Boek: Matthias Giesen - De Zwaartekrachtjaren
Naar maatschappijkritische of politieke cartoons kun je bij Matthias Giesen lang zoeken. Zijn voornaamste onderwerpen zijn wetenschap en cultuur, hier en daar gegarneerd met wat uitgewrongen huisvrouwen. Om optimaal te genieten van deze bundel is het handig als je referentiekader iets meer omvat dan de top drie van de grootste Nederlander aller tijden (de top tien zou een aardig begin zijn), want er wordt nogal eens verwezen naar bekende wetenschappers en legendes. Het is weliswaar niet nodig om uitgebreid geïnformeerd te zijn over het leven en werken van Pavlov en Jason Pollock, maar om betreffende cartoons te begrijpen moet je wel een (desnoods vaag) idee hebben wie dat zijn. Het gebruik van geleerde verwijzingen betekent overigens nog niet dat het boek nou zo’n ontzettende intellectuele oefening is. Een groot deel van de lol ligt erin dat het geestelijk leven in een ontzettend melige context wordt gezet. Zo is er een holbewoner die veldbiologie toepast door een mammoet te drogen in een gigantisch boek, Lingo voor scheikundigen, en kijkcijferonderzoek onder bijen (‘het was die aflevering met de bloemetjes’). Dit zijn enkele zeer geslaagde voorbeelden van hogere meligheid, maar in een aantal tekeningen is de flauwigheid te ver doorgeslagen. Een ram die zijn vriendin, het kloonschaap Dolly, de deur uit zet met de mededeling ‘Voor jou tien anderen’ is het soort grap dat je eerder verwacht tegen te komen in een schoolkrant of het blaadje van de personeelsvereniging. Om precies te zijn, het soort grap dat de aanleiding vormt voor dit soort tijdschriftjes om de goedbedoelende tekenaar de deur te wijzen en voortaan maar weer Dilbert-strips te kopiëren. De missers zijn echter veruit in de minderheid. Hierbij vastgesteld: Matthias Giesen is gewoon leuk.
