CD: Mark Ronson - Uptown Special

Mark Ronson was even in de vergetelheid geraakt. Toen hij echter in contact kwam met Bruno Mars voor zijn nieuwe album Uptown Special, maakte hij opnieuw furore. Hij dook met Mars de studio in en produceerde het nummer 'Uptown Funk', dat in het Verenigd Koninkrijk de hitlijsten direct wist te veroveren. Ondertussen waren ze samen ook het album aan het afronden en dat is nu hier. Weet het het succes van 'Uptown Funk' te evenaren als geheel?

Op Uptown Special zijn zeker wat swingers te vinden. Met het nieuwe album wilde Ronson een Amerikaans tintje overbrengen. Hij weet dit bij sommige nummers goed te doen door de funk in te zetten en zoals gezegd swingt het dan de pan uit. Een goed voorbeeld daarvan is uiteraard de hit 'Uptown Funk', dat direct door de uptempo beats de hitlijsten in schoot. Maar er is natuurlijk nog meer in ditzelfde straatje te vinden. Een nummer als 'I Can't Lose', waarin de vocalen voor rekening komen voor Keyone Starr, ligt heerlijk in het gehoor en hetzelfde geldt voor 'Daffodils', waarin Kevin Parker te horen is. 'Leaving Los Feliz' weet waarschijnlijk het meest te overtuigen als het Amerikaanse tintje waar Ronson naar op zoek was.

Ook is er een tweedelige compositie op het album te vinden, genaamd 'Crack In The Pearl'. Het eerste deel van dit nummer, waarin de vocalen van Andrew Wyatt te horen zijn is een levenloos nummer en is eigenlijk verschrikkelijk om naar te luisteren. Dit is dan ook direct het dieptepunt van het album en mag dus snel vergeten worden. Gelukkig wordt de teleurstelling verzacht met het tweede deel van dit nummer, waaraan Stevie Wonder en Jeff Bhasker hun medewerking hebben verleend. Part II is een heerlijk funky nummer en ligt goed in het gehoor.

Het merendeel van de teksten werd geschreven door Pullitzer-prijswinnaar Michael Chabon en dat is ook zeker te merken. Sommige nummers hebben een hoog poëtisch gehalte en de woorden lijken soms op een weegschaaltje afgewogen te zijn. Tekstueel is het album dus ook dik in orde. Het is dat soms het album tempo lijkt te verliezen. Uiteindelijk weet het soms gewoon niet te overtuigen. Alhoewel dit soms weer snel vergeten blijkt te worden doordat er een uptempo song volgt, blijft het een tegenvallende component. Maar, Mark Ronson's got the funk for sure.