Heiligschennis
Volgens het woordenboek betekent heiligschennis het volgende:
hei-lig-schen-nis (de ~ (v.))
1 vergrijp aan iets heiligs, ontheiliging => profanatie
Voor mij heeft het toch een net iets andere betekenis gekregen de laatste tijd. Volop in de weer met de Xbox of met de PC maak ik me er schuldig aan. Ik geef het dan ook maar meteen toe zonder er omheen te draaien. Ja. Ik gebruik de 'God mode' af en toe.
Ik ben goed op dreef, heb in mijn adventure game prima de smaak te pakken en na twee uur ben ik dan eindelijk op een volgend level. Het gevoel dat je daarbij krijgt is op dat moment onbeschrijfelijk. Sommige van jullie zullen dat wel kennen. Tintelingen in je handen, de zweetdruppels die je van je voorhoofd wrijft, de opluchting in je buik en eindelijk weer tijd om een slokje drinken te nemen.
Maar dan slaat het noodlot toe. Die ene deur. Ik sta er voor, maar kan er niet in. Ik heb, voor zover ik weet, alle sleutels op zak waarmee ik alle deuren zou kunnen openen. Maar ja... net die ene deur wil niet. Ik loop terug naar een vorige kamer, kijk goed rond, zoek overal maar geen sleutel. Ik ga naar een volgende kamer alwaar ik alles overhoop gooi...dan naar nog een volgende kamer waar ik me helemaal gek zoek... en zo verder totdat ik echt zeker weet dat daar geen sleutel meer kan liggen.
Frustraties lopen hoog op. Niemand moet mij op dat moment bellen, want dat gesprek zal niet fijn aflopen. Niemand moet mij iets vragen op dat moment, want dan ga ik die persoon afsnauwen. Ik weet zeker dat ik alles goed doorlopen heb. Kwaad sluit ik de game af en ga gefrustreerd iets anders doen. Ondertussen denk ik wel steeds na over het spel wat ik zojuist gespeeld heb. Theorieën spoken door mijn hoofd, mogelijke plaatsen waar die sleutel kan liggen zie ik al voor me.
Ok, ik probeer het nog één keer. Opnieuw start ik het spel, ik laad de game en probeer het nog eens. Weer die deur. Weer die frustraties. Weer voel ik alles borrelen. Dan gebeurt het. Ik zet de game op pauze en ik ga naar de website waar ik de cheats en 'God mode' kan vinden. Ik lees het verhaal en ik kom uit op het punt waar ik op dat moment ben.
Als ik dan lees dat ik het derde deurtje voorbij de linkerboom met mijn linkerteen een klein tikje had moeten geven en dan meteen erachteraan de kokosnoot op mijn linkerwijsvinger drie keer had moeten ronddraaien, voordat de uil uit zijn boom kwam vliegen en "Halleluja" riep, waardoor de sleutel uit zijn bek viel in mijn rechterbinnenzak, besef ik het volgende:
Ik ben blij dat ik het antwoord niet wist. Ik ben blij dat ik dit moest opzoeken, aangezien ik nu zeker weet dat ik toch nog een beetje realiteitszin heb.
Blij ga ik weer terug naar mijn game. Kom maar op met die volgende deur!
