Italië wereldkampioen voetbal na penalty's
Italië is wereldkampioen 2006 geworden. In de finale in Berlijn wonnen de Italianen op strafschoppen van Frankrijk, nadat de reguliere wedstrijd in 1-1 eindigde. Franse sterspeler Zinedine Zidane eiste zowel een positieve als negatieve rol op.Al in de openingsminuut ging er een schok door het stadion, toen Thierry Henry een harde klap op zijn achterhoofd kreeg na een botsing met Fabio Cannavaro. Aangeslagen verliet de Franse spits het veld, maar even later keerde hij toch terug. Cannavaro trof geen blaam, Henry liep tegen hem op. Gianluca Zambrotta maakte wel een domme overtreding op Vieira, hetgeen hem geel kostte.
Luttele seconden later kwamen de Fransen er goed uit via links. Malouda werd geraakt door Materazzi, ging naar de grond en verdiende een strafschop. Aanvoerder Zinedine Zidane probeerde een hoge Panenka, en dat kwam hem bijna op een dure misser te staan. Via de onderkant van de lat ging de bal toch enkele centimeters over de lijn, om vervolgens terug het veld in de komen. De oude meester zette Frankrijk al snel op voorsprong.
De Fransen zelf kregen ook al vrij snel de eerste prent. Sagnol ging op de voet van Grosso staan en liet de Argentijnse arbiter geen keuze: geel. De Italianen gingen druk zetten, en kregen zowaar hun eerste mogelijkheden. Toch duurde het nog even voor de echte grote kans voor de ploeg van Marcello Lippi kwam. Die kans leidde ook meteen tot de gelijkmaker. Andrea Pirlo zette voor vanaf de cornervlag, en Marco Materazzi kopte hard binnen. De verdediger van Internazionale maakte daarmee zijn overtreding op Malouda zelf goed, door de stand weer gelijk te trekken.
Na de gelijkmaker ging de wedstrijd steeds meer op slot zitten. Toch kwamen de beide landen er af en toe uit, en dat zorgde voor veel gevaar, vooral voor het doel van Fabien Barthez. Opnieuw Materazzi en meermaals Luca Toni bezorgden Les Bleus dichtgeknepen billen. Een doelpunt kwam er echter niet meer voor rust. Bij Frankrijk gingen nog wel enkele dingen mis; een slechte terugspeelbal, twee Fransen die vochten om een bal en een verkeerde inworp doordat de bal weggleed. De spanning was bij de ploeg van Raymond Domenech duidelijker zichtbaar dan bij de blauwhemden.
Het tweede bedrijf begon met snel en aanvallend voetbal van de Fransen. Dat leidde tot een kans voor Henry, die een aantal Italianen te kijk zette. Buffon was echter alert en kon het verder matige schot pareren. Even later onstond er hectiek voor het doel van de Fransen, maar de vele benen van de verdedigers voorkwamen een doelpunt. In de snelle counter die volgde was het opnieuw Thierry Henry die de Italianen op het verkeerde been zette, zijn lage voorzet werd tot corner verwerkt door Camoranesi.
Tien minuten in de tweede helft brak Ribéry door op rechts. Via Zidane kwam de bal bij Malouda, die werd neergehaald in de zestien van Buffon. Ditmaal wilde Elizondo er niet aan, en gebaarde dat de bal gespeeld werd. Patrick Vieira raakte eventjes daarna geblesseerd aan zijn hamstring. De middenvelder van Juventus verliet daarop het veld, en Alou Diarra verving hem. Frankrijk, dat domineerde in het begin van de tweede helft, kreeg de bal niet in de touwen. Henry, Zidane en Ribéry kregen allen kansen, maar verdedigers en de grootte van het doel zorgden ervoor dat Frankrijk niet opnieuw op voorsprong kwam.
De Italianen gingen ook wisselen na een uur, en meteen een dubbele. Daniele de Rossi viel in voor Perrotta, Vincenzo Iaquinta verving Francesco Totti, die vrij onzichtbaar was in deze finale. Vlak daarna scoorde Luca Toni vanuit een vrije trap. Hinderlijk buitenspel van een andere Italiaan betekende echter afkeuring van het doelpunt. Aan de andere kant schoot Henry op Buffon, die alert reageerde. Aan de linkerkant kwam linksback Abidal vaak goed op, en dat zorgde voor veel gevaar. Italië zocht de openingen via Camoranesi en Pirlo, maar omdat die moeilijk werden bereikt kwamen de blauwhemden niet aan voetballen toe.
Een kwartier voor het verstrijken van de officële speeltijd kregen de Azzurri een vrije trap in een aardige positie. Andrea Pirlo, die nog scoorde tegen Ghana, krulde de bal vlak langs de paal. De Franse captain, Zinedine Zidane, raakte geblesseerd aan zijn schouder. Even leek het alsof de meester niet verder kon, maar toch maakte hij zijn terugkeer in het veld, in zijn laatste officiële wedstrijd in het betaalde voetbal. Tegen het einde aan leken de twee landen vrede te hebben met het gelijkspel, en zich neer te leggen bij een verlenging. Nog voor dat die verlenging er kwam betrad Alessandro Del Piero het veld voor Mauro Camoranesi.
In de verlenging tastten de beide ploegen eerst af, niemand wilde de fout die tot een goal leidde op zijn geweten hebben. Franck Ribéry kreeg na tien minuten een dot van een kans. Tussen drie verdedigers in wist hij toch nog te schieten, maar zijn schot ging centimeters naast het doel van Buffon. De rechtshalf van Les Bleus ging even later naar de kant, de tweede wissel van de Fransen bracht David Trezeguet in het veld. De spits van Juventus scoorde in 2000, in de EK finale tussen Frankrijk en Italië de winnende goal; in verlenging.
Even voor het verstrijken van de eerste helft van de verlenging kreeg Frankrijk nogmaals een grote kans op de 2-1. Zidane kopte richting kruising, maar Gianluigi Buffon redde knap en maakte er een corner van. In de slotfase van de wedstrijd paste Domenech zijn laatste wissel toe. Thierry Henry moest plaats maken voor Sylvain Wiltord.
Wat voor Zidane in een superfeest had moeten eindigen, strandde in een fiasco. De aanvoerder verkocht Materazzi een kopstoot, waarschijnlijk omdat de Italiaan iets tegen hem zei. Het ontging de arbiter, maar de vierde official zag het gebeuren. Rood voor de meester, die hierbij een zwarte rand om zijn eigen carrière plaatst. Met een man meer gingen de Italianen vervolgens op zoek naar de winnende treffer. De statistieken spraken de Azzurri al tegen, Italië won nog nooit een strafschoppenserie op een WK. Toch mondde deze finale voor de tweede keer in haar historie uit in een penalty-reeks.
Zidane geeft Materazzi een kopstoot
In 1994 verloor Italië nog van Brazilië in de finale, nadat vedette Roberto Baggio de beslissende pingel over het doel roste. Vandaag was het weer zover. Italië moest hun slechte gewoonte zien te overwinnen, Frankrijk moest zonder zijn penalty-specialisten (Vieira, Henry, Zidane) gaan schieten.
Beide landen raakten hun eerste strafschoppen. Pirlo en Wiltord maakten geen fout en stuurden de doelmannen het bos in. Ook Materazzi scoorde, had het geluk dat Barthez er net niet bij kon. Trezeguet raakte de lat, maar de bal kwam slechts op de lijn, niet erover. De Rossi zette zijn land daarna op een 3-1 voorsprong. Abidal moest scoren om Frankrijk nog enigzins in de race te houden, en de linskback deed dat ook: 3-2. Invaller Del Piero zette Sagnol onder druk door doel te raken, omdat die moest scoren. De rechtsback van Bayern München deed dit netjes, maar Italië had het nog altijd in eigen hand. Fabio Grosso schoot Italië naar de derde wereldbeker met de 5e penalty.
Voor nog meer WK-nieuws kun je nog altijd even kijken op de FOK!-WK-site.
