mens zijn moet je doen
In een uiterst brakke toestand kom ik naar de ontbijttafel. Op de tast zoek ik mijn sigaretten tussen de rommel. De koffie is reeds klaar. Het is een waar Godsgeschenk om de zeurende kater te lijf te gaan. Ik probeer de ontstaansgeschiedenis van mijn fysieke onbehagen te herleiden.'O ja, de avond ervoor was de vaste sportavond waarbij de derde helft langer en intensiever was dan de inspanningen die er aan vooraf waren gegaan.'
Het was de laatste keer voor de zomervakantie, dus de biertap moest leeg.
'Godverdomme, wat heb ik mezelf toch weer aangedaan?'
Bij de tweede bak koffie pak ik de krant en nog half in coma lees ik de koppen op de voorkant.
'Godvvvvv....verhoede mij, hebbe haar ziel.'
Want in een reflex besef ik me terdege dat een vloek uit het diepste van mijn ziel geen pas geeft. Zojuist lees ik dat Majoor Bosshardt is overleden. Allereerst verbaast me dat hogelijk, want engelen kunnen toch niet doodgaan? De schok is daarom des te heviger. Ik heb diep respect voor deze dame die nu tot de Heerlijkheid is bevorderd, de hoogste rang bij het Leger des Heils.
Graag zou ik nu zelf in het hemelrijk geloven, want als iemand een prettig verblijf bij de Allesbestierende en Alleswetende gegund is, dan is het wel de Majoor. Zou ze katholiek zijn geweest, was ze in korte tijd zalig verklaard en vieren we over twintig jaar Sint Majoordag. Ik weet het zeker, want hoeveel wonderen heeft ze wel niet verricht?
Ze past verder naadloos bij de schier oneindige rij verlichte boeddhistische monniken en ook Allah zal ongetwijfeld een warme en voorname plek voor haar reserveren. Zij zat echter bij het Leger, dus ze wordt slechts bevorderd tot de Heerlijkheid. Ook mooi.
Ze zal er blij mee zijn, want ze was moe van al het geven aan de armen, behoeftigen en anderszins ontheemden. Zonder te kijken naar rang, stand of achtergrond hielp zij mensen, slechts omdat het mensen zijn. Een hart dat zo groot, dat het niet vreemd is dat het mensje op 94-jarige leeftijd moe was. Uiteindelijk besef ook ik dat ze ook maar een mens is, die het mens zijn centraal heeft laten staan door juist mens te zijn.
Op het internet is een condoleanceregister geopend. Hieruit blijkt dat ik niet de enige ben die haar een voorbeeldfunctie toedichten. Haar tomeloze maatschappelijke inzet werd in Nederland gezien en gevoeld. Zelfs de televisie zal ruim aanwezig zijn op haar afscheid en velen zullen aan de buis gekluisterd zijn. Mogelijk dat de kijkcijfers die van een voetbalwedstrijd zullen benaderen.
Onwillekeurig denk ik dan aan een mediageile politicus die bij iedere gelegenheid zijn kiezers wil bedienen. Geert Wilders meende onlangs weer van alles te moeten roepen naar aanleiding van de ministeriële honderd dagen snuffelen in de maatschappij.
Andere kamerleden vonden zijn optreden onbetamelijk, en dat was het natuurlijk ook. Geert wil natuurlijk vooral niet politiek correct zijn en zal hiervoor al het onbetamelijke dat in zijn vermogen ligt gebruiken. En dat slechts om de onderbuikgevoelens aan te spreken in de Nederlandse samenleving.
Met de bevordering van Majoor Bosshardt tot de Heerlijkheid, blijkt dat mènselijk correct zijn heel erg loont. Dus kom op Geert, ten behoeve van de kiezers, mens zijn moet je doen!!!!
