Interview: Triggerfinger op Pinkpop 2010
Bij aankomst in de ‘backstage-keet' van Triggerfinger tikt de regen al op de ijzeren dakjes van de andere bouwketen. Het contact van de platenmaatschappij loodst me door de laatste beveiligingspost en vrijwel direct krijg ik toegang tot de keet van de rockers. Ruben Block is druk bezig om de snaren van zijn gitaar te vervangen, terwijl Monsieur Paul het er even van neemt.
Begonnen op de 3FM-stage, maar door de uitval van Wolfmother en het geschuif in de schema's wordt de act op de Mainstage geplaatst. "Ja, dit hadden we echt niet verwacht. We waren gisteren nog in Los Angeles om onze plaat aan het afmixen en het was toen onzeker of we wel of niet naar de Mainstage zouden gaan." Uiteindelijk dus toch op het grootste podium van Pinkpop 2010. Met natuurlijk niemand minder dan Eric Corton van 3FM op de gitaar. "Hij komt een liedje meespelen. We dachten: ‘we zijn nu eigenlijk in zijn achtertuin en hij is toch in de buurt'. Dus wij gingen van de gelegenheid gebruik maken om iets samen te doen."
In eerdere interviews met The Black Box Revelations, DeWolff en Sungrazer had ik de vraag voorgelegd met welke van de andere 38 acts zij wel iets meer willen doen op het gebied van muziek. De drie bands zouden allemaal wat met Triggerfinger willen doen. De band zelf is ook enthousiast. "DeWolff, dat zijn die jonge gasten toch?" vraagt Paul nog even. Als er een positief antwoord volgt van Block glimlacht hij. "Daar willen we ook wel iets mee samendoen. Maar die laatste band die ken ik niet." Een korte uitleg volgt over wie Sungrazer is en na wat nadenken geeft Block antwoord. "Ik denk inderdaad dat we wel met alle drie meer willen doen." Triggerfinger krijgt ook de vraag voorgelegd. "38 acts, dat zijn er veel... En we moeten kiezen wie?" Er wordt hard nagedacht. Dan volgt het antwoord: "De Pixies. Die Frank Black, dat is een hele straffe meneer. Wat hij allemaal bij elkaar geschreven heeft, zowel bij de Pixies als solo."
Zowel Block als Paul zijn beiden ook eerder naar Pinkpop geweest. Voor Paul is het echter een flinke tijd terug, maar hij kan de setlist zich nog scherp voor de geest halen. "Ik weet nog allemaal wie er speelden. Van Halen, The Jam, Groenewold, maar dat was ook al weer 30 jaar geleden ofzo. Bestond het toen eigenlijk al, Pinkpop?" Block herinnerd zich ook nog meerdere Pinkpops waar hij is geweest. "We hebben hier al eens eerder gespeeld, maar een act is goed blijven hangen. "Ik heb hier toen Pearl Jam, die vond ik heel erg goed. Ze waren toen op het punt van doorbreken met hun eerste album."
Het recentste album van Triggerfinger ligt al weer even in de schappen. De pers en fans reageerden goed op de plaat. "Tenminste, dat denk ik", antwoordt Block. "Het album verkoopt nog steeds. En de meeste mensen die we spreken vinden het album goed. De mensen die het niet zo goed vinden die spreken we niet zo veel." Vele bands hebben hun eigen gewoontes of rituelen voordat ze opgaan. Heeft Triggerfinger er ook nog eentje? "Onze gewoonte is dat we ergens gaan zitten zonder iemand erbij en een beetje muziek te spelen. Even lekker rustig aan doen." Een mascotte is ook iets waar de band een eigen variant van heeft. "Onze manager, haha. Ja hij reist altijd mee en hij doet ook erg veel voor ons." Paul weet niet precies hoe lang de manager al meereist, maar hij weet wel dat de manager het fout heeft. "Als je het hem vraagt al zeker 25 jaar, maar in het correcte aantal jaren is toch rond de 12."
De band reist dus al vele jaren door de wereld. Wat is het meest memorabele optreden wat ze ooit hebben gegeven? "Goh, er zijn zoveel memorabele...", zegt Block bedenkelijk. "Natuurlijk de vorige keer toen we op Pinkpop hadden gespeeld, dat was heel fijn. Onze eerste keer Werchter was ook leuk, onze eerste keer op het grote podium van Werchter. Maar er zijn ook heel andere en kleinere dingen. Zoals bijvoorbeeld een klein concertje in Zuid-Afrika in een township, en dat was ook een van de memorabele concerten." En bij concerten, heb je fans. Bij de vraag of ze ook al hele fanatieke fans hebben gehad, komt er een grote fan binnen. Eric Corton staat met een grote glimlach in de deuropening. Block: "Meestal zijn ze fanatiek tot een niveau dat we er nog geen last van hebben... Nouja, daar staat er eentje maar hij doet mee." Een warme ontmoeting met Corton volgt. "Je kan nooit genoeg grijze mannen op het podium hebben", glimlacht Block.
Corton verlaat de 'Triggerkeet' weer en de volgende vraag wordt gelanceerd. Gaan er nog andere acts bekeken worden? "Alleen als we er echt tijd voor hebben", zegt Paul. "We zijn om elf uur vanmorgen opgestaan, stapten de tourbus in en reden deze kant op. Ik heb geen flauw idee of we nog veel interviews hebben of niet."
Wanneer kunnen we het in Los Angeles afgemixte album verwachten? "Nog geen idee. Er komen rond de elf nummers op, maar dat is alles wat we weten. Titel weet ik nog niet. Maar hij komt waarschijnlijk in november uit." Na dit laatste antwoord volgt een kort bedankje en begeef ik me weer in de backstage van Pinkpop. Door de manager word ik naar buiten geleidt die zichtbaar van de dag geniet. "Het is druk, maar het blijft altijd mooi hè..."
