review
CD: Porcupine Tree - Fear Of A Blank Planet

Het geluid van Porcupine Tree is door de tanden des tijds ietsje ruwer geworden en hangt wat verder van de psychedelica af tegenwoordig. Niettemin blijft de band uitgesponnen nummers creëren waar experimentele uitstapjes niet in geschuwd worden. Zo ook op het nieuwe album Fear of a Blank Planet, waar het zeventien minuten durende Anesthetize duidelijk bij die groep hoort. Het is een typisch Porcupine Tree nummer, waarin alle invloeden, instrumenten en sferen die de band in zich heeft naar voren komen. Een sterk episch geheel waarin de instrumenten als puzzelstukjes in elkaar vallen en voor veel variatie zorgen.
Het album kent slechts zes nummers, waarvan er vier boven de zeven minuten klokken. Dit zijn tevens de tracks die meer de moeite waard zijn. Steviger en uitgediept, zoals Porcupine Tree behoort te klinken. De twee 'korte' (meer dan vijf minuten) nummers vallen in het niet. De zanglijn klinkt te vlak, fragiel en mist ruggegraat. De spanning zwakt iets te ver af om echt interesse op te wekken.

Even lijkt het erop dat Way Out Of Here door hetzelfde lot bezegeld wordt, maar in deze track slaat het roer om na een kleine minuut en wordt de spanning terug gebracht door vooral de gitaarklanken. De afsluiter van de cd zorgt voor een bevredigend einde, maar toch blijft het knagen dat twee van de zes nummers te summier zijn voor een band van het kaliber van Porcupine Tree. Conclusie: krap vier sterren omdat Anesthetize erg veel goed maakt.
Label: Roadrunner Releasedatum: 16 april 2007
Waardering:






























OT: persoonlijk ben ik vooral een fan van In Absentia, wat een album was dat. Ga deze zeker ook eens luisteren foto
maar absoluut weer een geweldig album, 't is jammer dat ze zo geboycot worden door de reguliere kanalen. Ken weinig mensen die de muziek na luisteren niet goed vinden, maar om één of andere reden komen ze maar niet in de openbaarheid. Fijn dat FOK! wat aandacht aan ze besteed, zie ook de muziekcolumn van vandaag.
Anesthetize foto
Het eerste wat mij raakte waren de strijkers op Sleep Together. Zo spookachtig en opzwepend. Zoiets moois heb ik gewoon NOG NOOIT gehoord.
PT foto
Ik heb hem al een tijdje in huis (mp3) en inmiddels grijs gedraaid als het ware.
Waar Blackfield II ophoudt gaat Porcupine Tree lekker stevig door, althans is mijn mening. Het is een van de weinige bands die het voor elkaar krijgt om telkens terug te komen met een overtreffende meesterwerk.
Hoogtepunt blijft voor mij Anasthetize. Het had wat mij betreft 18 minuten langer gemogen. Dit is PT op zn best.
Dieptepunt: De CD had langer mogen duren foto
Maarruhm... PT fotofoto
Stem van Steven Wilson fotofoto
John Wesley fotofotofoto ... Jammer dat ie er alleen bij live optredens bij is.
Had al een aantal (slechte) opnames gehoord van de nieuwe cd en dat klonk zeker wel goed in de oren. Zal de cd een dezer dagen ook wel aan mijn collectie toevoegen
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Ben zelf aanwezig in de Effenaar, de 28e zit ik op Werchter foto
Ik ga 2 maal! En in Eindhoven, EN antwerpen!
PT ROCkS!
BlacfieldII vind ik trouwens ook top. Melancholieker dat wel.
Het valt me wel op dat ie dat bij bepaalde nummers altijd op hetzelfde moment doet.
Snap trouwens ook niet dat die gast nog steeds geen whiplash heeft van het op en neer schudden van zijn hoofd.
De Nieuwe Figure Staat op Stapel
Op deze cd: Anesthetize foto
Ik weet niet welk album je 'melancholieker' vindt, maar dat gaat wat mij betreft niet op voor het eerste Blackfield album. Blackfield II is ook meer in één stijl. Niet dat dat er iets aan afdoet. foto
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Dat schudden gaat af en toe wel ruig ja! foto Straks rolt z'n bolletje d'r nog af. foto
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
En met dat melancholiek bedoelde ik Blackfield II: veel rustige mooie songs met romantische violen enzo. Prachtig. Maar fijn dat er bij PT ook gewoon lekker gerockt wordt.
Blackfield I ken ik nog niet maar ga het zeker beluisteren.
Vind ik jammer, want ik vind PT verder briljant. Maar goed, ik geef ze nog een paar kansen, en ik ga naar Amsterdam foto.
Ook deze cd maar es checken foto
Blackfield I is echt een ontzettend goed album. foto Ik hoop dat ik dat nog eens live kan gaan zien. foto
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Monsieur hiero gaat dáár iig heen foto
Anesthesize is ook prachtig maar het zijn toch echt twee nummers. Ik bedoel, ik zie het verband niet tussen het toolachtige eerste stuk en deel 2 wat meer lijkt op Shine on you crazy diamond. Of het moet in de tekst zitten, maar zo ver ben ik nog niet.
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken