Indian Summer
Er is nog niet genoeg ingeburgerd volgens sommige politici, maar het begrip Indian Summer begint in toenemende mate gemeengoed te worden. Daar waar twintig jaar geleden de maand september gewoon zijn plicht deed om een herfstmaand te zijn, is oktober de laatste jaren nog aangenaam warm en zijn de bomen in november nog lang niet kaal. De Indian Summer dus, veroorzaakt door klimatologische veranderingen.
Recentelijk heeft ex-presidentskandidaat Al Gore van zich laten horen en gaat letterlijk de boer op met de film 'An inconvenient truth'. Een film die een diepe indruk schijnt achter te laten en zorgt dat het milieu weer op de politieke agenda komt. In een van de interviews zegt Al Gore: 'Dit is geen politieke kwestie, maar een morele kwestie.'
Maar morele standaard of niet, het is ook een politieke kwestie. Ook in Nederland. Al jaren is er op het milieugebied van allerlei onheil bekend. Een bijna oneindige lijst van ecologische rampen en veranderingen is op te noemen, maar heel veel verandert er niet - ondanks internationale verdragen. Want internationale verdragen worden of niet ondertekend (Kyoto door de VS) of niet nageleefd en afgekocht (door de rest van de Westerse Wereld). Het is economisch niet interessant, dus dan gelden blijkbaar morele standaarden niet meer.
Ook in Nederland wint op termijn de asfaltlobby het van het milieu. Ook in Nederland heeft de privatiseringsmythe er voor gezorgd dat het openbaar vervoer er niet beter op wordt. Ook in Nederland hebben alternatieve energiebronnen (wind en zon) nog niet massaal hun intrede gedaan. Ook in Nederland wordt alleen lippendienst bewezen aan de gevaren van een eventuele zeespiegelstijging. Ook in Nederland zijn er waarschuwende woorden vernomen dat de ecologische veranderingen wel eens grote economische gevolgen kan hebben. Uiteindelijk.
Economische gevolgen? Dat is een lastig dilemma. Maar nu eerst even de verkiezingen, denken de meeste partijen van links naar rechts. En gedurende die verkiezingen is vooral de economie het thema. Want de groeiende internationale economische bedrijvigheid is ook Nederland niet voorbij gegaan en dat moet op het conto van Balkenende. Nee, zegt de oppositie, die claim is niet terecht en bovendien profiteert niet iedereen mee. Geen wezenlijke aandacht voor een duurzame toekomst waarin het milieu een prominente plaats in neemt. Dan wil Wouter Bos de kiezer nog wel vragen om kritisch na te denken over de toekomst, maar hij beroert daarbij vooral vragen over de hypotheekrenteaftrek en de vergrijzing.
Met Al Gore als een soort moderne Nostradamus, was er even beroering bij de politieke partijen, want een gewezen presidentskandidaat van de Verenigde Staten moet serieus genomen worden. Even aandacht voor het milieu en daarna weer onze eigen Nederlandse politieke debatten, ruzies en andere symptomen van verkiezingskoorts.
En de ene partij in Nederland die al jarenlang een pleidooi houdt voor een duurzame samenleving waarin het milieu een prominente plaats inneemt doet het niet goed in de peilingen, eigenlijk leidt ze al jaren qua zetels een vrij marginaal bestaan. En als Groen Links met ideeën komt om autogebruik te verminderen, vervuilende industrie aan te pakken of kritisch staat ten aanzien van de groei van Schiphol, dan is het commentaar niet van de lucht. Termen als linkgedraaide yoghurtslurpers, mueslivreters en hemelfietsers zijn nog wel de minst ernstige classificaties. Ecofascisten is al wat ernstiger, maar eigenlijk reageren de meeste mensen meewarrig en/of bestempelen GroenLinks als dom en niet realistisch. En dat is eigenlijk nog veel ernstiger.
Niet in de realiteit? Ik ben geen wetenschapper, maar al zou een fractie van de wetenschappelijke voorspellingen waar zijn, dan is het al ernstig. Maar waar gaat het dan toch mis? Is de overtuigingskracht van Femke Halsema niet goed, of interesseert het niemand? Naar mijn bescheiden mening is Femke een van de betere spreeksters in het parlement...
Dus: geniet van de Indian Summer (verkiezingsstrijd), wacht op een hete winter (formatie) en vergeet de Linkse Lente.
