Wat vooral slim is geweest van Bruckheimer, is dat hij inspeelt op de hype van de Da Vinci Code, het boek van Dan Brown dat overal te wereld in de top van bestsellerlijsten staat. Het moet gezegd worden, voor wie het boek heeft gelezen zal de film erg bekend voorkomen. Er zijn Tempeliers, Vrijmetselaars, verborgen boodschappen en een verdwenen schat. Plagiaat? Dat nét niet, al hangt het er tegenaan. Aan de andere kant, zo origineel was Brown ook niet met zijn Da Vinci Code. Het script van National Treasure lag overigens al een paar jaar op de plank, maar sinds Bruckheimer zich ermee bemoeide én dat Dan Brown om de hoek kwam kijken met twee romans over dit onderwerp, werd National Treasure pas verfilmd.
Over het acteren kan ik kort zijn. Cage is na The Rock, Gone in Sixty Seconds en Con Air wederom de perfecte actieheld. Ook de rollen van Keitel, Voight, Bean en Justin Bartha als sidekick zijn dankbaar.
conclusie
National Treasure is weer een ouderwets aanvoelend filmavontuur in de geest van Indiana Jones, gecombineerd met het beste van Ocean's Eleven op inbraakgebied. Dit zijn films die je moet ondergaan met een bak popcorn en je verstand op nul. Er is geen diepgang nodig bij films van Jerry Bruckheimer, daarvoor ga je maar maar naar de arthousebios. Je krijgt: actie, humor, achtervolgingen, explosies, inbraken, romantiek, een leuke sidekick en een schat die natuurlijk gevonden wordt. Verrassend? Niet echt. Maar wel heel erg leuk om naar te kijken. Van National Treasure mogen ze er nog tien maken. Al ben ik ook erg benieuwd wat Ron Howard van de Da Vinci Code met Tom Hanks gaat maken.
