Concert: Seether + Lostprophets
In een uitverkochte Melkweg stalen twee bands donderdagavond de show. Als eerste was Seether aan de beurt, een grunge band uit Zuid-Afrika. Hun motto, niet lullen maar spelen, stond in mooi contrast met de daverende show die Lostprophets daarna gaf. Het gevolg: gillende meisjes, bezwete lichamen en blije gezichten. Dit is het eerste optreden van de band in 10 maanden, dus ze hadden er zin in!
Maar eerst was Seether aan de beurt. Onder de beginklanken van 'No Jesus Christ' kwamen de mannen het podium op. Eén van de beste nummers van het nieuwste album 'Finding Beauty in Negative Spaces' zette meteen de toon: keihard rocken! Hierna volgden andere nummers, zoals 'Gasoline' en de nieuwste single 'Rise Above This'. Na het nummer 'Fine Again' stapten de mannen ineens van het podium af en werd er een stoel neergezet. Vervolgens kwamen Dale Stewart (bas) en Shaun Morgan (zang) het podium weer op en zong Shaun onder begeleiding van de akoestische gitaar de hitsingle 'Broken'. Handen in de zakken, ogen dicht. Een mooie afwisseling tussen de wat hardere nummers. Hierna gingen de heren gewoon weer verder met rocken en kwamen onder andere 'Remedy' en 'Fake It'nog voorbij, met als afsluiter 'FMLYHM'. Een goed begin, een goed einde. De songs volgden elkaar op zonder dat er ook maar iets werd gezegd, maar dat maakte niet uit. Ze speelden goed en daar gaat het uiteindelijk om.
Daarna was het de beurt aan de mannen van Lostprophets. Een groter contrast met hun voorgangers kan er bijna niet zijn. Onder luid gegil en gejuich werd het eerste nummer, 'We Still Kill The Old Way', ingezet. Zanger Ian Watkins springt wild over het podium, de energie spat ervan af. Het publiek kende alle nummers die de mannen speelden en zong dan ook luid mee. In tegenstelling tot Seether hield Ian wel van een praatje tussendoor. Hij vertelde van alles, maar vanwege het slechte geluid was er weinig van te verstaan. Dan maar weer verder spelen, onder andere de nummers 'Last Summer' en 'Rooftops'. Halverwege de show trok Ian zijn shirt uit, met hysterisch gegil als gevolg. De meisjes houden van Ian en hij weet dat. Om de tien seconden zit hij aan zijn haar.
Er was sowieso veel interactie met het publiek. De hele zaal zong mee, inclusief 'lalala' op het nummer 'A Town Called Hypocrisy'. Maar er werden ook nummers van het aankomende album gespeeld welke het publiek nog niet kende. Hier was ook een oplossing voor: Ian zingt voor, het publiek zingt na ("It's not the end of the world now baby, but I can see it from here"). Vervolgens werd de hele song gespeeld en dat klonk goed! Dat belooft wat voor het nieuwe album. Maar daar moeten we nog wel even op wachten: het komt pas rond oktober uit. Al met al was het een daverend optreden, waarbij Ian het laatste nummer spontaan het publiek in dook. Met als gevolg, je raadt het al, weer een golf van gegil. Het is dus nog even wachten op het nieuwe album, maar zoals de heren zelf al beloofden, dat wordt het zeker waard!
Met dank aan Juicyhil (Thom) voor de foto's!
Locatie Melkweg Datum 5 juni 2008 Waardering 
