review
CD: Editors - An End Has A Start

Tijdens het concert in de Melkweg waren er echter al genoeg mensen die de nummers uit het blote hoofd meezongen. Iets wat de Editors zelf al hoopten was een paar weken eerder gebeurd, het album was gelekt. Mensen die het album nog niet gehoord hadden konden vrij snel de conclusie trekken dat dit nieuwe geesteskindje van de band in dezelfde lijn ligt als het debuut. Wel zijn er veel meer nummers met behulp van een piano gecomponeerd door Tom Smith. Fans hoeven echter niet bang te zijn voor het 'Keane'-effect, de gitaren hebben nog steeds de overhand.
Vulkanen
Ook qua thematiek blijft de sfeer vlakbij de eerste plaat. Smith kan nog geen afstand doen van dood, verderf en melancholiek, maar ondanks een overwegend grauwe ondertoon loert er bij elk nummer toch hoop om de hoek.
De eerste single 'Smokers Outside The Hospital Doors' is tevens het bombastische aanvangspunt van deze plaat. Dit volle geluid gaat naadloos door in 'An End Has A Start', een track die als een goederentrein doordendert en waar de spanning prachtig vastgehouden wordt. Met 'The Weight Of The World' neemt de band wat gas terug maar weet de sfeer perfect door te trekken. Het nummer wordt gedragen door de lage, donkere zanglijn van Smith. Ook hier is er veel aandacht besteed aan de opbouw, bij elke track wordt de spanningsboog maximaal uitgerekt. Het album staat vol met rokende vulkanen die stuk voor stuk tot een eruptie komen: op goed getimede momenten barsten er apotheoses los waarin alle instrumenten en de zang als een krachtig geheel ontspringen.

Editors hebben met deze plaat zeker progressie geboekt in de kunst van het componeren. Met een uitgebalanceerde produktie en thematiek die dichtbij het duistere en broeierige geluid blijft is de plaat geheel in balans. An End Has A Start kan met gemak wedijveren met de debuutplaat en kent qua kwaliteit soms zelfs betere momenten. Een dijk van een album dat gekoesterd kan worden.
Label Sony BMG Datum: 25 juni 2007 Waardering:





Toffe_Ellende FOK!reviews
Maar, ook al gaat deze vergelijking steeds minder op; het nieuwe album van Interpol is weer beter dan dit album van de Editors foto
Lestèfem!
Lestèfem!
Trouwens, ik lees de laatste tijd in heel veel recensies de term: de moeilijke tweede plaat. Is dit iets hips? Of is dit iets dat al jaren in de popmuziek is?
Ik vind het zo dwaas klinken, een band maakt wat ze willen maken. Bevalt dat niet, jammer dan...
Aparte stem heeft de zanger trouwens, hoewel het perfect bij de muziek past.
Veel bandjes broedden jaren op een eerste album en als ze dan doorbreken moeten ze tussen het toeren door in veel kortere tijd onder hooggespannen verwachtingen een nieuwe plaat uitpersen, da's niet altijd makkelijk en geeft vaak een veel minder resultaat.
Lestèfem!
I fractured my skull while dancing to dubstep
Meer verschillende instrumenten bijvoorbeeld, zoals bij Radiohead of Interpol ja.
Lestèfem!
O, en ik liep zondag in Duitsland Tom Smith nog tegen het lijf foto.
Of je hebt echt geen verstand van muziek, dat kan ook. Als je het album niet leuk vindt, ok, da's een mening. Maar de "feiten"die jij noemt zijn gewoon niet waar.
All sparks
Distance
Munich
Blood
Allevier zeer verschillende nummers in verschillende stijlen. Over beledigend gesproken, snotaap. foto
Sowieso brengt Engeland de laatste tijd goede bandjes voort, denk aan Arctic Monkeys, Maximo Park, The Kooks and The Bees.
Maar vooral de tekst...
"It breaks when you don't force it, It breaks when you don't try", tja, het zál wel, hóezo man? Klinkt boeiend, maar wat ermee bedoeld wordt, wordt nergens duidelijk.
"People are fragile things, you should know by now, You'll speak when you're spoken to" Ik zie de samenhang niet. Wellicht een overeenkomst in betekenis in 'Fragile' en 'Break', maar inhoudelijk slaat dit echt elke plank mis, of kan jij het me uitleggen?
Bij Blood hetzelfde, weer een boel intense, oprechte en intrigerend klinkende teksten, maar samenhang of betekenis is vol-le-dig zoek.
Bij Sparks ook.. "All Sparks will burn out in the end", ok, kan ik inkomen. "be careful angel,, this life is just too long" wie is angel? Wat nou too long? Het is zo abstract, ze doen geen enkele moeite de luisteraar door het thema te leiden, wat mij ertoe brengt te geloven dat thema's gewoon volledig afwezig zijn.
Grappig trouwens dat je de nummers waar tekstueel en muzikaal nog wat voor te zeggen valt, en die de plaat echt een eigen gezicht geven (Camera en Lights) niet noemt.
Ik ben persoonlijk een fan van Muse. Als je eens wilt horen hoe het klinkt om met minimale tekstuele middelen de thema's van een nummer of plaat duidelijk op meeslepende manier over te brengen, kan ik Origin of Symmetry erg aanraden. Spreek me maar tegen. Ik ben hier niet gekomen voor een wedstrijdje welles-nietes..
I fractured my skull while dancing to dubstep
I fractured my skull while dancing to dubstep
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken