Oude liefde roest niet - of toch wel?
We schrijven 2008. Ik was net in het bezit van mijn rijbewijs en een flinke dosis jeugdige overmoedigheid.
De meeste petrolheads weten wat ik bedoel als ik zeg droomauto. Mijn droomauto, die ik ken vanuit spelletjes. Oude spellen, zoals de oude grand turismo. Het was de Nissan 200SX RS13 en laat juist die auto in die tijd voor een appel en een ei te koop zijn. Niet zo heel gek, want de meeste hadden al 2 ton aan vernedering en vernieling achter de kiezen en dan vergeet ik de roestduivel nog te vermelden.
Desalniettemin, ik kocht een 200SX. Een matzwarte, met de verfroller gerold. Zo eentje. Wel met gereviseerde motor en leuke upgrades.
Het waren de mooiste jaren van mijn leven. Niks geen getunede golfjes, bora's of civic's, maar een echte turbo JDM-legende met 270+pk. Meetings waren schitterend. ''Goh wat is je auto lelijk gespoten'' of ''leuke bassie en adriaan auto'' tot en met het punt waarop the talk the walk werd, want juist daar was het waar het zwijgen opgelegd werdt. Dat was natuurlijk schitterend toen je 19 was. Rice was gay en het motto was, fuck the show, just go.
Dat klopt. uiterlijk vertoon was onzin. Grotere turbo's, injectoren, intercoolers.. die shit. Dat was waar het om ging en aan het einde van de rit had ik een voertuig dat binnen de 5 seconden op de 100 zat en een stopsnelheid had van 260 gps gecorrigeerd. Helaas, kwam dat alles met een prijs. Een prijs die mijn jeugdige overmoedige ik niet echt beseft had. Een auto met zulke zaken vereist onderhoud en veel ook. Dat kon ik met mijn karige Domino's salaris en stufi niet betalen.
Eigenwijs als dat ik was hield ik de auto aan, want ja het is toch je schatje. Uiteindelijk door persoonlijke en relationele zaken dieper in de (financiële) problemen gekomen De auto werd ergens gestald en geschorst, alwaar het ding wegroestte. Dit is het punt waarop ook mijn leven eigenlijk door begon te roesten. Kortgezegd, de auto is in beslag genomen en op de sloop terecht gekomen, kort voordat ik weer vast werk had. Had ik 3 maanden eerder het aanbod voor mijn werk gehad, had ik haar nog.
Helaas is het zo niet gelopen. Ik ben mijn auto kwijt en daarmee een deel van mijn herinneringen en verleden. Wat pijnlijker is, is om te zien dat de prijzen sky high gaan en een ''nieuwe'' helemaal niet binnen handbereik ligt. Mensen zeggen wel eens, het is maar blik, het is maar een auto. Ik weet dat van bepaalde mensen hun wenkbrauwen nu omhoog gaan en die spreek ik aan.
Heb je je droomauto? Houd hem. Ook al is het een roestig stuk stront, het is jouw roestig stuk stront. Dat neemt niemand je af. Houd je shit in orde, zorg dat je er in kan blijven rijden danwel onderhouden. Maak niet dezelfde fout als ik, want uiteindelijk besef je dat liefde wel kan roesten en dan is het er niet meer.
