Ultieme vrijheid

Afgelopen zomer was ik op vakantie in Blanes, Oost-Spanje. Zo Hollands als wij zijn, hadden wij de fietsen meegenomen. Op een avond dat mijn zoon niet uit mocht, ben ik met hem een rondje gaan fietsen. We kwamen een groepje jongelui tegen; stinkend en ongeschoren, in het gezelschap van een vieze vuilnishond en een paar flessen met chemisch spul. Zonder etiket, sterk ruikend. Mijn zoon vroeg waar ze vandaan kwamen en wat ze gingen doen. Ze kwamen uit Milaan, met een paar rugzakken trekkend door Spanje, dan naar Frankrijk en weer terug naar Milaan. Gastvrij als ze waren, boden ze een slok drank aan. Ik heb geweigerd, en mijn zoon laten weigeren.

Amper 5 kilometer verder gaat het er heel anders aan toe. In Lloret de Mar zal een jongen geen drank weigeren. Alhoewel, eigenlijk hoort een jongen het aan te bieden. Wij zijn ook door Lloret gefietst, omdat ik de verhalen weleens in het echt wilde zien. Enorme massa’s tieners, aangeschoten, en sommigen zelfs om 11 uur ’s avonds al kotsende. Ik snap het niet, dat je drank nodig hebt om los te komen. Ik wilde het een lange tijd niet geloven, maar het bestaat. Je geeft je kinderen één ‘vingertje’ vrijheid, en ze pakken meteen de spreekwoordelijke ‘hand’. En dan is dit alleen qua alcohol , ik praat nog niet eens over de enorme hoeveelheden soa’s die daar worden verspreid.

Sommige ouders schieten tekort in hun opvoeding. Kinderen merken dat, en willen de tekortkomingen bij het eigen kroost vermijden. In mijn jeugd ben ik goed kortgehouden thuis, en dit probeer ik dan ook te voorkomen bij mijn zoon. Aankomende dinsdag wil hij de ultieme vrijheid proeven, door met een vriendinnetje een nacht lang in de stad te zwerven. Eerst wist ik niet wat ik er van denken moest, maar ik heb hem toch maar toestemming gegeven. De volgende dag is voor hem een schooldag, en ik heb hem verplicht de volle aantal uren aanwezig te zijn. Toch zit ik me dan af te vragen, of ik iets verkeerd doe. Tuurlijk doe ik dingen verkeerd, maar waar komt die drang van mijn zoon vandaan?

Op zich vind ik het wel een gaaf idee, een hele nacht in de stad rondzwerven. We zijn een bovenmodaal gezin, maar toch zou ik stiekem wel een nachtje bij het Leger des Heils willen slapen. Of gewoon niet slapen. Een hele nacht zitten op het plein, bijkletsen, zingen, drinken. Ik zit me af te vragen of ze niet stiekem een hotelletje boeken en de hele nacht gaan liggen ketsen. Kan ook. Het ideaal klinkt mooier: ultieme vrijheid. Nergens aan gebonden. Niet gebonden zijn aan werk, gezin, school, hypotheek of … (vul zelf maar in)

Met afschuw heb ik afgelopen week naar de het programma Uitgesproken van de EO gekeken. Niet in de laatste plaats vanwege de rotkop van Andries Knevel, maar vooral vanwege de vrijheidsbeperkingen van Brandon. Gebonden aan een tuigje! Echt waar, als ik in zijn plaats stond, had ik al tien keer zelfmoord gepleegd, met dat tuigje. Misschien heeft hij er, ondanks zijn lichtelijke handicap, wel eens aan gedacht, maar hij had het nog niet uitgevoerd. Ik zou het al lang hebben gedaan. Nooit meer naar buiten mogen! Afschuwelijk. Zó in je vrijheid beperkt. Een mens heeft recht op het streven naar geluk, en Brandon kon dat 3 jaar lang niet.

Over het beperken van vrijheid gesproken. Ik kom dus uit zo’n vrijheidsbeperkende omgeving en gelukkig ben ik er uitgestapt. Nu heb ik daar nog wel vrienden wonen, nog steeds woonachtig in de oude, vertrouwde omgeving. Net niet meer onder ouderlijk toezicht, maar voor het toezicht zijn er andere pottenkijkers. Vroeger ging ik weleens stiekem met een vriend sigaren roken op de hoek van onze straat. Ik stond op het punt om mijn vader een keer mee te vragen samen gezellig te roken, tot ik het vervelende nieuws hoorde dat mijn vriend flinke klappen had gehad. Reden: wij hadden een sigarendoosje als cadeau aan iemand gegeven, zijn vader vond dat vreselijk.

Nu is het niet de bedoeling om hier een betoog te schrijven over de voor- en nadelen van roken, dat is hier op FOK! al vaak genoeg gedaan. Ik ga ook niet in op de lichamelijke gevolgen van het roken. Ik weet terdege wel dat roken niet goed is, maar omdat mijn vader het mij zo streng verbood heb ik de neiging om het niet te verbieden bij mijn zoon. Sterker nog, ik stimuleer hem om te roken. Maakt mij dat een slechte ouder? Ik vind van niet.

De reden dat ik hem stimuleer is het rookverbod op zijn school. Een half jaar geleden hebben twee nare oude mannen hun macht misbruikt om een rookverbod in te stellen. Zij hebben de leerlingenraad keer op keer onder druk gezet, hoe misselijkmakend, om het verbod er doorheen te krijgen. Sindsdien worden de leerlingen van zijn school in hun vrijheid om te roken beperkt en ben ik begonnen mijn zoon te stimuleren hiertegen in opstand te komen. Maar, heb ik gezegd, als je ook maar één keer rookt met een chagrijnige harses, geef ik je een trap onder je kont en pak ik al je rookwaren af. Een sigaret is een genotstaafje, je moet ervan genieten.

Gisteravond heb ik de hyves-pagina van het meisje gezien. Mits bier op, zou ik haar doen. Als ik nog jong was..