Premier Manager 2008

Soms heb je van die games, die start je op en dan bekruipt je al het onheimlijke gevoel dat je niet met kwaliteit te maken hebt. Wat het is, is vaak lastig te zeggen, maar iets zegt je dat je je niet bijzonder zult gaan vermaken. In Premier Manager 2008 bekroop me dat gevoel al een beetje tijdens de installatie, maar helemaal toen het spel in een scherm opstartte. Ik had dit in jaren niet meegemaakt, naar full screen overschakelen bleek niet te kunnen zelfs. Goed, dit hoeft natuurlijk niks met de game te maken te hebben, maar toen ook nog eens het eerste scherm dat ik zag weinig opties kende en er weinig in te stellen bleek werd ik echt bang en al snel bleek dat dit terecht was.

Wat is er dan mis met Premier Manager 2008 vraag je je nu af. Simpelweg alles. Om te beginnen is de game volledig uit de tijd. Waar je het halverwege de jaren \'90 prima kon maken om maar zes beschikbare landen met competities te hebben waarvan je er vier kan kiezen is dat anno 2007 echt te belachelijk voor worden. Als het in games als Football Manager mogelijk is om tientallen competities tegelijk te draaien, moet dat in Premier Manager ook kunnen. Blijkbaar dus niet. Maar goed, daar begint de ellende pas.



Als we doorklikken, de enige actie in de hele game waarbij je geluid hoort zo\'n beetje, komen we één van de weinige positieve, of beter gezegd, niet negatieve punten van de game tegen. Van de beschikbare landen zitten wel alle competities erin. Helaas komt al snel weer een domper als blijkt dat de namen van de clubs niet de officiële clubnamen zijn. Alles is afgekort tot de naam van de stad waar de club vandaan komt. Hooguit staat er iets als B München, maar veel verder gaat de game niet. Ook de namen van de competities zijn niet de officiële namen.

Goed, geen licenties en weinig competities, voor elke voetbalfan genoeg redenen om deze game niet aan te schaffen. Maar daar houdt de ellende nog niet op. In het hoofdmenu van de game kun je een aantal dingen instellen. Standaardzaken als teamopstelling, training, scouting. Helaas gaat dit alles niet bijzonder diep en ziet het er zo onoverzichtelijk uit dat je het maar al te graag overlaat aan je assistenten. In het hoofdmenu krijg je ook snel te zien of je assistenten je iets te melden hebben, of dat je baas of de pers even met je wil praten. Dit soort gesprekken zijn weinig interessant en buggen enorm. Zo kreeg ik binnen een paar weken drie keer te horen dat mijn team niet tevreden was over de physio. Hierbij lette de game er blijkbaar niet op dat ik al twee keer mijn vorige had ontslagen en dat hij de beste was die er te vinden was.

Heb je na alle bagger die deze game je heeft geboden nog steeds zin om wedstrijden te spelen, dan komt het volgende puntje waarop de game faalt: een realistische wedstrijdengine. Waar je in games als Football Manager echt het gevoel hebt dat je beslissingen invloed hebben en dat er een echte wedstrijd gespeeld wordt, word je deze illusie al snel ontnomen in deze game. Wedstrijduitslagen zijn namelijk totale waanzin. Ter illustratie, mijn eerste wedstrijd van het seizoen met Manchester U. was tegen Arsenal, ik won 1-5, ik verloor vervolgens van Westham U. thuis met 1-2 om daarna uit van Chelsea weer met 0-1 te winnen en om het verhaal af te maken verloor ik thuis van Wigan met 0-3. Op dit moment was al het gevoel dat ik een voetbalmanager zat te spelen weg, ik dacht bezig te zijn met een willekeurigheidsimulator.

Veel plezier zul je sowieso niet beleven tijdens de wedstrijden. Er komt namelijk verrekte weinig informatie in beeld. De enige info waar je wat aan hebt zijn top-down twee dimensionale rondjes die over een veld bewegen, zoals we dit al zagen in Football Manager. Maar omdat er nooit bij staat wie er in balbezit is en wat er goed, danwel fout gaat weet je ook echt niet hoe je moet ingrijpen. Niet dat dat uit maakt, want wat je ook doet tijdens een wedstrijd, het zal zo weinig invloed hebben dat je het net zo goed niet kunt doen. Als een wedstrijd kut loopt is er niks wat je daar tegen kunt doen, behalve ermee leren leven.