Acht mythen rondom videogames ontkracht
De eerste mythe is dat gamers gewelddadiger zijn dan normaal door de constante blootstelling aan geweld in games. Het feit dat vrijwel elke schietpartij op een school door een gamer gepleegd wordt valt eenvoudig uit te leggen volgens de professor. Jongeren gamen nu eenmaal veelvuldig, 90% van de jongens en 40% van de meiden spelen videogames. De huidige situatie omtrent gewelddadige videogamers heeft twee negatieve effecten: autoriteiten stellen zich vijandiger op tegenover jongeren die zich al buitengesloten voelen. Aan de andere kant haalt het de aandacht weg bij de daadwerkelijke oorzaak van gewelddadige jongeren, een slechte thuissituatie en geestelijke problemen.
Dat games niet alleen voor kinderen zijn, blijkt ook uit zijn research. Momenteel is 62% van de consolemarkt en 66% van de PC-markt gericht op de volwassen gamers. Tegelijk constateert hij dat doordat ouders nog altijd het idee hebben dat videogames voor kinderen zijn, zij niet op de leeftijdsbeoordelingen letten. Een kwart van de kinderen tussen de 11 en 16 jaar gaf aan dat één van hun favoriete games een game die de waardering M for Mature meekreeg. De Federal Trade Commision stelde bovendien vast dat 83% van de games die gekocht worden voor een te jonge gamer, gekocht worden door de ouders of ouders die de game samen met hun kind in de winkel kopen.
Een ander vooroordeel over videogames is dat ze geen ideeën overdragen zoals kunstvormen dat wel doen. Eén van de redenen hiervoor is dat veel games gewelddadig zijn. Jenkins haalt dit onderuit door te een uitspraak van een rechtbank in Indianapolis aan te halen, gedaan naar aanleiding van een rechtszaak die aangespannen was in een poging videogames niet als kunstvorm te bestempelen.
"Violence has always been and remains a central interest of humankind and a recurrent, even obsessive theme of culture both high and low. It engages the interest of children from an early age, as anyone familiar with the classic fairy tales collected by Grimm, Andersen, and Perrault are aware. To shield children right up to the age of 18 from exposure to violent descriptions and images would not only be quixotic, but deforming; it would leave them unequipped to cope with the world as we know it."
Eén van de bekendste mythes is wel dat gamers in een sociaal isolement leven. Jenkins toont echter aan dat het tegenovergestelde waar is. Zo speelt bijna 60% van de gamers met vrienden, 33% speelt met broers of zussen en 25% speelt met hun partner of ouders. Ook single-player games worden vaak in een sociale omgeving gespeeld, waarbij de één advies geeft aan de ander. De opkomst van cooperative multiplayermodes is ook een teken dat gamers niet in een soiaal isolement zitten.
Het volledige onderzoek kun je hier teruglezen.
