Een mens moet af en toe eens in zijn boekenkast grasduinen, zeker als grote delen ervan al meer dan dertig jaar in je bezit zijn. Dan blijkt dat je geheugen niet echt onfeilbaar is, in tegendeel. Nou ja, dat ervaart iedereen als iemand zijn troep weer eens uitzoekt, het is meestal een gebed zonder end. Hee dat is leuk! Ik was helemaal vergeten dat ik dat boek had, even kijken. Een paar uur later blijk je alleen maar meer rotzooi te hebben gemaakt, maar je had wel een geweldige middag. Echt een prachtige manier om een verloren middag zin te geven.