Banishers: Ghosts of New Eden
"Life to the living. Death to the dead." Dat is het motto van de twee spokenverdrijvers (of: banishers) Red en Antea. Een goede vriend vraagt in 1695 om hun hulp nadat het kleine gehucht New Eden het slachtoffer is geworden van een vloek. De twee banishers gaan aan de slag, maar realiseren zich te laat dat ze niet bij machte zijn om deze vloek te stoppen. Antea moet deze fout met de dood bekopen en laat een schuldigvoelende Red achter. De twee geliefden herenigen later, echter met Antea als spook. Red zijn loyaliteit naar het eerdergenoemde motto wordt daardoor getest. Laat hij Antea naar het hiernamaals vertrekken, of maakt hij gebruik van duistere magie om Antea weer tot leven te wekken?
Banishers: Ghosts of New Eden is de nieuwe actie-RPG van Dontnod, de ontwikkelaar vooral bekend van Life is Strange, maar ook verantwoordelijk voor Vampyr, die je misschien wel de sprituele voorganger van Banishers mag noemen. Zoals bij vrijwel alle titels van deze studio staat ook hier vooral het plot centraal. De unieke twist van Banishers is dat je twee personages tegelijk speelt. Red in de wereld van de levenden, en Antea als spook. De taak van een banisher is om de na hun dood achtergebleven spoken te verbannen of naar de hemel te sturen. Wat volgt zijn meerdere korte verhalen omtrent onrustige spoken, waarbij Red aan het einde van ieder verhaal zijn oordeel moet vellen. Voor Red, en de speler, is de keuze echter erg persoonlijk. Wil Red Antea opnieuw tot leven wekken, is er menselijk bloed benodigd. Dus, verdient de overleden persoon het om naar de hemel of hel te gaan, of verdient een levend personage het niet meer om te leven? De game presenteert je meerdere morele kwesties die op zich al moeilijk genoeg kunnen zijn, maar ze krijgen een extra laag omdat het een directe invloed op de hoofdpersonages zelf heeft.
Het duurt overigens wel even voordat het verhaal, en daarmee de game, op gang begint te komen. De eerste paar uren zijn ongetwijfeld het zwakste van de hele game, opvallend genoeg door het vele praten. Het plot is één van de grootste drijfveren van Banishers, maar dat neemt niet weg dat enkele onderdelen daarvan bijzonder wisselvallig kunnen zijn. Zo leveren de stemacteuren van de twee hoofdpersonen prima werk af, maar dat valt helaas niet van iedere rol te zeggen. Ook de gezichtsanimaties laten soms te wensen over. Gelukkig gaat het nooit echt door de ondergrens, maar het is vooral de inconsistentie die opvalt.
Over inconsistentie gesproken, ook het geluid valt op. Enerzijds weet de game een prachtige sfeer te creëren, die uitstekend wordt ondersteund door de soundtrack en kleine geluidsfragmenten. Anderzijds zijn de geluidseffecten tijdens combat helaas onder de maat. Je zwaardslagen voelen impactloos, en je personage voelt ook vaak gewichtloos tijdens de combat. Dat is jammer, want in theorie steekt de combat redelijk goed in elkaar, zeker voor een game die het voornamelijk van zijn plot moet hebben. Het meest unieke is natuurlijk het feit dat je twee personages tegelijk speelt. Met één druk op de knop wissel je direct van Red naar Antea of vice versa. Beide personages hebben hun eigen sterktes en zwaktes, hun eigen skill trees en zelfs hun eigen loot die je kan verzamelen. De diepgang zou er moeten zijn, je zou verwachten dat je je voordeel eruit kan halen door steeds op het goede moment van personage te wisselen, en misschien zo meerdere combo's kan chainen... maar dat is er niet echt. Onder andere door een gebrek aan variatie in tegenstanders, de wat trage en ongevoelige controls en de eerdergenoemde audioproblemen, zijn het juist de combatmomenten die ik als het minst vermakelijk beschouw.
De lore van deze wereld en het ontdekken van meerdere gedetailleerde omgevingen zijn factoren die ik veel interessanter vond. Het loont erg om buiten de normale paden te treden, niet alleen om materiaal te vinden om je gear te upgraden, maar ik werd regelmatig verrast door nieuwe gear die je speelstijl kan beïnvloeden. Er is duidelijk erg veel aandacht uitgegaan aan world building, een geloofwaardige en interessante wereld neerzetten, en dat is Dontnod absoluut gelukt. Het plot en de korte verhalen die op het pad van Red en Antea komen ontwikkelen zich in een fijn tempo, waardoor de tekortkomingen qua actie makkelijk te aanvaarden zijn.
Banishers: Ghosts of New Eden (met de overigens heel toepasselijke acroniem B:GONE) is gewoon een vermakelijke game. De gameplay tijdens actiemomenten stelt wat teleur, maar als je sfeer, mysterie en goede storytelling zoekt, ben je aan het juiste adres.
