Assassin's Creed 2
De basis van elke game, ongeacht hoe de hoofdmissies en bij-missies in elkaar steken, is de besturing. En die is grotendeels gelijk gebleven aan het eerste deel. Ezio reageert nog net zo soepel op opgegeven commando\'s als Altaïr deed in het eerste deel en dus zullen gamers de besturing vrij snel onder de knie hebben. Het free-running is wel iets moeilijker gemaakt door de puntdaken die op bijna elk huis geplaatst zijn. Hierdoor is het lastiger om in te schatten welke route de snelste is wanneer je op de vlucht bent voor de bewakers van de stad. Hier staat wel tegenover dat het stealth-gedeelte van de game een stukje makkelijker is geworden door de bouwstijl van de Renaissance. De vele ornamenten en schoorstenen bieden uitstekende locaties om je aan het zicht van de bewakers te onttrekken.Mocht je één of meerdere bewakers reden hebben gegeven tot een agressieve houding jegens jouw persoontje, dan kun je met ze gaan vechten of vluchten. Dat laatste is niet altijd een optie, dus trek je van tijd tot tijd je zwaard om de heren eens even duidelijk te maken dat jij Ezio Auditore da Firenze bent en dat er niet gefuckt dient te worden met jou. In Assassin\'s Creed 2 zul je vaker in dit soort situaties terecht komen dan in de eerste game, waardoor het vrij matige combat-systeem pijnlijk duidelijk wordt. De tijd die je krijgt om een tegenaanval in te zetten is wel verminderd, maar nog niet genoeg om het een uitdaging te maken. Als je met name games als Batman: Arkham Asylum bekijkt, dan weet je dat combat beter moet en kan. Door dit gebrekkige systeem wordt een potentieel geweldig spannend onderdeel van de game tot een futiliteit gereduceerd en is de optie van vluchten vaak een lastigere oplossing van de situatie dan vechten.
Nieuw in dit deel zijn de verschillende bewakerstypes. Je hebt de standaard droplul die gewoon z\'n ding doet, maar ook een wat sneller type dat net zoals jij vlug over de daken kan rennen en je zelfs kan inhalen. Er zijn ook de brutekrachten die van een stevig harnas en imposant wapen voorzien zijn. Deze bewakerstypes zouden voor wat afwisseling in de combat kunnen zorgen, maar helaas is niets minder waar. De bruten zijn zelfs makkelijker te verslaan dan de rest, wat de optie van het vechten nog aanlokkelijker maakt. Daarnaast heeft Ubisoft de set mogelijkheden van Ezio nog uitgebreider gemaakt, hij kan namelijk zwemmen in dit deel. Helaas is dit niet zo makkelijk en soepel als het rennen, maar aangezien het geen gigantisch onderdeel van de game is, zal dit geen grote teleurstelling geven. Het varen met de gondels gaat zo mogelijk nog stroever, maar ook hiervoor geldt dat het geen essentieel onderdeel vormt van de game en dus geen belemmering mag vormen om hierom de game niet te kopen. Uiteraard is het wel jammer dat hier niet meer aandacht is besteed.
Grafico e auditorio
De engine van Assassin\'s Creed had nogal eens moeite om de uitgestrekte omgevingen en kleine ruimtes vloeiend weer te geven. Framedrops en tearing waren aan de orde van de dag. Beiden zijn nog wel aanwezig in Assassin\'s Creed 2, maar een stuk minder. De tearing is minder grof en de framedrops zijn alleen merkbaar wanneer je erop gaat letten. Helaas is deze verbetering tegen een prijs doorgevoerd. De game is namelijk vergeven van zowel texture- als object-popups. Als je door de straten rent kan het zomaar voorkomen dat er ineens voetgangers voor je opduiken die er één frame geleden nog niet waren en zie je om je heen de lage-resolutie-textures vervangen worden door hun hoge-resolutie-broertjes.
Dat wil echter niet zeggen dat de game een grafische teleurstelling is. Verre van zelfs. De Renaissance is één van de mooiste periodes uit de Europese geschiedenis en dit is merkbaar in de gehele game. De vele bekende gebouwen uit die tijd zijn nog volop in aanbouw en zie je tijdens het spelen steeds verder af raken. Ook merk je hier het verschil tussen de grote en rijke steden en de kleine dorpjes. De steden zijn kleurrijk en worden gekenmerkt door overdadige versieringen die tot in de kleinste details zijn nagemaakt door de ontwikkelaars. De dorpjes zijn wat soberder, de bevolking is wat simpeler gekleed en de toon is wat droeviger. De bevolking is overigens nog steeds een punt van kritiek. Net als in het eerste deel is de diversiteit in uiterlijkheden nogal beperkt en kom je regelmatig groepjes van drie tot vijf man tegen die klonen van elkaar kunnen zijn: hetzelfde gezicht, dezelfde bouw en dezelfde kleding.
Ook de set uitspraken die zij doen is nog steeds erg beperkt. Je zult regelmatig burgers dezelfde uitspraak horen doen, vaak zelfs vlak achter elkaar. Gelukkig heeft Ubisoft wel het accent beetgepakt. Waar je in deel één nog het gevoel had dat Amerikanen met een Arabisch accent tegen je spraken, lijken het in deze game echt Italianen te zijn die Engels spreken. Overigens worden er ook voldoende zinnen in het Italiaans gesproken, met name het schelden wordt in het Italiaans gedaan, een erg leuke en creatieve oplossing van Ubisoft. De stem-acteurs die de hoofdpersonages van de game hebben ingesproken zijn verschrikkelijk goed en zorgen er voor dat de personages realistisch overkomen.
Het is dan ook jammer dat deze hoofdpersonages grafisch niet echt indrukwekkend zijn. De gezichten missen detail en steken erg af tegen de details die in Ezio zijn gestoken. Bovendien zijn de ogen onrealistisch wit en lijken soms uit het gezicht te komen. Tel daar nog eens bij op dat de mond vrijwel nooit synchroon loopt met wat er gezegd wordt. Dit alles is uiteraard niet funest voor de game, maar het is absoluut jammer dat een game met zoveel aandacht voor detail juist hier steken laat vallen.
De echte teleurstelling op grafisch vlak zijn de gedeeltes die je in de toekomst speelt. Alles mist detail, waardoor de omgeving nogal levenloos lijkt. Het is té schoon, té glad, alsof alles in het gebouw nog nooit gebruikt is. Niets geeft je het gevoel dat je op een locatie bent die jaren geleden is afgedankt. Sterker nog, je krijgt het gevoel dat het zojuist is opgeleverd en elk moment in gebruik genomen kan worden.
Algemeen
Assassin\'s Creed 2 is historisch semi-verantwoord. Het verhaal maakt gebruik van gebeurtenissen tijdens de Renaissance en vult de onbekende gedeeltes in met het eigen verhaal. Dit maakt het geheel overtuigend en erg interessant om te volgen. Daarnaast biedt de game ook een database van personen en gebouwen die je tegenkomt. In deze database krijg je de historische informatie over dat gebouw of die persoon. Behalve dat dit erg interessant is, geeft het de game ook net even wat meer diepgang.
Naast diepgang biedt de game ook meer gameplay dan zijn voorganger. Als je alleen de verhaalmissies speelt, ben je zo\'n 20 uur zoet. Met alle bij-missies die te doen zijn, kun je richting 30 tot 40 uur speeltijd gaan rekenen. Aangezien deze missies ook daadwerkelijk de moeite waard en leuk zijn, is het niet ondenkbaar dat je hier ook echt een flinke tijd mee bezig zult zijn.
