Liefde.zip
Zaterdagmorgen, Susan werd vroeg wakker. Ze schoof gewoontegetrouw haar rechter voet van haar zijde van het matras naar de andere kant. Het was er leeg en koud. Vlug trok ze haar voet terug naar de warme zijde.
"Weer een weekend alleen", realiseerde ze zich.
De afwezigheid van de warmte van haar vriend naast zich wende nog niet. Dit was pas de derde week van een half jaar waarin hun liefde duizenden kilometers ver zou moeten reiken om elkanders warmte te voelen.
Susan haalde haar laptop onder het bed vandaan.
"Zou hij al weer gemaild hebben?", vroeg ze zich af terwijl er een warm gevoel door haar lichaam trok bij de gedachte dat ze post zou hebben. Maar al snel dacht ze weer aan de kou die haar voet nog geen vijf minuten geleden voelde.
Op dat zelfde tijdstip ver verwijderd van zijn geliefde Susan was Mark al aan zijn dagtaak begonnen. De middag stond daar zelfs al weer bijna voor de deur. Het kale landschap symboliseerde op perfecte wijze zijn lege gevoel. Hij miste iedere morgen Susans warme voet tegen zijn kuiten. Zijn kameraden kenden dat gevoel en daarom konden ze elkaar steunen. Bovendien wist Mark dat dit nu eenmaal onderdeel uitmaakte van zijn beroep. Iedere morgen was Mark in de gelegenheid om e-mails te versturen. In het weekend voegde hij foto's bij. Dichterbij zou Susan het komende half jaar niet komen.
Susans schoot was warm geworden van de laptop. Ongeduldig wachtte ze totdat hij was opgestart. De Windows-tune als soundtrack van haar oorlogsroman. De tune was nog niet afgelopen of blind vond ze de snelkoppeling naar het e-mailprogramma dat haar direct na geladen te zijn meedeelde: "U heeft 1 ongelezen e-mail". Bij het zien van de afzender werd Susan blij. Marks bericht had geen punt te weinig en geen komma teveel en er zat een bijlage van 3 MegaByte bij.
Mark vertelde over zijn belevenissen en dat hij 's morgens haar warme voet zo miste. Tegen beter weten in schoof Susan haar voet weer naar rechts. Nog steeds koud. De bijlage bevatte foto's van Mark gemaakt door kameraden. 'Liefde.zip', zo noemde Mark het bijgevoegde bestand. Bedoeld voor de eenzame momenten. Susan had het die morgen direct op CD gebrand nadat ze het had opgeslagen in 'Mijn Documenten'.
Susan mailde Mark een lang verhaal terug en voegde wat zelfgemaakte foto's bij. Eenmaal uit bed kwamen ook de weekenden meestal wel op gang. 's Avonds echter kwam het gevoel van de ochtenden weer opzetten. Geen post. Met enkel de warmte van de laptop in de slaapkamer bladert Susan nogmaals door de foto's van Mark heen. Opzoek naar liefde. Hoe langer ze naar het scherm kijkt hoe eenzamer ze zich voelt. Ze opent wederom het e-mailprogramma. Geen post. Logisch, want hij slaapt inmiddels. Ze begint een e-mail naar Mark te tikken:
Liefde is niet downloaden of van CD te rippen
Je bedoelt het lief maar ik mis je nu en hier
Liefde valt niet in te pakken en te unzippen
Ik wil je in levende lijve niet op scherm of glossy fotopapier
Voordat ze op versturen klikt, bedenkt ze zich echter al. Ze realiseert zich dat Mark er niet gelukkiger van wordt als zij zich zo laat kennen. Ze haalt de tekst weg en vervangt het door: "Ik wil nog even zeggen dat ik van je hou."
Nog even laat ze haar voet naar rechts glijden. Het is er warm.
