Metalfest 2004 in Nighttown, Rotterdam
De line-up van Metalfest 2004 was als volgt (in volgorde van opkomst):
Een Metalfest kan niet zonder bier (en tieten en Slayer, maar dat terzijde). Na het broodnodige voorzuipen in het café van Nighttown begaven wij ons richting de grote zaal, waar het allemaal plaats zou vinden. Na wat gelul met de mensen in de zaal was het tijd voor de eerste band; Everytime I Die.
Deze band verraste mij behoorlijk, in positieve zin. De naam van de band is niet echt bijster geweldig en door de beschrijving kreeg ik ook geen nat slipje. De band zette echter een zeer degelijk optreden neer. De zaal was echter nog behoorlijk leeg en je kon toch wel zien dat ze niet helemaal wisten wat ze daarmee aanmoesten.
De muziek was dan aardig okay, de performance paste echter niet zo bij de muziek. De zanger brulde, maar bewoog met dezelfde homofiele pasjes als de zanger van Hot Hot Heat; nu is dat wel schattig, maar het was wel een vreemd aanzicht. Voor de rest niets meer dan lof over dit bandje. De bassist van Chimaira stond er terecht met veel genoegen naar te kijken.
Na het volledig omgooien van het podium (dat elke keer met een bloedtempo gebeurde, mijn complimenten aan de roadies) was het tijd voor Krisiun. Ik had er nog nooit van gehoord, maar ik was niet de enige. De soundcheck werd uitgevoerd door de band zelf, tijdens welke vooral de gitarist al duidelijk liet horen wat we te wachten stonden; veel gitaarsolo's. Wij geinden al een beetje dat de soundcheck misschien wel het beste van het optreden zou zijn, maar wat hadden wij het mis.
Dit optreden was denk ik wel mijn hoogtepunt van de avond en niet eens omdat die band nou zo verschrikkelijk geniaal was ofzo. Krisiun belichaamde alle clichés van de Death Metal ("Morbid Angel kicks ass!") en was daardoor zo ontzettend gaaf om te zien. Bovendien viel de muziek ook niet tegen. De drummer speelde ongelofelijk strak, het gitaarspel was stoer en er werd lekker overheen gebruld door de bassist. Tijdens dit optreden werd mij ook duidelijk dat ik tijdens Morbid Angel niet in de pit moest gaan staan met mijn gescheurde knieband.
Na het uitermate vermakelijke optreden van Krisiun begonnen onze magen al te rommelen; ergo, voedschel halen! In Nighttown zelf werd wat voedsel verkocht, waar we gebruik van maakten omdat we Epica toch wel wilden zien (ik moest er tenslotte wel over kunnen schrijven).
Dat hadden we net zo goed niet hoeven te doen. Ik had sowieso niet zo'n hele hoge pet op van Epica en het optreden tijdens Metalfest heeft niets aan die mening kunnen veranderen. Het "rockte" niet en zeker na die muur van herrie van Krisiun viel dit gewoon ontzettend tegen. Even naar de KFC dan maar, ook om de trommelvliezen te sparen voor bands die het wel verdienden onze trilhaartjes tot gruis te spelen.
In de KFC werden we al aangespoord om het hele optreden van Orphanage te gaan zien, want "dat is ook wel zo'n soort bandje, maar meer ervaren en toch iets pittiger". Ik kan de mening van de gozer die dat tegen mij zei nu meer dan beamen.
