Sonic Dash

Het kon natuurlijk niet uitblijven. Sonic heeft zich eerder al meerdere keren aan het mobiele platform gewaagd, maar nu doet hij eindelijk waar hij werkelijk goed in is: rennen. Eindeloos rennen.

Running... Again

Voor fans van de blauwe snelheidsduivel is het misschien een teleurstelling dat Sonic Dash de zoveelste endless runner in de App Store is, maar eigenlijk is het de perfecte match. Geen enkel ander gamepersonage is namelijk zo gekend voor zijn snelheid. Het doet dan ook deugd dat je meteen de typische Sonic-feel voelt wanneer je de app opstart. Kleurrijke landschappen en het heerlijke geluid wanneer je ringen verzamelt maken meteen duidelijk dat SEGA de fans met deze game blij wil maken.

Spijtig genoeg doet Sonic Dash net iets te weinig om zich te distantiëren van bekende genregenoten zoals Temple Run en Agent Dash.Wat gameplay betreft is het haast zelfs een kopie van laatst genoemde game. Sonic rent automatisch naar voor en het is aan jou om te kiezen op welk van de drie beschikbare lanen hij dit het beste doet. Verder kun je ook springen en de iconische spin attack uitvoeren, die eigenlijk gewoon een variatie op glijden is. Missies kunnen tijdens het spelen afgewerkt worden en personages worden hierdoor stilaan vrijgespeeld. Of zoals men ook wel eens zegt: Never change a winning team.

Instant death

Uiteindelijk weet Sonic maar op één manier te innoveren. Waar je in zowat alle andere endless runners munten verzamelt en deze ook meteen verdient, pakt SEGA het anders aan. Elke sessie is opgedeeld in segmenten van ongeveer 30 seconden. Na elk segment heb je de keuze: nóg meer munten verdienen door een trucje uit te voeren of op safe spelen en meteen al je geld opslaan. Dit creëert een interessante risk-reward-situatie, maar hier treedt dan ook meteen het grootste minpunt van Sonic Dash op de voorgrond.

Het gebeurt namelijk wel heel dikwijls dat je doodgaat terwijl je hier helemaal niets aan kon veranderen. Wanneer je bijvoorbeeld naar een volgend segment springt, probeert de camera dit zo cinematisch mogelijk in beeld te brengen. Allemaal goed en wel, maar het probleem is dat je hierna meteen verder moet spelen zonder enig idee van waar de obstakels zich bevinden omdat je ze niet op voorhand kon opmerken. Hetzelfde gebeurt na het oplopen van een heuvel of na een, weliswaar spectaculaire, rol onder een obstakel.

Geld, veel geld

Dat SEGA dus volop de kaart van fan service trekt en hierbij niet kijkt op een schoonheidsfoutje meer of minder, valt nog te begrijpen en zal, zeker voor de fans, geen enorme doorn in het oog zijn. Het businessmodel achter deze game echter, is dat wel. Sonic Dash kost normaal gezien €1,79. Dit is het dubbele van de meeste andere rengames, maar tot hier toe geen vuiltje aan de lucht. De problemen beginnen pas wanneer je alle personages wil unlocken en Sonic volledig wil upgraden. Na het voltooien van alle missies, heb je 30 rode munten verdiend. De personages kosten echter minstens 30 munten waardoor je een deel alleen via in-app-purchases kan verkrijgen. Bovendien verdien je per run ongeveer 200 ringen, maar kosten upgrades al snel ettelijke duizenden glimmende cirkels. Het lijkt wel alsof SEGA niet kon kiezen tussen een freemium of premium game en bijgevolg de twee maar vermengde om zo de meest lucratieve mix te bekomen. En dat is uiteindelijk wat Sonic Dash geworden is: fan service met inspiratieloze gameplay en dit alles verpakt in een lucratief omhulsel.