Theatrhythm Final Fantasy

De derde modus is de Chaos Shrine. Om deze te spelen moet je Dark Notes sparen. Deze verkrijg je door het spel te spelen of te ontvangen van andere spelers die je tegenkomt met behulp van StreetPass. Eenmaal een Dark Note verkregen, weet je niet welke nummers te spelen gaan zijn, je zult het gewoon moeten starten. Deze levels zijn belachelijk lastig, maar lukt het je, dan verdien je veel Rhythmia, ervaring, nieuwe dark notes en daarmee ook nieuwe muziek die niet in de series-modus te vinden is.

Muziekspel met RPG, O RLY?
Theatrhythm Final Fantasy is niet zomaar een kloon van een ritmespel. De makers zijn vrij ver gegaan om RPG-elementen in het spel te stoppen. Deze elementen blijven niet bij het verzamelen van geld en het unlocken van items en personages. Jouw samengestelde team krijgt ervaringspunten en stijgt in level. Met elk level erbij krijgt je team meer levenspunten, waardoor je meer fouten zou mogen maken in een level om verder te komen. Het gaat nog verder, want je kunt items en krachten in een level meenemen.

Elk personage heeft vier sloten in zijn inventaris. Hierin kun je 'aanvallen' of items stoppen. Lightning begint bijvoorbeeld met een vuurspreuk. Als je dertig ritmestappen met goed of critical doet in een bossfight-level, dan krijgt de baas vuur om zijn oren. Maar hoe hoger je level is, hoe sterkere spreuken je vrijspeelt, en hoe meer je ook per personage mee mag nemen in een level. Items kunnen bijvoorbeeld een cape zijn die een bonus geeft tijdens het hele level, maar ook een eenmalig item die een sterke aanval laat doen, of een stuk van je levensmeter weer aanvult. Zo wordt het verzamelen van Rhythmia leuker, want je ziet progressie in je personages, je speelt nieuwe dingen vrij en je Final Fantasy-museum in het spel wil je natuurlijk helemaal vol krijgen met alle muziek, filmpjes en dubbelzijdige verzamelkaartjes, die in een virtueel verzamelboek worden gestopt. Eigenlijk speel je een RPG, maar dan gebaseerd op ritme.

Ingame DLC
Een debuut op de 3DS zijn de ingame aankopen. Ja, er is DLC. Deze zijn in het spel vrij simpel te kopen door middel van je eShop-kapitaal. Ze kosten een euro per stuk, en natuurlijk is het af te vragen of deze liedjes niet al in het spel hadden moeten zitten en of de prijs gerechtvaardigd is. Voor sommige nummers heb ik het niet over, maar voor mijn favoriete stukken is die euro geen probleem. Het is optionele fanservice, het is niet dat het spel onspeelbaar wordt als je het niet doet. De liedjes die je koopt zijn speelbaar in de Challenge-modus, in alle drie de moeilijkheidsgraden. Hoeveel extra’s er nog in komen is niet bekend, maar tot nu zijn er vier overviewnummers en vier gevechtnummers te downloaden. Wat wel jammer is, is dat de nummers niet even kort te luisteren zijn. Ik word ook ouder en ken niet alle nummers meer uit mijn hoofd. Het internet is natuurlijk hier de redder in nood, maar alleen een naam, de Final Fantasy-titel in kwestie en een korte omschrijving is er niet te vinden in het spel zelf. Een stukje muziek had niet misstaan in dat menu.

Conclusie
Een sluitende conclusie over Theatrhythm Final Fantasy is lastig te maken, omdat het in zo'n niche valt. De RPG-elementen maken dit spel zo de moeite waard, dat het eigenlijk jammer is dat de muziek zo op nostalgie drijft. De verzamelwoede is enorm, met het plakboek, de filmpjes, natuurlijk de muziek en extra personages. Final Fantasy-fans hoeven niet eens na te denken, dit spel is een trip down memory lane. Ritmespel-fans en nieuwkomers moeten echt de demo uit de eShop proberen om te kijken of dit genre en vooral deze opzet met RPG-elementen iets voor hen is. Het is een spel dat in een niche valt, maar wel een heel goed spel in dit genre. Final Fantasy bestaat vijfentwintig jaar en dat hebben de makers op een prima manier gevierd!

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.