Het komt wel goed hoor, schatje
Het komt er weer bijna aan: examenstress. De examenkandidaten van de middelbare school hebben er afgelopen week al een klein beetje van kunnen voelen; de meeste scholieren zij nog in hun schoolexamenweek of hebben deze week net afgerond. Waarschijnlijk hebben talloze tieners afgelopen week een nacht doorgehaald om te leren, of ze waren het van plan maar verloren het van Klaas Vaak. Zo ook mijn zoon. 's Middags moet hij nog even gamen of naar vrienden met als gevolg dat al zijn leerwerk 's avonds moet gebeuren.
Afgelopen week kwam hij thuis uit school en hij was een beetje sipjes. Niet alleen een gebrek aan slaap speelde hem parten, maar ook de situatie op school; hij stond er over het algemeen matigjes voor en had weer een natuurkundetoets ‘verkloot'. Ook had hij zitten nadenken over een aantal uitspraken die ik de week daarvoor tegen hem had gedaan. Ik had hem gezegd dat ‘hij nog maar eens goed om zich heen op school moest kijken, want 95% van de mensen die je daar ziet zul je de rest van je leven niet of nauwelijks meer tegenkomen'. En dat had ik natuurlijk niet mogen zeggen.. Toch had hij om zich heen gekeken en kwam tot de conclusie dat hij de mensen veel te leuk vond.
Hij wil gewoonweg niet weg van de middelbare school. Hij vindt het scholierenleventje leuk genoeg en zou niet eens oud willen worden. Hij wil zijn verantwoordelijkheden nog niet nemen en al helemaal niet denken over later. In dat opzicht is hij wel lief, maar ook een beetje dom. Ik weet ook dat zijn resultaten eronder lijden; sinds hij echt besluiteloos is geworden over zijn vervolgstudie zijn alle cijfers een punt naar beneden gegaan. Ik vind het jammer, niet vreemd, want hij gaat nu met een matige cijferlijst het examen in wat weer zorgt voor nog meer stress. Het is niet vreemd omdat hij op een mijns inziens te jonge leeftijd al keuzes moet maken over de rest van zijn leven. Ik heb dan ook altijd respect voor mensen die een echt doel nastreven; kinderen die op jonge leeftijd al weten welk beroep ze later willen uitoefenen en dat dat dan ook echt lukt. Zoals bijvoorbeeld kleine voetballertjes, Laura Dekker of dat meisje van vrijdagavond bij DWDD dat houtbeeldhouwster wil worden.
Zoonlief kwam op de laatste toetsdag echt helemaal kapot thuis. Het was een zonnige middag en ik zat net lekker buiten in de tuin te lezen toen ik hem thuis zag komen. Eén groot lamlendig hoopje was het. ‘Paps, ik heb weer eens gefaald vanmiddag'. ‘Ach, dan doe je dit jaar toch nog een keertje over? Dan hoef je ook de hele omgeving enzo niet te missen', zeg ik met een knipoog. Hij kijkt een beetje beduusd. ‘Grapje. Alles komt goed hoor, schatje' beantwoord ik zijn blik.
