Army of Two: The 40th Day
Army of Two: The 40th Day is het vervolg op Army of Two, een third person shooter met coversysteem die in 2008 uitkwam voor de PS3 en Xbox 360. Het verhaal van The 40th Day staat los van de eerste game en speelt duidelijk een ondergeschikte rol. Daarom is het ook absoluut niet noodzakelijk om de eerste game te kennen alvorens deze game te spelen. Intussen ligt het tweede deel ook in de winkel dus hoog tijd om eens te kijken wat EA ervan gebrouwen heeft.
De nadruk van deze shooter ligt op actie en nog meer actie. Dit blijkt al direct uit het introfilmpje dat rustig begint maar snel genoeg ontaart in raketten die op de stad neerdalen, talloze ontploffingen en neerstortende gebouwen in Sjanghai waar de game zich afspeelt. Net als in het eerste deel zullen de twee hoofdpersonen Tyson Rios en Ellioft Salem samen moeten werken om alle vijanden uit de weg te ruimen en uit de stad te zien ontkomen. Als je de game alleen wilt spelen is dit heel goed mogelijk aangezien de AI dan de besturing van de tweede persoon op zich neemt. Gelukkig is de AI redelijk van niveau en hij luistert ook naar de opdrachten die je aan hem kunt geven, waarbij het opvalt dat het aantal commando's wat te geven is wel vrij laag is. Veel meer dan regroup, advance en hold position hoef je niet te verwachten. Maar gelukkig is de AI over het algemeen niet frusterend bezig zodat Army of Two: The 40th Day ook in je eentje goed speelbaar is.
Natuurlijk is co-op eigenlijk wel de manier waarop de game volledig tot zijn recht komt, maar dit wil overigens absoluut niet zeggen dat de game daardoor makkelijker wordt. Deze co-op kun je offline spelen via split-screen, waarbij het linkerdeel van het scherm voor de ene speler is en het rechter logischerwijs voor de tweede speler. Hoewel dit best te doen is, zal online co-op wat prettiger spelen aangezien je veel beter overzicht kunt houden op een volledig scherm. Wat positief is, is dat als je bijvoorbeeld al een tijdje single-player gespeeld hebt, het toch mogelijk is om met iemand anders verder te spelen met dezelfde savegame. Oftewel, in principe kun je op ieder moment switchen, zij het dat je dan even terug naar het hoofdmenu terug moet om tussen single-player of splitscreen co-op te kiezen en dan de savegame in te laden. De wapens en extra’s die je vrijgespeeld hebt blijven daarbij dan ook beschikbaar.
Tijdens alle hectische actie zal het wel eens voorkomen dat een van de twee neergeschoten wordt, maar dit betekent niet dat de game direct voorbij is. De andere speler heeft dan namelijk nog eventjes de tijd om te proberen om naar de medespeler te lopen en hem weer op te lappen. Mocht dat echter niet lukken hoef je nooit lange stukken opnieuw te spelen, aangezien de game in principe een aaneenschakeling van korte stukjes shootouts is. Er zijn echter wel momenten waarop je aan het begin van zo'n gedeelte eerst een cutscene krijgt van bijvoorbeeld een neerstortende helikopter. Mocht je zo'n gedeelte meerdere keren opnieuw moeten spelen is het wel lastig dat die scènes niet over te slaan zijn. Erg vaak zal dit normaal gesproken niet zijn, want de AI van de tegenstander is misschien niet superslecht maar echt geweldig is deze nu ook weer niet te noemen. Zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad zullen de meeste gamers er niet al teveel moeite mee hebben. Dit houdt hooguit in dat je een stuk een paar keer moet spelen om uit te proberen wat de beste strategie is. Alles bij elkaar zal dit misschien betekenen dat je hooguit een uurtje langer bezig bent om de game uit te spelen maar dan blijft de levensduur nog vrij kort gezien het feit dat het spel op casual of normal makkelijk binnen een uur of zes of zeven tot een einde te brengen is.
Wat er ten opzichte van het eerste deel bijgekomen is, zijn momenten waarop je geweten op de proef wordt gesteld. Je moet soms kiezen of je een bepaalde persoon of dier neerschiet, of toch over je hart strijkt en hem laat leven. Wat het resultaat is van je keuze krijg je daarna te zien in een kort filmpje in de stijl van een stripverhaal. Een aardige toevoeging, maar heeft verder geen invloed op het verloop van de game. Ook zitten er een paar momenten in waarop je kunt besluiten om net te doen alsof je je over gaat geven om de vijand met een quick draw toch neer te schieten.
Wat interessanter is, is dat je best een flink arsenaal aan wapens en attachments kunt vrijspelen en aanschaffen. Je draagt altijd drie types wapens mee, namelijk een machinegeweer, een pistool en een special zoals een sniper rifle of RPG. De meeste wapens kun je vrij uitgebreid aanpassen naarmate je verder in de game komt en meer attachments vrijgespeeld hebt door bijvoorbeeld het bevrijden van burgers. Zo is het voor de meeste wapens mogelijk om een andere loop te plaatsen of een groter magazijn, een geluidsdemper, een tweede handgreep voor stabiliteit en zelfs tal van leuke designs, van camouflage tot mooie romantische hartjes. Elk wapen heeft een aantal eigenschappen die daardoor beïnvloed worden zoals de hoeveelheid damage die het wapen doet, hoe nauwkeurig het wapen is en hoeveel "aggro" het wapen genereert. Die aggro is tijdens het spel bovenin het scherm te zien in een balk en een belangrijk onderdeel in het bepalen van de strategie die je met zijn tweeën wil volgen. De aggrometer stijgt op het moment dat je vijanden neerschiet. Dit houdt in dat vijandelijke troepen hun aandacht meer op jou gaan richten dan op je medespeler. Deze kan op zijn beurt bijvoorbeeld omlopen om de vijanden vanuit een andere plek neer te kunnen schieten. Dit is met name handig op momenten dat er een tussenbaas verschijnt die bijvoorbeeld een vlammenwerper of rocket launcher bij zich heeft die je alleen van achter of van opzij af kunt maken door op zijn gasflessen op zijn rug of zakken rond zijn middel te schieten waar de explosieven in zitten. Het level design zit wat dat betreft netjes in elkaar, er zijn dikwijls meerdere routes te nemen zodat beide spelers elkaar ook echt kunnen ondersteunen, van links of recht of bijvoorbeeld eentje op de grond en de ander met een aanzicht van bovenaf.
Helaas zitten er buiten een zeer grote hoeveelheid vijanden die je neer moet schieten weinig uitdaging en nog minder afwisseling in de game. Het is gewoon recht toe recht aan knal alles overhoop, veel meer niet. Er zijn wellicht een aantal punten in de game waarop je succesvol wilt zijn in het bevrijden van alle burgers en daarnaast kun je op zoek naar radio's en speciale Maneki Neko katten voor trophies, maar dat voegt verder weinig toe aan het speelplezier. De paar momenten in de campaign waar je een satellietschotel onschadelijk moet maken of het moment waarop je met zijn tweeën afdaalt met een kraan zijn welkome afwisselingen en zoiets had er veel meer in mogen zitten. Wel zitten er gelukkig een aantal online multiplayer modes in die je naast de single-player bezig kunnen houden. Er zijn een viertal modes beschikbaar waar je uit kunt kiezen namelijk Co-op Deathmatch, Control, Warzone en voor diegenen die de pre-order bonus gekregen hebben de Extraction. Deathmatch spreekt in principe voor zich, waarbij je met teams van twee man het tegen elkaar op moet nemen. In Control moet je met je team strategische punten innemen en verdedigen, en in Warzone moet je verschillende missies doen, zoals het verdedigen van een laptop of het opblazen van een doelwit met C4. Helaas kwam het reviewexemplaar zonder code voor Extraction, dus daar kan ik verder geen uitspraken over doen. Hoewel deze online games met een co-op team best aardig zijn om te spelen, zijn er genoeg andere games voorhanden die meer bieden op dat vlak.
Grafisch gezien doet Army of Two: The 40th Day een beetje gedateerd aan. De twee hoofdpersonen zien er nog wel aardig uit, maar de omgevingen zijn dikwijls vrij simpel uitgevoerd. Bij bijvoorbeeld het neerstorten van een gebouw is duidelijk te zien hoe weinig detail daar in verwerkt zit en de ontploffingen daarvan zijn eveneens weinig indrukwekkend. De voice acting laat ook veel te wensen over, monden bewegen wel maar je zou er maar amper uit kunnen halen wat ze nou eigenlijk zeggen. Dit is dubbel vervelend omdat het geluid van de stemmen door de gehele game heen toch al uitermate zacht zijn ten opzichte van de muziek en geluidseffecten. Het is dan ook jammer dat geluidsniveaus helemaal niet in te stellen zijn. De muziek en geluidseffecten zijn overigens wel prima over het algemeen.
De algehele conclusie is eigenlijk dat Army of Two: The 40th Day toch geen echte topper is. De actie is wel aanwezig maar de campaign is kort en zelfs dan nog eentonig. Als je co-op met iemand anders speelt verhoogt dat de funfactor wel flink en is het een aardige game, maar de replaywaarde is niet bijster hoog. Voor de online gamers onder ons zijn de meeste online modes vrij simpel uitgevoerd en er zijn genoeg andere games die een betere ervaring bieden op dat vlak. Als je een hele grote liefhebber bent van co-op en gewoon alleen maar hersenloos wilt knallen is Army of Two: The 40th Day een aardige optie, maar is dat niet het geval dan is het misschien verstandig om de game uit de budgetbak te vissen. De campaign speel je vast wel een keertje uit en de online modes zijn de moeite waard om eens te proberen, maar helaas biedt de game verder te weinig.
Waardering 6,5/10
