Ik vind Thierry Baudet een klootzak

Ik vind Thierry Baudet een klootzak. Dat wil nog niet zeggen dat Thierry Baudet ook echt een klootzak is. Het is gewoon hoe ik over hem denk. Ik ken hem alleen niet persoonlijk. Ik ga uit van wat ik van hem lees, hoor en zie in de media. En in mijn persoonlijke mening zie ik dan dus een klootzak. Een verwaand jongetje. Een blaaskaak. Met ook nog eens ideeën, waar ik me totaal niet in kan vinden. Maar ik kan en mag dit vinden, zelfs als het in werkelijkheid niet klopt.
 
Want zo werkt dit nu eenmaal met politici en Bekende Nederlanders. Wij kennen hen niet persoonlijk, dus is ons beeld gebaseerd op hun publieke optredens. Een politici neemt dan ook nog eens zijn of haar politieke achtergrond mee, maar de gemiddelde BN'er steekt de mening tegenwoordig ook niet meer onder stoelen of banken. De Gooise Matras tweet er tegenwoordig net zo goed stevig op los. En hun aanwezigheid bij de vele talkshows vraagt er nu eenmaal ook om.  Als orkaan Irma over Sint Maarten raast, wordt de toevallig bij Shownieuws aanwezige Sieneke net zo goed om haar mening gevraagd. En die mag ze ook geven als Patrcia Paay net in haar bek blijkt te zijn gepist.
 
Zo komen zij in ons leven. Zoals ook je buurman, je collega of een klant bij de supermarkt je leven binnenstappen. En over die mensen heb je ook meteen een mening of oordeel. Je deelt iedereen meteen in categorieën in. Qua uiterlijk. Een vriendelijke of sacherijnige stem. Lekker kont of hangtieten. Kundigheid. Vermeende domheid. Welbespraaktheid. Allemaal eerste impressies, waar we toch meteen een mening mee vormen. Bij die klant bij de supermarkt is het zelden een probleem als je ernaast zit. Bij de buren en collega's gaat de toekomst je leren of die eerste impressie klopt.
 
Als je het met politici niet eens bent, heb je misschien een probleem. Negeren kun je ze nooit helemaal. Je gaat ze zelden of nooit beter leren kennen. En als het een beetje tegenzit, ga je de gevolgen van hun gedrag of mening nog ondervinden ook.
 
Het is dus niet verboden om een mening te hebben. Je hebt hem nu eenmaal. Het is ook niet verboden om hem te uiten. Als iets je niet aanstaat, mag je dat zeggen. De grens ligt echter sowieso bij bedreiging of erger. Maar de grens ligt ook bij goed fatsoen. De grens is eigenlijk vrij simpel aan te geven bij die buurman, je collega of die toevallige passant. Je buurman of collega ga je niet meteen vanuit je eerste impressie benaderen. Je wacht dan toch eerst de toekomst voor af. Maar die toevallige passant vertel je ook niet meteen dat die kop je niet aanstaat of dat die lekkere kont je enorm aanspreekt.
 
Ik vind Thierry Baudet dus een enorme klootzak. Maar het heeft weinig zin om dat de hele dag te zeggen. Thierry Baudet zal zich weinig aantrekken van een dagelijkse mail van ondergetekende, met daarin de mededeling dat ik hem een klootzak vind. En als ik zijn voordeur vol poep smeer, zal hij mij daar niet bepaald serieuzer door nemen.
Anoniem schelden op internet of anoniem een deur bekladden. Heeft het eigenlijk ooit iemand wat opgebracht? Eigenlijk net zo vaak als dat een compliment over de tieten van de kassajuffrouw je ooit seks heeft opgeleverd.