CD: Alanis Morissette - So-Called Chaos

Jerre (Jerruh)
Wie Alanis hoort, denkt aan haar singles "Ironic" en "Oughta Know". De frêle Canadese zangeres heeft de afgelopen jaren al heel wat CD's en singles op haar conto staan en in Nederland heeft ze gezorgd voor uitverkochte concerten in Ahoy en een hoop optredens op festivals zoals Pinkpop. Ik was bij één van haar eerste concerten in Nederland, de "Supposed Former Infatuation Junky Tour". Wat me opviel was dat de zangeres een filosofische kijk op optreden had. Ze benaderde haar publiek op een zachte wijze en probeerde haar publiek op zijn gemak te stellen, maar als ze stopte met praten en begon te zingen, verdween de zachte manier en scheurde het dak van de Ahoy bij wijze van spreke open door haar energie. Die energie en dat scherpe randje hoorde je helemaal terug in "Oughta Know" en "Ironic", terwijl de zachte, breekbare kant van Alanis terugkwam in nummers als "Hand in My Pocket" en "Head over Feet". Deze nummers stonden op het album "Jagged Little Pill".

CD\'s


Haar tweede CD "Supposed Former Infatuation Junky" was een stuk donkerder en pessimistischer dan zijn voorganger. Niet alleen de teksten gingen veel dieper dan de oppervlakte van muziekland, ook de sfeer in het grootste gedeelte van de nummers klonk duister en naargeestig. De wat luchtigere nummers zoals "Thank U" en "So Pure" kwamen op single, terwijl de snauwende sfeer uit "Sympathetic Character" en "Would Not come" overbleef voor de die hard fans die de CD kochten. Voor veel fans van het eerste uur was dit album een dieptepunt van Alanis, terwijl critici haar diepgaande gedachten over muziek en inhoud toejuichden.

collage


Met "Hands Clean" liet Alanis zien dat de donkere periode voorbij was. De sfeer van de eerste CD werd voortgezet en de nummers lieten een vrolijkere kant van Alanis zien. "Under Rug Swept" toonde de opbloei van Alanis in haar leven.

Tussendoor kwam Alanis ook met een soort verzamelwerk, een unplugged album met de meeste nummers van de eerste twee CD's en de ultieme filmsoundtrack "Uninvited".

Nu ligt de vierde officiële CD van Alanis Morissette voor me. Als ik me moet uitspreken over een keuze tussen haar vorige drie CD's, dan kies ik voor de tweede CD, omdat ik de donkere sfeer enorm boeiend vind. Haar stem toont daar alle emoties die een stem kan tonen, en in combinatie met de donkere sfeer klinkt dat naar mijn mening super. Juist omdat de CD's van Alanis zo afwisselend klinken ten opzichte van elkaar, ben ik enorm benieuwd welke kant Alanis nu op is gegaan.