Evenement: PITCH Festival 2012

Dit jaar werd voor de tweede keer het PITCH Festival gehouden op het Westergasterrein in Amsterdam. Vorig jaar traden onder andere The Subs, Selah Sue en Chrystal Fighters op en dit jaar is er iets groter uitgepakt door twee extra podia toe te voegen. Onder andere Die Antwoord, Le Le en Benga gaven een optreden. De kaarten waren een aantal dagen van tevoren helemaal uitverkocht.

Dat het festival zich vooral richt op een alternatief publiek dat op zoek is naar de nieuwste (en ook het liefst ver van de mainstream) muziek, wordt meteen duidelijk op het festivalterrein. Veel alternatieve bezoekers en de bijbehorende klederdracht. Dankzij de zon (en ondanks de slechte weersvoorspellingen) waren de dames gehuld in korte rokjes en panty's. Gelukkig waren de heren dat niet.

Bij het betreden van het terrein op de eerste dag (vrijdag 6 juli) wordt er zeer zorgvuldig gefouilleerd en daarna kan het festival eindelijk beginnen. Dat niet iedereen meteen om 15:00 uur op het terrein wil of kan zijn wordt meteen duidelijk bij het begin van de eerste act Skip & Die, een half uur nadat het terrein open is. De band is gedeeltelijk Nederlands en Zuid-Afrikaans en brengt gevarieerde muziek (van dubstep tot reggae) met de nadruk op electro. Maar op de oorspronkelijk begintijd van de act staan er nog geen handjevol mensen in de tent, dus wordt besloten om het een kwartier uit te stellen en als reden de band de schuld te geven, omdat ze nou eenmaal chaotisch zijn.

Bij het begin van het optreden wordt meteen duidelijk hoe chaotisch ze zijn. Veel variatie in de nummers qua genre en de tientallen mensen die er staan vinden het prima. Dat is anders bij de tussen-DJ's in de tent 150 Stage, die de tijd tussen de bands moeten vullen. Bij het beginnen van de DJ's stroomt de gehele tent leeg en blijven er (en dat is optimistisch) ongeveer twee mensen staan.

Skip & Die

Na het DJ'en van Freddie Glitch (winnaar van een DJ Broadcast-contest) voor heel weinig mensen begint het een stuk drukker te worden bij de opkomende band Jungle By Night. De jonge Nederlanders geven (nagenoeg) een volledig instrumentaal optreden met een mix van funk, rock en afrobeat. De band doet erg haar best en de muziek is best catchy, maar het wordt snel duidelijk dat niet iedereen het interessant genoeg vindt. Stond bij het begin van het optreden de tent nog redelijk vol, aan het eind is nog nauwelijks de helft over. 

In een ander gebouw, de Westerunie genoemd, speelt nog een opkomende Nederlandse artiest. De Nederlander Jameszoo produceert zeer experimentele electronica af en toe gecombineerd met dierengeluiden. Soms is de DJ-set zo experimenteel en obscuur, dat eigenlijk niemand weet hoe er op te reageren of hoe er op te dansen. Maar de tweede helft van de set herpakt hij zich (voornamelijk door de 8BIT-geluidjes) en gaat de zaal los op de klanken van de Bosschenaar.

Tegen acht uur in de avond brak oudgediende Benga de Gashouder (figuurlijk) op en ging het publiek helemaal los op de dubstep van de Engelsman. Met een goede combinatie tussen ouder en wat nieuwer werk was het een goede gevarieerde set en een sterk begin voor de (voor de meesten) lange nacht. De echte nachtbraker had een gevarieerde keuze. Of de hele nacht Silent Disco met Nijmegenaar St. Paul met pop, beats, soul en uiteraard electronica, waar het standaard druk en gezellig was. Of de nacht doorbrengen bij de andere podia, waar je James Blake, Modeselektor of in een bomvolle Gashouder The Weeknd kon zien.

James Blake

Op de tweede en tevens laatste dag (zaterdag 7 juli) is het weer zelfs nog iets beter en zijn er al wat meer mensen vanaf de opening om 15:00 uur op het festivalterrein te vinden. Als de eerste act op het grootste podium (Gashouder) begint is de zaal halfvol, maar geleidelijk aan stroomt de zaal vol. En terecht, want Beardyman is een publieksentertainer pur sang. "I'm not a fucking DJ", waarmee de beatboxer aangeeft dat hij geen simpele beats achter elkaar plakt, maar door middel van zijn eigen klanken en een uitgebreider mixer toffe electro eruit tovert.

Beardyman is een uur lang bezig met de meest uiteenlopende electronische klanken en zelfs covers van klassieke nummers (zoals Queen en Michael Jackson) kunnen niet ontbreken. Met regelmatig een grote glimlach en het elastische mimiek van Hans Teeuwen speelt Darren Foreman de Gashouder helemaal plat en is het publiek klaar voor dag twee.

Een uur later in de Gashouder is het tijd voor het rariteitenkabinet van Le Le. Begin dit jaar kwam hun nieuwe album 'Partytime' uit en ze worden sindsdien regelmatig geboekt voor een aantal festivals. De formule is simpel; Faberyayo (uit De Jeugd van Tegenwoordig) is de frontman en zweept het publiek op met soms aparte teksten ("Zijn we nog een beetje geil?"), Rimer London tovert ondertussen de beats uit zijn laptop, terwijl Piet Parra alles live voorziet van grappige zelfgeteken animaties. Oud en nieuw werk wordt goed afgewisseld en een uitstekende set wordt afgesloten met de laatste hit 'Neen'. Helaas houden de heren nog tien minuten over, maar ze verlaten desalniettemin het podium.

Lang werd erover gediscussieerd, zijn ze echt of is het een complete act? Maar het is nu duidelijk, de Zuid-Afrikaanse rapgroep Die Antwoord was niet opgezet om het WK 2010 in hun thuisland te promoten. Sinds de eerste muziekvideo van 'Enter the Ninja' is het hard gegaan met de groep. De Zuid-Afrikanen treden over heel de wereld op en stonden in 2010 tevens op Lowlands. Toen bliezen ze de tent al op en tijdens PITCH doen ze dat dunnetjes over.

De opzwepende beats en schunnige teksten werken goed, aangezien het gehele publiek vanaf seconde één losgaat en ook niet van plan is om even stil te staan. Van het nieuwe 'I Fink U Freeky' tot het klassieke 'Enter the Ninja', uiteraard als toegift, de hele set staat als een huis. Dat komt grotendeels door het enthousiasme van rappers Ninja (inclusief crowdsurf op het eind) en Yo-Landi Vi$$er, die door een aantal verkleedpartijen steeds schaarser gekleed is en zelfs de helft van de set met een cameltoe optreedt.

Het zweet gutst bij het publiek tijdens Die Antwoord en de temperatuur stijgt naar het maximum. Na een uur lopen de festivalbezoekers afgepeigerd de zaal uit en iedereen is het erover eens; dit is het hoogtepunt van het weekend. Even later treedt op de 150 Stage een oude bekende op. Het nummer 'Flat Beat' met de knuffelbare, gele pop Flat Eric is een grote hit geweest, maar die tijd is Mr. Oizo ver voorbij, aldus hijzelf. Vanzelfsprekend komt het nummer tijdens een anderhalfuur durende set ook niet voor.

Maar dat mag de pret niet drukken. De Fransman is de perfecte DJ voor het tijdstip (21:30-22:30 uur) en de tent staat bomvol. Het concept is heel simpel, beukende electrobeats met een opbouw. Ongeveer elke tien minuten is er even een korte pauze, waarna de beat extra hard terug komt. En dat werkt erg goed, aangezien de handjes regelmatig de lucht in gaan en er gecrowdsurfd wordt (tot grote vreugde van Fransman Quentin Dupieux).

De laatste nacht van het PITCH Festival is ingegaan en op het laatste moment zijn er nog honderd extra kaarten in de verkoop gegaan. Het festivalterrein stroomt over van de mensen en het is gezellig druk. Wederom is er de hele nacht Silent Disco in de 150 Stage, met dit keer de Teenage Lady Killers. De nacht van de vrijdag was wellicht interessanter, maar desalniettemin stond de Gashouder wederom erg vol tijdens Jorn Liefdeshuis, Nathan Fake en James Holden. Om vijf uur was het feest afgelopen en gingen de nachtbrakers weer naar huis. Tevreden, waarschijnlijk erg moe, maar wel voldaan.

Het PITCH Festival was wederom een succes. Weliswaar was de vrijdag iets minder qua programmering en was het vooral vrijdagmiddag nog niet zo heel druk, maar de zaterdag maakte erg veel goed. Het optreden van Die Antwoord was voor velen de favoriet en er is weer veel nieuwe muziek ontdekt. Voor het publiek is het nu wachten op Lowlands, waar ongetwijfelde de helft van de bezoekers ook heen zullen gaan.