De wereld draait door
Mark Huizinga, oud-judoka, vertelde gisteravond bij Mart Smeets aan tafel in London Late Night waar hij aan dacht toen hij net Olympisch kampioen was geworden. Hij zei dat hij, zo’n 5 minuten na het pakken van de titel, zich realiseerde dat er helemaal niets veranderd was in de wereld. Ja, hij was Olympisch kampioen, maar verder draaide de wereld gewoon door. Voor hem veranderde er natuurlijk wel wat: hij ging de eeuwigheid in. Maar verder? Voor de wereldpolitiek of -economie veranderde er niets. En voor de kijker? Inderdaad: ook niets.
In 2010 nam ik vakantie van mijn werk van 11 juni t/m 12 juli. Het WK voetbal begon namelijk op 11 juni, eindigde op 11 juli en voor het uitzonderlijke geval dat Nederland de finale zou halen leek het me handig om de dag daarna niet aan het werk te hoeven. Goede keus, bleek later. Ik heb toen van de 64 wedstrijden volgens mij zo’n 60 wedstrijden live in hun geheel bekeken. Hoeveel uren dat zijn wil ik eigenlijk helemaal niet uitrekenen; het zijn er in ieder geval belachelijk veel. Wat leverden al die uren kijken me op? Weinig, of misschien zelfs wel niets: het spel was bijna geen enkele wedstrijd de moeite waard en we werden geen kampioen, dus een legendarisch moment had ik ook niet meegemaakt.
Dit jaar ben ik nog een stap verder gegaan. Voor het EK voetbal gold hetzelfde als in 2010 voor het WK: bijna alle wedstrijden heb ik gezien. Daarnaast heb ik de Tour de France volledig gevolgd. Iedere etappe-uitzending heb ik van begin tot eind gezien, Mart Smeets had in mij een trouwe kijker en zelfs de Belgische variant van Avondetappe, Vive le Vélo, trok mij ’s ochtends in de herhaling als kijker. Wat heeft me dat opgeleverd? Tuurlijk, het was schitterend om Sagan en Cavendish op grote wijze te zien winnen, maar daar hoef ik geen 3 weken lang alles voor te kijken.
Nu met de Olympische Spelen zou ik het helemaal in het extreme kunnen trekken. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat zendt de NOS uit en via internet is alles via streams te bekijken. Tot voor kort was ik ook van plan daar optimaal gebruik van te maken en de keuze voor een kluizenaarsleven was al bijna gemaakt. Maar ik ben er wel klaar mee. De winnende sporters gaan de eeuwigheid in en het blijft mooi om Nederland iets te zien winnen, zoals vanmiddag Marianne Vos. Maar zonder mij als kijker gebeurt dat ook wel en in samenvatting kan ik net zo goed genieten van een dergelijke overwinning.
Ik vind het fantastisch dat Vinokourov gisteren het goud pakte in de wegrit voor mannen. Op die manier een lange en succesvolle carrière afsluiten, dat is een droomscenario. Maar ik heb het niet live gezien, en dat vind ik ook helemaal niet erg. In samenvatting was het ook mooi, en ik vind het er dus niet minder fantastisch om. Ik ben er wel klaar mee, met altijd maar sport kijken. Geen idee welke Nederlanders morgen in actie komen en wat de NOS gaat uitzenden, maar ik ga er niet meer voor zitten. Ik ga zelf wel een mooi stukje hardlopen. Daar heb ik tenminste wat aan. De rest van de wereld draait echt wel door. Mocht er in die wereld echt wat bijzonders gebeuren, dan zie ik dat wel in samenvatting.
