Cloud Atlas
Misschien wel de meest bijzondere film die in 2012 in de bioscopen zal verschijnen: Cloud Atlas. Een nieuwe productie van de Wachowski's (The Matrix Trilogy) met hulp van Tom Tykwer (Lola Rennt). Zes verschillende verhaallijnen die tijd en ruimte overschrijden. Het project is ontzettend ambitieus met een sterrencast die allen meerdere rollen vertolken. Is alle moeite die in deze film is gestoken de moeite waard geweest?
Het verhaal van Cloud Atlas is niet te beschrijven in deze review. De film bestaat uit zes losstaande verhaallijnen die naadloos in elkaar overgaan. Onderling hebben ze raakvlakken op thematisch vlak, maar de beslissingen van iemand in het heden kunnen grote gevolgen hebben voor de toekomst. De verhaallijnen spelen in verschillende tijden af. We komen zowel in het verleden, het heden en de toekomst. De ene verhaallijn gaat over een man die wil ontsnappen uit een bejaardenhuis, terwijl in een andere tijd een revolutie wordt ontketend die de wereld voor altijd zal veranderen. En toch gaat het allemaal over hetzelfde.
Zoals bovenstaande duidelijk maakt, is er in deze review te weinig ruimte om deze film eer aan te doen. Wat wel kan is beschrijven of de makers in hun opzet zijn geslaagd. Of beter nog: is dit een film die je moet zien? Het korte antwoord is eigenlijk gewoon: ja. Dit is een film die iedere filmliefhebber gezien moét hebben. Puur omdat je zelf een mening moet vormen. De reacties van het publiek op deze film zullen slechts twee kanten opslaan: de één vindt het geweldig, de ander vindt het helemaal niets.
Doordat de film zo groots is opgezet, duurt de film lang. Ruim drie uur. Echter zal de film geen minuut vervelen. Vanaf de opening wordt je het scherm ingezogen, waarna een visueel spektakel volgt waarbij je geen seconde van de film wil en kunt missen. De verschillende verhaallijnen worden ingenieus aan elkaar gemonteerd en de overgangen zijn niet storend. Ook wordt de film niet verwarrend en is steeds duidelijk in welke tijd je op dat moment bent, ondanks dat je steeds dezelfde acteurs terugziet.
Met een sterrencast als Tom Hanks, Halle Berry en Jim Broadbent weet je dat het met de acteerprestaties goed zit. Maar hoe ze ieder zoveel verschillende rollen weten neer te zetten, is ongekend. Hierbij ook een grote pluim voor de make-upafdeling. De acteurs veranderen zelfs van geslacht of ras. Tijdens de aftiteling wordt onthuld wie welke rollen heeft vervuld, waarbij je erachter komt dat je vaker Jim Broadbent of andere acteurs voorbij hebt zien komen dan je dacht.
Na de film kan je eigenlijk maar één conclusie trekken: dit moet je nog een keer bekijken. En waarschijnlijk daarna nóg een keer. Het is een ervaring die je drie uur meeneemt op een reis langs verschillende werelden en je kan inspireren. De film is in de VS geen ontzettende hit geweest en zal ook hier geen grote blockbuster worden. Zoals eerder aangegeven: 'love it or hate it'. Het is te groots om allemaal in één keer te bevatten, maar zal over enkele jaren misschien wel herinnerd worden als een ware klassieker. Net als het onbegrepen 2001 in zijn tijd.
Laat het over je heen komen en geniet van alle indrukken die deze film op je achterlaat. Hoewel de film niet perfect is, is het wel een uitstekend voorbeeld van wat de hedendaage cinema kan bieden. Het is niet een film voor iedereen, maar als je nieuwsgierig bent en houdt van de bioscoop is dit zeker een bezoek waard.
