Ninja Blade

Tokyo, augustus 2012. Het is intussen twee jaar geleden dat een afgelegen dorpje in Afrika aangevallen werd door vreemde monsters. De paar overlevenden begonnen in het onderzoekscentrum al snel symptomen te vertonen die wel wat weg hebben van Ebola. Het menselijk weefsel werd namelijk afgebroken en vloeibaar. Het ging echter deze keer niet om een simpel virus, maar om een uitbraak van vreemdsoortige wormen die zich nestelden in het menselijk vlees. Niet met de dood als gevolg, maar met genetische mutaties die ervoor zorgen dat de slachtoffers even lelijk als agressief worden. Nadat deze uitbraak door het leger op niet al te zachte wijze van de kaart geveegd was, bleek dat er wereldwijd meerdere infecties de kop opstaken doordat betrokken wetenschappers de wormen verspreidden. Gelukkig slaagde het speciaal opgerichte G.U.I.D.E.- squadron er iedere keer toch weer in om deze infecties de kop in te drukken. Tenminste, totdat Tokyo op grote schaal geïnfecteerd raakte. Deze uitbraak was niet meer te stoppen door G.U.I.D.E. en de enige optie leek het vernietigen van de gehele stad inclusief alle inwoners. Totdat besloten werd om de hulp van ninja's in te schakelen met eentje in het bijzonder: Ken Ogawa.

Uitgerust met een aantal zwaarden en ninjutsu's (een soort werpster) is hij de man die in zijn eentje Tokyo van een ondergang moet redden. In de eerste fase van de game leer je de verschillende onderdelen van de gameplay kennen, alsmede de besturing die een combinatie vergt tussen muis en toetsenbord. Lopen, rennen, het verslaan van vijanden inclusief special moves, het passeert allemaal de revue. De actie is flitsend, de mutanten zien er afgrijselijk uit en de tussenbazen zijn direct al indrukwekkend. Het is duidelijk dat From Software de nadruk gelegd heeft op tomeloze actie en bijna Hollywoodachtige cutscènes. Met de presentatie is dan ook weinig mis. Wat wel opvalt is dat er vaak, erg vaak een zogenaamd quicktime-event (QTE) plaatsvindt. Op zo'n moment verschijnt op het scherm een instructie dat je zo snel mogelijk op een specifieke toets moet drukken, soms herhaaldelijk.

Zoals in het hoofdmenu al pijnlijk duidelijk wordt, doet het probleem zich bij deze QTE’s voor dat Ninja Blade een directe port is van de Xbox 360-versie. De knoppen zoals ze op de 360-controller aanwezig zijn worden namelijk ook weergegeven en dit wekt regelmatig verwarring op, zeker aangezien de toetsen die je op de PC daadwerkelijk moet gebruiken er niet altijd bij staan. Ook valt de witte tekst die gebruikt wordt een stuk minder op dan de grote gekleurde bolletjes voor de controller. Hoewel dit na een tijdje spelen wel redelijk went, blijft het frustrerend en uitermate laks van de developer dat ze de instructies niet puur toegespitst hebben op de PC-gamer. Een voordeel is wel dat op het moment dat je te laat reageert of een verkeerde toets indrukt, dat het event terug in de tijd gaat zodat je een volgende poging kunt wagen. Aangezien de toetsen vrijwel altijd hetzelfde zijn, zijn deze QTE's dan ook simpel te doorlopen en de frustraties zijn dan ook van korte duur.

Snel blijkt dat er drie verschillende types zwaarden in de game gebruikt kunnen worden. Allereerst de standaard katana, een licht zwaard waarmee de meeste vijanden prima te overwinnen zijn. In de game kom je echter ook zwaar bepantserde mutanten en tussenbazen tegen die je beter eerst met een groot, zwaar en traag zwaard kunt bewerken om het schild te doorbreken waarop een katana weinig effect heeft. Voor bliksemsnelle aanvallen heb je de beschikking over twee kleine zwaarden, die op hun beurt uitermate geschikt zijn voor kleinere en/of vliegende mutanten. Elk type zwaard kun je driemaal upgraden door het inleveren van zogenaamde bloodpoints. Na het verslaan van elke vijand krijg je health- en bloodpoints, de gele healthpoints geven je extra leven en de rode bloodpoints kunnen zoals gezegd gebruikt worden om de zwaarden te upgraden. Dit laatste geldt ook voor de verschillende ninjutsu waarvan er eveneens drie verschillende in de game zitten. Deze hebben verschillende krachten en moeten af en toe ook gebruikt worden om specifieke delen in de game te kunnen doorlopen of tussenbazen te kunnen verslaan. Een ninjutsu heeft de kracht van wind, waarmee vuur uit te maken is en vijanden weg te blazen zijn. De tweede ninjutsu heeft de kracht van vuur, waarmee organisch materiaal dat af en toe de weg verspert weg te branden is. Als laatste krijg je de beschikking over een ninjutsu met de kracht van bliksem waarmee vijanden tijdelijk te verlammen zijn, met name handig voor mutanten die vanaf grote afstand projectielen op je afvuren.

Helaas is het tijdens de game zelden nodig om een slimme strategie uit te vogelen. Een simpele button-bash is in de meeste gevallen voldoende om alle vijanden te verslaan. Zo af en toe zit er een tussenbaas die je sneller af kunt maken door verstandig gebruik te maken van een specifieke ninjutsu, maar over het algemeen is het domweg knoppen rammen. Hoewel de actie in het begin wel vermakelijk is gaat dit echter na een tijdje spelen wel vervelen. Datzelfde geldt voor de rest van de gameplay. Er komen stukken voor waarop je in een helikopter of op een gepantserd voertuig een kanon bedient om vijanden uit te schakelen. Wederom ziet dit er niet verkeerd uit, maar deze stukken zijn ronduit saai te noemen. Verder zijn de enige platformonderdelen in de game een aantal wanden en muren waar je tegenop kunt lopen of muren die je met je sterkste zwaard kapot moet breken. De plekken waar zoiets moet doen zijn op te sporen door gebruik te maken van je zogenaamde Ninja Vision. Dit is een bullettime-achtige toevoeging, die wel wat wegheeft van nachtvisie. Speciale plekken worden in het blauw weergegeven, terwijl gevaarlijke dingen een rood kleurtje krijgen. Soms handig om te weten te komen waar je nou eigenlijk allemaal naartoe kunt, maar uitdagender wordt Ninja Blade er nou niet door.

QTE’s met verwarrende instructies en eentonige simpele gameplay overschaduwen dus alle spectaculaire actie. Maar het wordt helaas nog erger aangezien je nogal eens te maken krijgt met bugs. De minst irritante daarvan is het feit dat de spraak tijdens cutscenes regelmatig wegvalt. Soms na het moeten herhalen van een QTE en soms gewoon tijdens of aan het begin van een missie. Ondertiteling die je aan kunt zetten wordt netjes weergegeven maar er zijn hele lappen tekst waar je gewoon niets van hoort, erg slordig en irritant. Maar de ergste bugs komen veelal ook op de meest verkeerde momenten. Zo is de collision detection met de omgeving allesbehalve perfect en heb ik de algehele eindbaas tot drie keer toe opnieuw moeten proberen te verslaan doordat bugs de kop opstaken. Problemen varieerden van plotseling vertikaal te kunnen opstijgen, wat toch echt niet de bedoeling was, tot gewoon volledig vast in de omgeving te komen zitten met geen mogelijkheid om daar weer uit te komen, ook niet door na het sterven te kiezen voor de laatste checkpoint. Ik bleef gewoon herhaaldelijk compleet vastzitten. Tel daarbij op dat de game alleen maar tussen missies de voortgang opslaat en het weerhoudt waarschijnlijk zelfs de meest verstokte hack ’n slash-liefhebber ervan om zo’n stuk opnieuw te proberen. Elke missie bestaat namelijk uit een aantal levels die samen gemiddeld een uurtje of zo duren.

Al met al kan ik Ninja Blade aan niemand aanraden. De enige echte pluspunten zijn de algehele presentatie en spektakel, die in eerste instantie goede hoop geven op een vermakelijke game. Maar gezien het feit dat de game verder weinig positiefs te bieden heeft kan de aanschaf ervan niet verantwoord worden. Zelfs als simpele game om even tussendoor te spelen is het niet geschikt omdat de savepunten zo ver uit elkaar liggen. Er zijn te veel betere soortgelijke games te verkrijgen, waar de developer wel voldoende aandacht aan geschonken heeft om er iets fatsoenlijks van te maken in plaats van een slechte port. Een onvoldoende dus, met de opmerking dat al het spektakel het punt nog ietsje opkrikt.

Gespeeld: PC-versie, ook verkrijgbaar voor Xbox 360