Muziekcolumn/Status Quo

Vincent (titi)
Eind jaren zeventig, ABBA was populair, BZN en Boney-M scoorden hit na hit en voor een dertienjarige uit die tijd was het zoeken naar je eigen stijl en smaak. Je was volledig afhankelijk van het aanbod van Top-pop van Adje Visser, de plaatjes uit je eerste HEMA-schoolagenda en bovendien kreeg je automatisch een elpee van je ouders op je verjaardag van bands die zij ook leuk vonden. ABBA bijvoorbeeld. Je kon je in die periode aansluiten bij de rage van John Travolta en Olivia Newton John, maar dat was voor meisjes en mietjes. Het was dan ook een openbaring toen de nummers van Status Quo op mijn pad kwamen. 'Roll over lay down' en 'Down Down' werden grijs gedraaid op de zolderkamer van een vriendje die inmiddels meerdere albums had. Na verloop van tijd was een intro van twee noten soms al voldoende om te weten welk nummer er gedraaid zou worden en dat moest ook wel als fan in wording. Twee vrienden waren inmiddels volwaardig lid van de fanclub en ook mijn lidmaatschap was aanstaande. Er was echter een beperking, het tientje lidmaatschapsgeld kreeg ik niet bij elkaar, het zakgeld was iedere keer voortijdig op.
Geen probleem moeten mijn vrienden gedacht hebben, bij een wervingsactie voor meer fans hebben ze mij voor een jaar lid gemaakt van de fanclub, die in mijn herinnering in Didam was gevestigd. Ik was inmiddels veertien jaar geworden.

En wat was er belangrijker voor een echte Quofan dan kennis te hebben van alle nieuwtjes en wetenswaardigheden? Dat was op de hoogte zijn van het uitkomen van nieuwe elpees en de radioprimeurs van de nieuwe hitsingles. En op een ochtend was het zo ver. De schooltas was ingepakt, de gezonde boterhammen van moeders gegeten en bij het verlaten van het huis werd hij aangekondigd, de nieuwe single van mijn band.
Als door een wesp gestoken rende ik naar mijn slaapkamer, zette de radio op zijn hardst en zocht snel naar een cassettebandje om het nummer op te nemen. 'Whatever you want', schalde het uit mijn boxen en ik was meteen verkocht.
Een paar minuten later dan gepland ging ik naar school met mijn schat, het bandje met de nieuwste single van Status Quo erop om mijn vrienden te bewijzen dat ik een echte fan was.

In mijn beleving is dit echter de laatste echte Quohit, want de daaropvolgende nummers, hebben nimmer meer het echte rampestampgehalte gehaald. Bovendien op het moment dat ik mijn lidmaatschap moest continueren, was geld immers weer de beperkende factor. Mijn Quofanschap liep dus al snel ten einde, maar nog altijd luister ik met plezier naar de rechttoe rechtaan geluiden van 'de mannen' die een jaar lang mijn mannen waren. En met name 'Whatever you want' gaat nog steeds met de volumeknop voluit. Zo ook die zondag afgelopen zomer.


Het was zo'n typische zondag vol tevredenheid in het huiselijke leven. De kinderen respecteerden je zondagsrust met als wisselgeld een aanslag op de provisiekast. Cariës en overgewicht bij je kinderen zijn geen zorgen voor dat moment.
Goedgestemd kom je uit je nest en besluit koffie te zetten. Terwijl de koffie pruttelt, neem je je eerste nicotineshot achter het huis in het zonnetje. Binnen roken is immers al enige tijd in volledige harmonie tot taboe verklaard. Het belooft een mooie dag te worden. De constatering van een zonnige dag en de wetenschap dat er geen sociale verplichtingen zijn, stemt me vrolijk.
'Ik ga vandaag lekker niets doen', denk je met een prettig soort van recalcitrantie.

In volledige harmonie lees je de krant, je trimt de buxus omdat je daar toevallig zin in hebt en kletst wat bij met je vrouw die in dezelfde relaxte staat verkeert. Niets staat een genoeglijke dag in de weg of je zou je moeten ergeren aan het lawaai van spelende en krijsende kinderen van de buren die een trampoline in hun tuin hebben; of het moet de klussende buurman zijn die zijn tegeltapijt in de tuin met snij- en trilmachines in het gareel probeert te krijgen; of het moet het gillende vriendinnetje zijn van je jongste zoon die haar zin niet krijgt.
Dit soort onverkwikkelijkheden is voor kniesoren, je laat je er niet door van de wijs brengen.

's Avonds lekker niet koken, want familiefeestelijkheden die dag ervoor hebben gezorgd voor een overschot aan bami en nasi van de plaatselijke Chinees. Slechts de magnetron moet aan het werk. Ter vergroting van de feestvreugde en een toepasselijke afsluiting van de dag wordt besloten om het toetje, een Magnum, bij het dichtstbijzijnde benzinestation te kopen.

Welgemoed stap je in je auto en zoekt zorgvuldig de muziek uit en steekt een sigaret op. In de auto mag namelijk van hartenlust gerookt worden.
'Waar hebben we zin in vandaag……Nederlandstalig? Te veel gehoord, 80ties verzamel CD…..mhâ, geen zin in, hé, Status Quo dat is lang geleden.'
Je denkt tevreden terug aan een stukje passie uit je jeugd.
Volume voluit, sigaretje in de hand en het raampje open.

Na een prachtige simpele opbouw van de muziek met bas, gitaar en drums, schallen de stemmen van Rick Parfitt en Francis Rossi door de auto..

Whatever you want
Whatever you like
Whatever you say
You pay your money
You take your choice
Whatever you need

Op dat moment heb je nog amper door welk effect je hebt op de omgeving in de nette nieuwbouwwijk van je woonplaats. Kinderen die na het eten nog buiten spelen, kijken op van de kabaalbus die komt aanrijden. Hondenuitlaters kijken verbaasd naar de decibels die hun rustige zondagavondwandeling verstoren. Gezinnen die afscheid nemen van andere gezinnen, die bij elkaar ongetwijfeld ook een fijne zondag hebben gehad, onderbreken hun afscheidsritueel.

Whatever you use
Whatever you win
Whatever you loose

'Ik heb niets te verliezen' concludeer je als je beseft welk een effect je hebt in de nette burgermanswijk.
De muziek nog wat harder zettend, geniet je van de tijdelijke status van ruige asociale rocker.
Bij het tankstation wordt getankt en met vier grote Magnums ga je huiswaarts, maar niet zonder hetzelfde nummer nogmaals te herhalen. Bijna thuis, je trommelvliezen hebben het zwaar te verduren, moet je wachten op een fietser voordat je kan inparkeren. Een meisje van een jaar of achttien, met een zwart jasje op een witte broek en vooral veel blote buik kijkt waar het lawaai vandaan komt.
'Ja kijk mij maar eens zitten, ik ben me er een.'
Een besmuikte glimlach verschijnt op het gelaat van de jongedame, terwijl ze doorfietst.
Als je de sleutel uit het contact van de auto doet, houden de rockers ook plotsklaps op.
'Och, ze zal me wel een oude sukkel vinden.'

Eenmaal binnen wordt je warm onthaald als vader en je status als rocker is niet meer van toepassing.

Status Quo - Whatever You Want (Parfitt/Bown)
Whatever you want
Whatever you like
Whatever you say
You pay your money
You take your choice
Whatever you need
Whatever you use
Whatever you win
Whatever you loose

You're showing off
You're showing out
You look for trouble
Turn around, give me a shout
I take it all
You squeeze me dry
And now today
You couldn't even say goodbye

I could take you home
On the midnight train again
I could make an offer you can't refuse

Whatever you want
Whatever you like
Whatever you say
You pay your money
You take your choice
Whatever you need
Whatever you use
Whatever you win
Whatever you loose

You're showing off
You're showing out
You look for trouble
Turn around, give me a shout
I take it all
You squeeze me dry
And now today
You couldn't even say goodbye

I could take you home
On the midnight train again
I could make an offer you can't refuse

Whatever you want
Whatever you like
Whatever you say
You pay your money
You take your choice
Whatever you need
Whatever you use
Whatever you win
Whatever you loose
Whatever you want