Film: Cashback
Kunstzinnige verveling
Aan het begin van Cashback zien we de ex-vriendin van hoofdrolspeler Ben in de camera razen en tieren, en uiteindelijk een lamp richting camera gooien die Ben helaas niet kan ontwijken. Ben Willis, gespeeld door de zwerkballende Sean Biggerstaff, komt erachter dat het uitmaken met zijn vriendin toch niet zo’n goed idee was, en kan in de weken die volgen de slaap niet meer vatten. Hij komt erachter dat hij plotseling een onnoemelijke hoeveelheid tijd heeft, zijn leven wordt opeens met een derde verlengd. Hij besluit zijn overschot aan tijd om te gaan zetten in geld: cashback. Ben, kunstschilder en student aan de kunstacademie gaat nachtdiensten draaien bij de supermarkt Sainsbury’s. Zijn collega’s hebben nogal opmerkelijke methoden om de oersaaie, acht uur durende shifts door te komen, en Ben ontwikkelt zijn eigen methode: in plaats van de tijd te versnellen, beeldt hij zich in dat hij de tijd stil kan zetten.
Sean Biggerstaff als Ben
De Kunst van het Niet-Werken
Cashback is een komische film. De film zit vol met grappen en hilarische situaties, die vooral worden veroorzaakt door de ontzettend met zichzelf ingenomen manager van de supermarkt, en Bens twee mannelijke collega’s die het niet-werken tot een ware kunst hebben verheven. Tegelijkertijd filosofeert de film over het concept tijd en de vluchtigheid van het vrouwelijk schoon. En daar slaat Cashback de plank een beetje mis, want los van het feit dat de filosofietjes flinterdun zijn, vormen deze delen met bijbehorende klassieke muziek een vreemd contrast met de vrolijkheid van de rest van de film. De scène met op de achtergrond Beethovens 'Mondscheinsonate' waarin Ben de tijd heeft stilgezet en de vrouwelijke supermarktklanten ontkleedt, is prachtig. Maar aan de andere kant bekruipt je het gevoel dat de kunstzinnige insteek van Cashback een slap excuus is om zo veel mogelijk vrouwelijk naakt in beeld te brengen. Ook is het jammer dat naarmate de film vordert het verhaal te lijden heeft onder de voorspelbare romance die opbloeit tussen de verveelde cassière Sharon en Ben.
Emilia Fox als Sharon
Onnodige verlenging
Er wordt goed en overtuigend in geacteerd, en vooral Emilia Fox (the Pianist) heeft duidelijk geoefend om zo verveeld mogelijk te kijken. Ook Stuart Goodwin speelt zijn rol als manager Jenkins met verve. Het is alleen jammer dat het ingetogen spel van Sean Biggerstaff een beetje weggedrukt wordt door de uitbundige lolbroeken Matt en Barry.
Regisseur Sean Ellis grossiert in mooie plaatjes, en met de aankleding zit het ook allemaal wel snor. Het is alleen jammer dat deze komische vorm en het vele vrouwelijk naakt niet kan verhullen dat de film weinig inhoud heeft. Behalve een leuke film vormen de negentig minuten geen werkelijke toevoeging aan het achttien minuten durende Cashback waarmee Ellis twee jaar eerder prijzen wegkaapte. Net drie sterren, vooral voor het originele uitgangspunt en de prachtige shots.
Label: Moonlight Film Distribution Releasedatum: 7 juni 2007
Kijkwijzer:
Waardering:
