Tour 18: De Koningin verkracht

Er was eens een man uit Marmande
Die zag hoe Barredo afbrandde
Hij ging er vandoor
Bleef de anderen voor
En zo kreeg hij de winst in zijn handen

 

De rit had eigenlijk niet verder moeten zijn dan de top van de Col ‘d Aspin. Tot die top was er een felle strijd gaande tussen verschillende klassementsrenners. Armstrong was even aan Contador gaan vragen of hij mocht demarreren en dat mocht. Maar Contador had er niet op gerekend dat Hesjedal en Kreuziger mee zouden gaan en Armstrong was daar waarschijnlijk ook niet blij mee, want nu bleef het peloton rijden.
Jurgen Vandenbroeck was er ook niet blij mee, want hij vindt de vijfde plaats wel heel mooi. Dus werd hij nerveus en ging alleen in de achtervolging. Het was natuurlijk spectaculair, maar toch ook wel dom, want er was nog meer dan 150 kilometer te rijden. Niettemin werd het een gekkenhuis op de flanken van de tweede col van de dag. Hele plukken renners werden daar al op achterstand gereden en er werden zelfs klassementsrenners gelost. Helaas was daar Gesink bij, dus wat dat betreft was het wel fijn dat de eindstreep niet op de Aspin lag. Hij zat in een groep met Samuel Sanchez, de nummer drie van het algemeen klassement.

Maar ja; op de top werden Kreuziger en Hesjedal ingerekend en was het uit met de pret. Armstrong kon na veel geharrewar nog met negen anderen wegrijden, maar dat was het voor vandaag. Het was wel een kopgroep met mensen die een afscheidsfeestje wilden vieren. Armstrong natuurlijk, maar ook Moreau, want die houdt er na deze Tour ook mee op.
En zo werd de koninginnenrit in de Tour een afscheidsfeestje in plaats van een spervuur van aanvallen door klassementsrenners. Logisch. Dat had de Tourdirectie al kunnen zien aankomen toen ze de finish in Pau situeerden. Op zestig kilometer van de top van de Aubisque. Dat is toch eigenlijk minachting hebben voor de vier Pyreneeënreuzen die in de etappe aanwezig waren. Natuurlijk, Maarten Ducrot zegt wel eens dat een rit net zo moeilijk is als de renners hem maken, maar als er zo’n lang stuk zit tussen de laatste bergtop en de finish dan nodigt dat niet uit tot een lekkere felle strijd. Schleck heeft er heus geen zin in om twintig seconden uit te lopen op Contador en dan nog zestig kilometer naar de finish te moeten rijden.
Ik deed zowaar een koninginnentukje in de koninginnenrit. Pas toen Herbert zijn stem weer wat ging verheffen en hij en zijn maatjes klaar waren met wanhopig zoeken naar leuke onderwerpen om het tijdens de oersaaie etappe over te hebben, werd ik wakker. Er werd gedemarreerd in de kopgroep. Armstrong ging een paar keer en Barredo ging een paar keer, maar ze kwamen niet weg. Het peloton sukkelde ondertussen rustig voort en het is nog een wonder dat de bus het peloton niet inhaalde. Het hoogtepunt tijdens mijn tukje was een aanval van Hushovd geweest. Hij ging sneller bergop dan het peloton. De koninginnenrit werd een sprintersbal.

En toen kwam de beslissende demarrage van Barredo. Althans, zo leek het en zo bleef het lange tijd lijken. Maar Barredo is vergeleken bij de andere vluchters nog een broekje. Hij werd in het zicht van de finish achterhaald en de slimste van het stel won. Ik wil niet opscheppen, maar ik had al voor mijn tukje tegen mijn vrouw gezegd dat Fédrigo zou winnen. Ben ik dan zo goed en zijn Herbert, Maarten en Michael dan zo slecht? Nee hoor, want Michael had ook al voor Fédrigo gewaarschuwd. Het is een hele lepe renner en als hij een rit wil winnen, dan wint hij hem ook. Jammer voor Armstrong en Moreau, maar zo hard is nu eenmaal het leven van een wielrenner.


De lul van de dag:

Natuurlijk is Barredo de lul van de dag. Als je uit zo’n sterke en ervaren kopgroep al op vijfenveertig kilometer van de finish gaat aanvallen en je hoort dat je niet meer dan dertig seconden pakt, dan weet je dat het onbegonnen werk is. Eigenlijk kun je je dan beter laten inlopen en je krachten sparen. Dan heb je meer kans.

Morgen is er weer een rustdag. De laatste in deze Tour de France. De rustdag wordt gehouden in Pau.
Pau is de hoofdstad van de Atlantische Pyreneeën en is vrijwel ieder jaar aankomstplaats of vertrekplaats in de Tour. Pau is ook bij toeristen goed bekend.
Voor mij is Pau interessant vanwege het feit dat Hendrik van Navarra er geboren is. Hendrik was van 1572 tot 1610 koning van Navarra en van 1589 tot 1610 koning van Frankrijk. Een bijbaantje dus.
Waarom is Hendrik voor mij interessant? Hij was aanvoerder van de Hugenoten en mijn verre voorouders zijn met de Hugenoten mee uit Frankrijk naar Nederland gekomen. Geert kan echter gerust zijn, ik ben inmiddels volkomen geïntegreerd.
In die tijd vochten de protestanten tegen de katholieken om de macht in Frankrijk. Een tweede doel van de protestanten was godsdienstvrijheid. De Hugenoten werden namelijk vervolgd. Daarom vluchtten destijds veel van hen naar het Noorden.
Hendrik trouwde nota bene met een katholieke vrouw nadat de vrede in 1570 was gesloten. Dat deed hij niet alleen uit liefde, maar ook om te laten zien dat hij de vrede belangrijk vond.
Het werd hem door de katholieken niet in dank afgenomen, want enkele dagen na de bruiloft werd een aantal vooraanstaande Hugenotenleiders vermoord door radicale katholieken. Die moordpartij kennen we nu nog onder de naam Bartholomeüsnacht. Deze nacht was het sein tot een verschrikkelijke moordpartij in heel Frankrijk.
Hendrik wist aan de dood te ontsnappen, maar werd gedwongen om zelf katholiek te worden. Later ontsnapte hij naar het protestante La Rochelle, zwoer zijn katholieke geloof weer af en onderhandelde met gematigde katholieken over vrede en godsdienstvrijheid.  Dat resulteerde in mei 1576 in de vrede van Monsieur en godsdienstvrijheid voor de protestanten.

Als al dat geweld er destijds niet was geweest dan was ik hoogstwaarschijnlijk nu Fransman geweest. Dan had ik al wel een paar keer kunnen juichen voor een etappewinnaar dit jaar. Maar dan had ik ook de pest in gehad over de slechte prestaties van het Franse elftal op het WK. En dan had ik waarschijnlijk mijn vrouw niet ontmoet. Het leuke is dat ik protestants ben opgevoed en mijn vrouw katholiek, net als bij Hendrik en Marguerite. En we hebben vrijwel nooit ruzie. Ja, in al die eeuwen zijn de mensen wel wijzer geworden natuurlijk. Nu zijn er geen godsdienstoorlogen meer. Of wel?