Het gelijk van Frank de Boer
Het is zaterdagochtend, het is koud. Toch zijn er tientallen verkleumde jongetjes, meisjes, jongeren en natuurlijk niet te vergeten senioren aan het verkleumen in de kou. Door een vriend van mij was ik uitgenodigd eens bij een wedstrijd van zijn dochter te kijken en zulke verzoeken honoreer ik graag. ‘Moet je eens goed naar hun speelwijze kijken als ze aanvallen', zei hij met een blij gezicht. En warempel, wat ik daar zag kom je nauwelijks in de Jupiler League of Eredivisie tegen: 4-3-3 met vleugelspitsen en een inschuivende man. Ondanks dat het spel van de lieve meisjes bedroevend was - het ontbrak hen aan techniek, duelkracht en overzicht - bracht hun aanvalsspel enige warmte in mijn hart.
Onder Frank de Boer wordt er bij Ajax weer 4-3-3 gespeeld. Ik ben zo realistisch om toe te geven dat als voorganger Martin Jol vorig seizoen net die twee punten extra had gehaald hij een held in Amsterdam was geworden; iedereen snakt naar die derde ster. Het spel was leuk, er werden veel goals gemaakt, een geniale Suárez, goede tandem van Pantelic en de Jong maar toch bovenal: er werd gewonnen. Toch zag elke kenner dat Ajax niet des Ajax speelde, in de aanval zo snel mogelijk een bal naar Suárez gespeeld en die zorgde voor iets leuks; van enig positiespel was geen sprake. Kenmerkend is ook een interview van Ajax TV met Urby Emanuelson waarin hij zegt dat de ploeg met Frank de Boer meer positiespel had getraind dan met Martin Jol in het laatste halve seizoen. Met Frank als hoofdtrainer durft ook Johan van de Berg weer terug te komen en middels wordt er geen beslissing meer genomen zonder El Salvador, die dezelfde initialen heeft als een persoon waar hij mee vergeleken kan worden.
Wat is dan des Ajax? Vaak wordt er beweerd dat er geen vleugelspitsen met krijt aan de schoenen meer bestaan; vleugelspelers die op techniek of snelheid hun man buitenom voorbijgaan, de achterlijn halen en dan een voorzet panklaar op het hoofd van de spits leggen. Ik zal die mensen nu uit hun droom helpen: dat is een verwrongen beeld van het verleden. Wie de beelden terugkijkt, zal ook zien dat midden jaren 90 Finidi regelmatig vlakbij de spits liep. Nogmaals: het is een idealistisch beeld. Wat er wel inmiddels veranderd is is dat Frank de Boer vasthoudt aan een rechtspoot op links en een linkspoot op rechts. Dit gaat nog niet helemaal goed en bij Özbilliz zelfs dramatisch.
Daarnaast is het des Ajax dat de trainer jonge spelers een kans geeft. Weet u nog de leeftijden waarop Marco van Basten, Clarence Seedorf, Patrick Kluivert, Rafael van der Vaart en Wesley Sneijder debuteerden? Op respectievelijk zeventienjarige, zestienjarige, achttienjarige, zeventienjarige- en achttienjarige leeftijd. Nu is er een groot, jeugdig talent: Christian Eriksen. Zijn balbehandeling is fenomenaal en mijns inziens heeft hij de potentie om de nieuwe Iniesta te worden. Men noemt hem nu een extreem jong, uitzonderlijk talent. Ik vind het een uitzonderlijk talent, niet heel erg jong meer. Ik vind eerder andere ‘talenten' van Ajax oud; Siem de jong is 22, Vurnon Anita nog net 21 en Gregory van der Wiel is inmiddels al 23 lentes jong. Op die leeftijd had Seedorf er al drie jaar buitenland op zitten en was Kluivert aan zijn tweede buitenlandse avontuur bezig.
Ook een drie-mans middenveld is des Ajax, met een inschuivende en soms ook doordekkende centrale verdediger. Maandagavond moest ik ook weer glimlachen op tv, Christian Eriksen was te gast bij Holland Sport. Volgens Wilfried de Jong voelt Eriksen zich het lekkerst op de 10-positie.. Wat die kale knuppel met kromme, lange neus niet weet is dat Ajax op dit moment zonder echte ‘10' speelt. Wat donderdagavond duidelijk te zien was: Ajax speelt met een defensieve middenvelder en twee vooruitgeschoven middenvelders. Dus zonder één enkele centrale aanvallende middenvelder.
Vanaf zijn aanstelling zat Frank de Boer echter met één groot probleem: de aanval onder Jol was chaotisch. Suárez en El Hamdaoui mochten aankloten wat ze wilden, als ze maar scoorden. Frank de Boer wilde met een elftal spelen waarin buitenspelers en een spits de aanval zouden vormen. Beide spelers, Suárez en El Hamdaoui passen niet in zo'n elftal. Suárez is meer een rommelaar dan een echte vleugelspeler en El Hamdaoui kan niet taakgebonden spelen. In de winterstop heeft Frank Suárez voor een mooie prijs gedumpt, maar met het dumpen van ‘El Hamda' had hij wat problemen.
Binnen Ajax werd ook geprobeerd om Mounir in de winterstop te laten verdwijnen. Al op 10 december had Mounir griep en een maand later was hij nog steeds niet fit van diezelfde griep. Hoe zou dat komen? De media dachten dat Mounir aanstuurde op een vertrek en deed aan werkweigering maar Frenkie weet wel beter; hij heeft immers het halalvlees van Mounir continu laten infecteren. Maar ja, dat kun je niet eeuwig laten doen en het had geen effect; Mounir speelt nog steeds bij Ajax. Om toch van hem af te komen deed Frank iets heel slimmigs, Mounir maakte een brave opmerking met een vervelende, bijdehante ondertoon. Op dat moment dacht Frenkie onmiddellijk aan Mario Been en Tim de Cler. Eindelijk weer een legitieme reden om die vieze Marokkaan niet op te stellen.
