Voice of Cards: The Isle Dragon Roars

Yoko Taro is bij ons vooral bekend van Nier en al wat minder van Drakengard. Die laatste serie speelt zich af in een Middeleeuwse setting met alles erop en eraan: ridders, elfen, feeën en draken. Laat die laatste soort nu een hoofdrol hebben in Voice of Cards: The Isle Dragon Roars.

Voice of Cards: The Isle Dragon Roars is een kaartspel. Je speelt op een bord dat opgedeeld is door kaarten. Die zijn in het begin omgedraaid waardoor je niet weet wat er onder een kaart schuilgaat. Dat kan bijvoorbeeld een grasland zijn, een bos, maar ook onbegaanbare gebieden, zoals bergen en zee. Ook zie je her en der een dorpje op een kaart afgebeeld. Je ziet dus niet van tevoren waar je heen moet, en hoe je er kunt komen. Het maakt eigenlijk ook weinig uit, want je gaat veel schatten vinden als je de hele map onderzoekt. Dus uiteindelijk heb ik elke kaart wel omgedraaid.

Voice of Cards: The Isle Dragon Roars - Map (Foto: Square Enix)

Je hoeft niet te dobbelen, je mag met jouw hoofdrolspeler telkens een plek horizontaal of verticaal bewegen om de aangrenzende kaarten om te draaien. Op die manier zie je hoe je verder kunt, maar elke zet betekent ook dat een vijand je kan aanvallen. Dat is random, al zou ik zeggen dat je om de vijf zetten wel aan een gevecht toe bent. Er kan ook een event plaatsvinden. Die zijn soms goed, maar soms doen ze ook damage aan je team.

In het begin van Voice of Cards: The Isle Dragon Roars start je met drie teamgenoten. Allereerst is er Ash, de avonturier die geld wil vangen door het land te bevrijden van een draak. De koningin heeft een beloning uitgeloofd en Ash wil koste wat kost diegene zijn die de draak verslaat. Dan is er Mar, een raar beest dat niet kan praten, maar wel enorm trouw is. Ash en Mar maken vrij snel kennis met Melanie, een heks die een enorme hekel heeft aan de draak. Ze wil de beloning niet, de draak moet dood, dat is genoeg voor haar. Je gaat wat andere wonderlijke figuren tegenkomen, zodat je nog wat variatie in de gevechten krijgt.

Voice of Cards: The Isle Dragon Roars - Story (Foto: Square Enix)

Elk teamlid heeft namelijk zijn of haar eigen skills. Ash is vooral een healer, Melanie is er voor de spreuken en Mar doet vooral heel veel fysieke damage. Je gaat later nog wat andere specialisten krijgen, maar in het begin moet je het met deze drie doen. Je teamleden en de monsters hebben HP, Attack en Defense. De bedoeling is simpel: je moet de vijanden sneller neerkrijgen dan zij jou.

De gevechten in Voice of Cards: The Isle Dragon Roars zijn turnbased. Aanvallen doe je met allerlei skills. Sommige zijn gratis, andere kosten een of meerdere gems. Je krijgt een gem als een teamgenoot een actie doet. Dat kan een aanval, buff of debuff zijn, maar je kunt de beurt ook skippen. Er zijn ook spreuken en items die je extra gems geven. Sommige skills doen het pas als het lot je een bepaalde dobbelsteenworp geeft. Zo heeft Melanie een spreuk om vijanden wat freeze-damage te geven. Als je dan ook nog eens hoger dan een vier gooit dan zal het aangevallen monster twee beurten bevroren zijn.

Voice of Cards: The Isle Dragon Roars - Battle (Foto: Square Enix)

Er is een groot probleem met deze gevechten: ze zijn veel te simpel. Je healing powers zijn veel te genereus waardoor je eigenlijk nooit in de problemen komt. In sommige games ben je blij als je eens een rustpunt vindt waar je op krachten komt. In Voice of Cards: The Isle Dragon Roars boeit het helemaal niet. Rusten in een inn is sowieso gratis, maar ik heb het nooit nodig gehad. Er zijn wat dungeons in de map verstopt die uit meerdere verdiepingen bestaat. Ik heb nog nooit de behoefte gehad om terug te gaan en weer op krachten te komen.

Yoko Taro is goed in het verzinnen van twists. Zoals te verwachten is ga je die ook vinden in deze game maar pas wel veel later in het verhaal, wanneer je het spel al bijna hebt uitgespeeld. De laatste dungeon wordt eindelijk wat lastiger. Waarom er een new game plus is toegevoegd is me een raadsel, want op wat trophies wegpoetsen na (nou ja, eigenlijk nog een of twee, naargelang je ingame financiën zijn) is er weinig reden om het nog een keer door te spelen.

De game is singleplayer, al is er wel een multiplayer cardgame. Heel druk is het er niet, en eigenlijk is dat best jammer, want het is een minigame die best interessant is. Deze minigame lijkt op poker, maar dan met allerlei effecten die jou een bonus of je tegenstanders een nadeel geven als je bepaalde kaarten als set kunt wegleggen. Ik heb de verschillende varianten die aangeboden worden gespeeld tegen de NPC, maar online is me nog niet gelukt.

Voice of Cards: The Isle Dragon Roars is Magic: The Gathering voor dummies. Het is vermakelijk, maar wel te gemakkelijk. Pas op het eind komt er iets van moeilijkheid om de hoek kijken. Het leuke is wel dat het verhaal heel sfeervol verteld wordt met alleen kaarten en een narrator. Er zijn geen echte cutscenes. Weer een platinum trophy binnen, en dat in een uur of twintig. In die tijd heb ik alles op mijn gemak gedaan, veel te veel gevechten gedaan in plaats van weg te rennen en in alle rust de minigames gespeeld. Een leuk tussendoortje, maar ik zie toch liever een nieuwe JRPG van Yoko Taro met alles erop en eraan.

Gespeeld op PlayStation, ook verkrijgbaar voor pc en Switch.