[F1 historie] De groene hel
Dit jaar verschijnt tijdens elk grandprixweekend een Formule 1-special op FOK!sport. Zo lees je niet alleen het laatste F1-nieuws, maar nemen we je ook mee terug in de rijke geschiedenis van de hoogste raceklasse. Afgelopen weekend was de Grand Prix van Duitsland op de Nürburgring, een mooie aanleiding om eens wat meer te vertellen over het bijzondere circuit in de Eifel.
Dat de Nürburgring zo legendarisch is, heeft niet zozeer te maken met het rondje wat de coureurs tegenwoordig rijden. Nee, die legendarische status ligt hem in het oorspronkelijke 28,3 kilometer lange circuit door de bossen van de Eifel.
De bouw van de ring begon in 1925 als werkgelegenheidsproject. Op het hoogtepunt van werkzaamheden werkten er 2.500 mensen tegelijk aan de bouw van het circuit. Bij het ontwerp van de Nürburgring werd er rekening mee gehouden dat het circuit ook gebruikt moest worden voor tests van nieuwe auto’s. Er moest dus een baan worden neergelegd die vergelijkbaar was met het Europese wegennet. Daarnaast moesten er uitdagende bochten komen om de auto’s te testen en ook lange rechte stukken om hoge snelheden te bereiken.
De oorspronkelijke layout van het circuit bij de opening in 1927 (WikiCommons/Pitlane02)
Dit alles resulteerde in een ontwerp van een circuit dat in zijn geheel een lengte van 28,3 kilometer had. Het geheel bestond weer uit drie verschillende delen die ieder apart als circuit gebruikt konden worden. Het grootste stuk was de Nordschleife met een lengte van 22,8 kilometer. De zuidlus genaamd Südschleife was 7,7 kilometer lang en van het start - en finishdeel was ook een apart circuitje te maken van 2,2 kilometer lang.
Op 18 juni 1927 kon het circuit na twee jaar van werkzaamheden geopend worden. De begrote bouwkosten van 2,5 miljoen Reichsmark werden ruim overschreden. Uiteindelijk kostte de Nürburgring 8,1 miljoen Reichsmark om te bouwen.
De minder bekende Südschleife werd alleen in de beginjaren regelmatig gebruikt als onderdeel van de Nürburgring. Na 1931 werd het zuidelijkste deel van de baan nauwelijks nog voor racewedstrijden gebruikt. Alleen voor motorraces werd de zuidelijke lus in combinatie met het start - en finishdeel nog gebruikt. Waar op de Nordschleife nog een klein beetje uitloopruimte naast de baan is ontbrak die op de Südschleife vrijwel helemaal.
Van de Südschleife zijn nog enkele delen in originele staat terug te vinden. Hier kijk je van Scharfer Kopf tegen de rijrichting in (WikiCommons/Walter Koch)
Bij de renovatie van het circuit in 1970 werd de Südschleife niet meegenomen en werd de baan afgedankt. Een deel van de zuidlus ging dienstdoen als openbare weg (de K72) en een deel dient nu nog als toegangsweg naar de parkeerplaatsen van het moderne circuit. En tenslotte is een stukje weg nog in gebruik als straat op een industrieterrein in Müllenbach. Die straat draagt dan ook de naam Südschleife. Dit alles is op googlemaps nog goed te herkennen.
Voor de belangrijke autosportwedstrijden werd er gebruik gemaakt van de Nordschleife en het start en finishdeel van de groene hel. Voordat de Formule 1 in 1950 officieel van start ging was de Nürburgring al toneel van de Grand Prix van Duitsland. In 1931 won de Duitser Rudolf Caracciola de eerste officiële Duitse grote prijs. Vanaf 1950 werd er tweeëntwintig keer om de grote prijs van Duitsland gereden op het 22,8 kilometer lange circuit door de Eifel.
Dat leverde in al die jaren veel spektakel op maar ook vijf coureurs vonden de dood op één van de moeilijkste circuits van de Formule 1-kalender. Onder die vijf was Nederlands eerste Formule 1-coureur die punten wist te behalen, Carel Godin de Beaufort. Een crash tijdens de training voor de wedstrijd in 1964 werd hem fataal.
De Nürburgring in 1963 nog zonder vangrails langs de baan (WikiCommons/Lothar Spurzem)
Alleen in 1959 en 1970 vond de Grand Prix van Duitsland niet plaats op de Nürburgring. In 1959 vond de race plaats op het AVUS circuit van Berlijn. In 1970 week men op aandringen van de coureurs uit naar Hockenheim. Dat circuit was dankzij de toevoeging van vangrails een stuk veiliger geworden dan de lange lus door de Eifel. Dit was de aanleiding voor de renovatie van begin jaren ’70 waarbij de Südschleife werd afgedankt. Na de verbeteringen in de veiligheid kwam het Formule 1-circus weer voor tweemaal drie jaar terug naar de groene hel.
Voor de race van 1976 stond al vast dat het de laatste race op de Nordschleife zou zijn. De baan kon niet meer voldoen aan verhoogde veiligheidseisen. Zo werden er meer uitloopzones verlangd die gewoonweg niet aangelegd konden worden langs de baan door de bossen. Ook moesten ambulances kilometers afleggen voordat ze bij een ongeluk konden komen.
Naast de vijf doden waren er talloze zware ongelukken waarbij sommigen ter nauwer nood aan de dood ontsnapten. De crash van Niki Lauda was de definitieve aanleiding om bij de Nürburgring een nieuw modern Formule 1-circuit aan te leggen. Lauda spinde vlak voor de Bergwerkbocht van de baan door de vangrail en stuiterde met zijn brandende bolide weer de baan op. Waar Guy Edwards de Oostenrijker nog kon ontwijken botsen zowel Hararld Ertl als Brett Lunger met de Ferrari van Lauda. Edwards, Ertl en Lunger stopten meteen om Lauda uit de brandende bolide te redden. De Ferraricoureur vocht dagenlang in het ziekenhuis voor zijn leven. Uiteindelijk wist Lauda te herstellen en al na zes weken kwam hij terug in de Formule 1. Hij mistte maar twee races en kwam dat jaar slechts één punt tekort voor de wereldtitel.
Nick Heidfeld reed in 2007 een rondje over de Nordschleife in zijn BWM (Bron: YouTube)
Nadat veel plannen de revue waren gepasseerd werd er begin jaren ’80 voor gekozen om een nieuw veilig circuit te bouwen wat alleen het start en finishdeel zou delen met de oude Nordschleife. De nieuwe hypermoderne en zeer veilige Nürburgring werd in 1984 heropend. Ter gelegenheid van die heropening vond een race plaats van twintig identieke Mercedes tourwagens. Het deelnemersveld bestond uit vele toenmalige Formule 1-wereldkampioenen zoals Niki Lauda, James Hunt en Jack Brabham en toppers als Carlos Reuteman, Alain Prost en Elio de Angelis. Winnaar werd echter Formule 1-debutant Ayrton Senna.
Vanaf 1984 was de Nürburgring vaak het decor voor een Formule 1-grand prix. Zowel als gastheer van de Duitse grote prijs maar ook onder de noemer van Grand Prix van Luxemburg of Europa. Inmiddels is afgesproken dat de Grand Prix van Duitsland het ene jaar in Hockenheim verreden wordt en het jaar erop op de Nürburgring.
