar om nou te zgegen dat er een duidelijk statement wordt afgeleverd, nee, daar kan ik het niet mee eens zijn.
Zie The Motorcycle Diaries: Politiek statement? op het forum om de discussie over wel of geen politieke film voort te zetten.[/url]
en er zit zeker een politiek statement in
maargoed das niet erg, das uiteindelijk ook waarom hij zo bekend is geworden
als er inderdaad een vervolg komt ben ik zeer benieuwd wat ervan gemaakt wordt, want daar begint de echte strijd samen met fidel pas echt
Het is verder een prachtige film, loopt op sommige stukken niet echt soepel, maar het blijft mooi om die reis door het continent te volgen (die landschappen foto ) en te zien hoe een stel jongens de 'echte' wereld tegenkomen.
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken