CD: Agent Fresco-Destrier
Agent Fresco is een IJslandse band, die een paar weken voor een IJslandse bandcompetitie was gevormd, en deze ook heeft gewonnen. Na vijf jaar vonden ze tijd worden voor een nieuw album; Destrier. Een deel van zijn muziek heeft de zanger, Amor Dan Arnarson, geschreven voor de aftiteling van de BBC serie ‘Broadchurch’. Dit alles klinkt veelbelovend, maar kloppen mijn verwachtingen?
Agent Fresco
Zelf zeggen ze dat ze Agent Fresco nooit bedoeld hebben als het omarmen van comfort zones, maar dat het er om ging om hun eigen emotionele en muzikale grenzen eruit te halen. Dit horen we dan ook gelijk terug bij de eerste track, wat begint met een langdurige ‘piep’ en vervolgens langzaam overgaat in de distortion van de gitaar. Later in het nummer wordt duidelijk wat een aparte stem deze man heeft met een best groot bereik. De track blijft een beetje in de hemelse sferen hangen. Ik had graag willen weten waar ze over zongen, maar ik kon er zonder lyricboekje niet uitkomen. 'Dark Water', het volgende nummer, is veel minder hemels en hierbij laat Agent Fresco meer zijn rockkant zien. Opnieuw horen we weer wat de zanger met zijn stem kan. Het volgende nummer lijkt niet bijzonder te zijn, totdat het einde in zicht begint te komen. Het nummer zet zich namelijk weer om in de enigszins hemelse rocksferen. In 'Destrier', nummer vier, gooien ze van alles door elkaar. Er zijn zelfs metal-invloeden in verwerkt, wat het genre alternatief goed doet laten blijken. Nummer 5, 'Wait for me', heeft het zelfde idee als een eerder nummer; het begint rustig, maar later nemen de aparte vocalen aan de distortion het nummer over. Als we de cd wat verder luisteren, komen we een heerlijk depressief en mineur gestemd nummer tegen; 'The Autumn Red'. Het nummer eindigt helaas wat eenzijdig; twee minuten lang hetzelfde motiefje op de gitaar. De rest van de cd lijkt een beetje in de algemene sfeer van de cd te hangen, totdat we bij het nummer 'Angst' komen, nummer twaalf inmiddels. Hier laten ze de metal-invloeden door middel van wat snelle distortion lickjes op de gitaar en wat gescream nog even goed terugkomen. De CD eindigt met 'Mono No Aware', waarin ze alle sferen van het nummer weten te verpakken in een nummer. Deze track eindigt met de toon waarmee het eerste nummer begon.
Het is wel iets waar je van moet houden, maar ik zou zeker geen spijt krijgen van een aankoop. Ze hebben op deze cd laten zien hoe veelzijdig ze zijn, waardoor de cd me niet heeft laten vervelen. Eentje waar je naar mijn mening geen spijt van zou krijgen!
